confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در دوران [[قاجار]] خاصه دوره ناصری، با تلف شدن فرصتها برای پیشرفت کشور، شیوع رشوه و بی برنامگی، ضعف در اداره امور و گماشتن افراد نالایق بر پستهای حساس و کلیدی، اوضاع وخیم اقتصادی، نفوذ شوم استعمار و استبداد و بها ندادن به دانش و صنعت، همگی ایران را به سراشیب سقوط کشانده بود. اما با پشتکار و عشق و علاقه خاص امیرکبیر به ایران و اقدامات دلسوزانه او، اقدامات اصلاحی با روندی پرشتاب و موثر پی گرفته شد. | در دوران [[قاجار]] خاصه دوره ناصری، با تلف شدن فرصتها برای پیشرفت کشور، شیوع رشوه و بی برنامگی، ضعف در اداره امور و گماشتن افراد نالایق بر پستهای حساس و کلیدی، اوضاع وخیم اقتصادی، نفوذ شوم استعمار و استبداد و بها ندادن به دانش و صنعت، همگی ایران را به سراشیب سقوط کشانده بود. اما با پشتکار و عشق و علاقه خاص امیرکبیر به ایران و اقدامات دلسوزانه او، اقدامات اصلاحی با روندی پرشتاب و موثر پی گرفته شد. | ||
از جمله این اقدامات مبارزه با فساد درباریان و کوتاه کردن دست آنها از امور مملکتی، نظاممند کردن سازمانهای حکومتی، اجرای قانون، نوسازی نیروی نظامی، اصلاح نیروی قضایی حمایت از اقتصاد و تولیدات داخلی با احداث کارخانههای مختلف، چاپ و نشر کتاب و روزنامه، فراهم آوردن زمینه مناسب برای مترجمان و نویسندگان، مخالفت با نفوذ و حق [[كاپیتولاسیون|کاپیتولاسیون]] [[روسیه]] و [[انگلیس]] میباشد که همگی به دست توانمند امیرکبیر در این دوره آغاز شد، و یکی از پرشکوهترین دورههای تاریخ ایران رقم زد<ref>آدمیت، فریدون، پیشین، ص 344</ref>. | از جمله این اقدامات مبارزه با فساد درباریان و کوتاه کردن دست آنها از امور مملکتی، نظاممند کردن سازمانهای حکومتی، اجرای قانون، نوسازی نیروی نظامی، اصلاح نیروی قضایی حمایت از اقتصاد و تولیدات داخلی با احداث کارخانههای مختلف، چاپ و نشر کتاب و روزنامه، فراهم آوردن زمینه مناسب برای مترجمان و نویسندگان، مخالفت با نفوذ و حق [[كاپیتولاسیون|کاپیتولاسیون]] [[روسیه]] و [[بریتانیا|انگلیس]] میباشد که همگی به دست توانمند امیرکبیر در این دوره آغاز شد، و یکی از پرشکوهترین دورههای تاریخ ایران رقم زد<ref>آدمیت، فریدون، پیشین، ص 344</ref>. | ||
ناصرالدین شاه خود نیز با مسافرتهای متعدد به فرنگ ([[اروپا]]) و آگاهی یافتن از شیوه مملکت داری و حاکم بودن قوانین در کشورهای غربی در صدد اصلاحاتی چند برآمد. او در یافته بود که تمرکز قدرت در دست یک نفر به نام صدراعظم کار چندان اصولی نیست، بنابراین برای جلوگیری از قدرت یابی صدراعظم و یا ادعای پادشاهی او به تقلید از اروپاییان در سال 1275 ه. ق کابینهای متشکل از 6 نفر تشکیل داد تا کارها بین آنان تقسیم شود. | ناصرالدین شاه خود نیز با مسافرتهای متعدد به فرنگ ([[اروپا]]) و آگاهی یافتن از شیوه مملکت داری و حاکم بودن قوانین در کشورهای غربی در صدد اصلاحاتی چند برآمد. او در یافته بود که تمرکز قدرت در دست یک نفر به نام صدراعظم کار چندان اصولی نیست، بنابراین برای جلوگیری از قدرت یابی صدراعظم و یا ادعای پادشاهی او به تقلید از اروپاییان در سال 1275 ه. ق کابینهای متشکل از 6 نفر تشکیل داد تا کارها بین آنان تقسیم شود. |