|
|
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب |
| | | عنوان =شافعیه |
| | | تصویر = |
| | | توضیح تصویر = |
| | | نام =شافعیه |
| | | نام رایج = |
| | | تاریخ شکل گیری = 2 ق |
| | | قرن شکل گیری = قرن دوم هجری قمری |
| | | مبدأ شکل گیری = |
| | | موسس =محمد بن ادریس شافعی |
| | | عقیده = |
| | }} |
| | '''شافعیه''' یکی از مذاهب فقهی چهارگانه [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] بهشمار میرود. این مذهب به نام [[اهل حدیث]] مشهور است. [[ابن اثیر|ابناثیر]] شافعی را به فتح شین و کسر فاء یعنی َشفِعی ضبط کرده است.<ref>ابناثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج2، ص175</ref> این مذهب پس از [[حنفی|مذهب حنفیه]]، بزرگترین مذهب [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] است و در احکام شرعی چون دیگر مذاهب اهلسنت، دارای نظام فقهی خاصی است که اصول آن را شخصی به نام [[محمد بن ادریس شافعی|محمد بن ادریس]] شافعی بنا نهاده است. همچنین پیروان مذهب شافعیه در کنار دیگر مذاهب اهلسنت یعنی [[حنفی|حنفیه]]، [[مذهب مالکی|مالکیه]] و [[حنبلی|حنابله]] در جهان اسلام حضور دارند.<ref> بلخی ابوالقاسم، بیان الادیان، ص61</ref><ref> دائرة المعارف الاسلامیة، ج13، ص72</ref><ref> احمد امین، ضحی الاسلام، ج2، ص168</ref><ref> خوارزمی محمد بن احمد، مفاتیح العلوم، ص46</ref> شافعیه با نامهای دیگری چون شفعویه و شوافع نیز خوانده میشود. شفعویه احتمالا همان شافعیه و یکی از مکاتب اهلحدیث است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257 </ref> <ref> رازی عبد الجلیل، النقض، ص457</ref>آوردهاند که مردم [[دمشق]] پیرو مذهب اهلحدیث و فقیهان شفعویه بودند.<ref> مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص154</ref> |
|
| |
|
| '''شافعیه''' یکی از [[مذاهب فقهی چهارگانه]] [[اهل سنت]] است. این مذهب به نام [[اهل حدیث]] مشهور است.[[ابن اثیر]] شَافِعی را به فتح شین و کسر فاء ضبط کرده است.[[اللباب فی تهذیب الانساب]]، ابن اثیر، ج2، ص175 این مذهب پس از [[مذهب حنفیه]]، بزرگ ترین مذهب [[اهل سنت]] است و در احکام شرعی چون دیگر مذاهب اهل سنت، دارای نظام فقهی خاصی است که اصول آن را شخصی به نام محمد بن ادریس شافعی بنا نهاده است. همچنین پیروان [[مذهب شافعیه]] در کنار دیگر مذاهب اهل سنت یعنی [[حنفیه]]، [[مالکیه]] و [[حنابله]] در [[جهان اسلام]] حضور دارند.<ref> [[بیان الادیان]]، [[ابوالقاسم بلخی]]، ص61</ref> و <ref>[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج13، ص72</ref> و <ref>[[ضحی الاسلام]]، [[احمد امین]]، ج2، ص168</ref> و <ref>[[مفاتیح العلوم]]، [[محمد بن احمد خوارزمی]]، ص46</ref> شافعیه با نام های دیگری چون [[شفعویه]] و [[شوافع]] نیز خوانده می شود. شفعویه احتمالا همان شافعیه و یکی از مکاتب اهل حدیث است.<ref>[[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص257</ref> <ref>و النقض، [[عبدالجلیل رازی]]، ص457</ref>آورده اند که مردم در [[دمشق]] مطابق با مذهب اهل حدیث و [[فقیهان شفعویه]] عمل می کردند.<ref>[[احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم]]، [[محمد مقدسی]]، ص154</ref>
| | == بنیانگذار شافعیه == |
| | | موسس این مکتب شخصی به نام [[محمد بن ادریس شافعی]] منتسب به شافع بن سائب از نیاکان پدریاش میباشد. وی در سال 150 قمری در شهر [[غزه]] فلسطین به دنیا آمد. پدرش مدت کوتاهی پس از تولد وی از دنیا رفت و او در همان کودکی همراه مادرش به [[مکه]] هجرت کرد و در این شهر ساکن شد. <ref> ابوزهره محمد، تاریخ المذاهب الاسلامیة، ص۴۰۷- ۴۰۹</ref>.محمدبنادریس تحصیلات علمی و فقهی خویش را نزد مسلم بن خالد زنجی مفتی مکه و امام جماعت [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] شروع کرد و کم کم به مهارت بالایی دست یافت و در مسجدالحرام تدریس خود را آغاز کرد. وی علاوه بر تسلط در [[فقه]]، در علوم ادبی نیز صاحب سبک بود. در همین زمان به [[مدینه]] سفر و در آن شهر نزد [[مالک بن انس]] رئیس مذهب مالکی به عنوان شاگردی خاص تلمذ کرد. |
| ==بنیانگذار شافعیه== | | شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضور در [[بغداد]] کرد، فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر [[نصگرا]] و [[حدیثگرا]] بود، مرتبط و با فقه [[عقلگرایان|عقلگرایان]] و به اصطلاح [[اهلرای]] آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به [[مصر]] رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت. <ref> وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، ص۴۹۴ - ۴۹۸. |
| | |
| موسس این مکتب شخصی به نام [[محمد بن ادریس شافعی]] منتسب به [[شافع بن سائب]] از نیاکان پدری اش می باشد.وی در سال 150 قمری در شهر [[غزه]] [[فلسطین]] به دنیا آمد. پدرش مدت کوتاهی پس از تولدش از دنیا رفت و او در همان کودکی همراه مادرش به [[مکه]] هجرت کرد و در این شهر ساکن شد. <ref>[[ابوزهره محمد]]، [[تاریخ المذاهب الاسلامیة]]، ص۴۰۷- ۴۰۹</ref>.محمد بن ادریس تحصیلات علمی و فقهی خویش را نزد [[مسلم بن خالد زنجی]] مفتی مکه و امام جماعت [[مسجد الحرام]] شروع کرد و کم کم به مهارت بالایی دست یافت و در مسجد الحرام تدریس خود را آغاز کرد. وی علاوه بر تسلط در [[فقه]]، در علوم ادبی نیز صاحب سبک بود.در همین زمان به [[مدینه]] سفر و در آن شهر نزد [[مالک بن انس]] رئیس مذهب مالکی به عنوان شاگردی خاص تلمذ کرد. | |
| شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضور در [[بغداد]] کرد، فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر [[نص گرا]] و [[حدیث گرا]] بود، مرتبط و با فقه [[عقل گرایان]] و به اصطلاح [[اهل رای]] آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به [[مصر]] رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت . <ref>[[مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة]]، [[المذاهب الاسلامیة الخمسة]]، [[وهبة الزحیلی]]،[[المذهب الشافعی]]، ص۴۹۴ - ۴۹۸. | |
| </ref> | | </ref> |
|
| |
|
| | == پیروان شافعی == |
| | بیشتر مقلدان فقهی شافعی در اصول عقاید، از مبانی کلامی اشعری پیروی میکنند. <ref>تیمور پاشا، احمد، المذاهب الفقهیة الاربعة، قاهره، ص۸۷.</ref> |
| | با اینحال، ابوالحسن اشعری (موسس مکتب اشاعره) خود در امور فقهی شافعی مسلک بود و در اثبات و تحکیم مبانی اعتقادی این گروه از مسیر ادله کلامی؛ مذهب اشعری را بنیان کرد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص۵۵.</ref>همچنین برخی از مشاهیر متکلمان اهلسنت همچون جوینی، غزالی، فخر رازی و سیوطی از میان شافعیان برخاستند.<ref> وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، ص۵۲۳ - ۵۲۶.</ref> |
|
| |
|
| ==رای واندیشه شافعی==
| | == پراکندگی جغرافیایی شافعیه == |
| | | در زمان حاضر، شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند. اما در کشورهایی چون مصر، یمن، اندونزی و نیز مناطق کردنشین، حضور پیروان این مذهب چشمگیرتر است. <ref>وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، ص۵۴۲ – ۵۴۵</ref> و <ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۴۷۵.</ref>علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ [[الأزهر|دانشگاه الازهر]] مصر میباشند.<ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۵۲۷.</ref> |
| شافعی در [[استنباط احکام]] وعقاید دینی بر [[نصوص قرآن]] و روایات بسنده می کرد و در این نوع موضوعات از [[صحابه]] و [[تابعین]] پیروی می کرد.وی از موضوعات کلامی و فلسفی فاصله می گرفت و چون استاد خودش [[ابن حنبل]] اعتقاد داشت که اولیای الهی در [[قیامت]] خدا را می بینند.
| |
| وی معتقد بود که خلافت و امامت خاص قریش است و علاوه عمر بن عبد العزیز را همراه با چهار خلیفه اول مسلمانان به عنوان خلفای راشدین بر می شمرد. <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة</ref>، <ref>وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۰۲</ref>. و <ref>همان ص 503 و همان ص 506</ref> شافعی تمایل شدیدی به امامیه و تشیع داشت به حدی که گمان می کردند که رافضی است.<ref>ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ترجمه محمد رضا تجدد، ص۳۸۷.
| |
| </ref>
| |
| ==آرای فقهی شافعی==
| |
|
| |
| شافعی سفرهای مختلفی به دیگر شهرها همچون مدینه و نیز مناطق اسلامی همچون [[عراق]] و [[یمن]] داشت این موضوع موجب پدید آمدن تنوع در آثار فقهی او که هر کدام مختص منطقه ای بود، شد. <ref>[[پاکتچی، احمد]]، [[دایره المعارف بزرگ اسلامی]]، ج۸، ص 446 مدخل اسلام </ref>
| |
| وی از اساتید شهرهایی چون مکه و مدینه و مناطقی چون عراق و یمن به مقدار فراوانی بهره برد. مثلا هنگامی که در عراق حضور داشت از اختلاط آموزه های فقهی اهل رای و اهل حدیث، فقهی میانه را تاسیس کرد.<ref>[[مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة]]، [[المذاهب الاسلامیة الخمسة]]، [[وهبة الزحیلی]]، [[المذهب الشافعی]]، ص۵۰۷ -۵۰۸.</ref> جالب این که این شخصیت در سفر به [[مصر]] و آشنایی با فضای فقهی و حدیثی آن دیار که فضایی کاملا متفاوت با فضای عراق و [[حجاز]] بود با تغییر نگرش در داشته های قبلی اش فقه جدیدی را بنیان نهاد و بر همین اسلوب آن را تدریس و ترویج کرد.<ref> [[مادلونگ، ویلفرد]]، [[فرقه اسلامی]]، ترجمه [[ابوالقاسم سری]]، ص۵۴ - ۵۵.</ref> و <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۰۹.</ref>
| |
| | |
| ==اسلوب اجتهادی شافعی==
| |
| | |
| شافعی از روش اجتهای واضح و معینی استفاده می کرد و بر خلاف موسسان مذاهب حنفیه و مالکیه نیاز به استنباط احکام شرعی از میان فتاوا نداشت.[[اسلامی، رضا]]، قم، [[مدخل علم فقه]] ص 474 به طور کلی می توان گفت که در مبانی فقهی شافعی در مباحث مربوط به استنباط احکام شرعی، [[ادله نقلی]] بر [[ادله عقلی]] و [[قیاس]] برتری داشت تا جایی که شافعی را از جمله فقهای [[اهل حدیث]] به حساب می آوردند.<ref> [[شهرستانی، محمد بن عبدالکریم]]، [[الملل و النحل]]، ج۱، ص۲۴۳ - ۲۴۴.</ref>
| |
| | |
| ==پیروان شافعی==
| |
| | |
| اکثر مقلدان فقهی در اصول عقاید از مبانی کلامی اشعری پیروی می کنند. تیمور پاشا، احمد، المذاهب الفقهیة الاربعة، قاهره، ص۸۷.
| |
| با این حال ابو الحسن اشعری موسس مکتب اشاعره خود در امور فقهی شافعی مسلک بود و در اثبات و تحکیم مبانی اعتقادی این گروه از مسیر ادله کلامی؛ مذهب اشعری را بنیان کرد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، ص۵۵.</ref>همچنین برخی از مشاهیر متکلمان اهل سنت همچون جوینی، غزالی، فخر رازی و سیوطی از میان شافعیان بر خاستند.<ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۲۳ - ۵۲۶.</ref>
| |
| | |
| ==پراکندگی جغرافیایی شافعیه == | |
| | |
| باید گفت امروزه شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند،اما در کشورهایی چون مصر، یمن، [[اندونزی]] و نیز [[مناطق کرد نشین]]، حضور پیروان این مذهب چشم گیر تر است. <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۴۲ – ۵۴۵</ref> و <ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۴۷۵.</ref>علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ [[دانشگاه الازهر]] مصر می باشند.<ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۵۲۷.</ref>
| |
| | |
| ==رده:==
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| | |
|
| |
|
| | == پانویس == |
| | {{پانویس}} |
|
| |
|
| [[رده:اهل سنت]] | | {{فرق و مذاهب}} |
| | [[رده:فرق و مذاهب]] |