حکیم ترمذی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حکیم ترمذی''' (د ۲۹۵ق) از صوفیان نام‌دار خراسانی در این دوره بیش از هر چیز به سبب نظریۀ ولایت خود مشهور است. او ولایت را حقیقت [[طریقت]] می‌دانست اما مخالفانش به سبب عدم درک درست آراء او وی را متهم به این کردند که مقام ولایت را برتر از مرتبۀ [[نبوت]] دانسته است. ترمذی دربارۀ عشق الاهی نیز سخن گفته است. مهم‌ترین اثر او کتابِ ختم الولایة و علل الشرایع است<ref>هجویری، علی، ج۱، ص۱۷۸، کشف المحجوب، به کوشش ژوکوفسکی، تهران، ۱۳۵۸ش. - زرین‌کوب، عبدالحسین، ج۱، ص۴۹-۵۳، جست‌وجو در تصوف ایران، تهران، ۱۳۵۷ش</ref>.

== زمان ومکان تولد ترمذی ==

بسیاری از صوفیه را از مریدان و پیروان او دانسته‌اند، از جمله این صوفیان [[احمدبن محمدبن عیسی]] از مشایخ [[عراق]]، [[حسن بن علی (مجتبی) جوزجانی]] و [[ابوبکرِ وراق ترمذی]] را می‌توان نام برد. علما و عرفایی مانند امام [[محمد غزالی]]<ref>احیاء علوم الدین، محمدبن محمد غزالی، ج ۳، ص۳۹۹ـ۴۰۹</ref> <ref>ابن عربی الفتوحات المکیـّه، ابن عربی، سفر۲، ص۳۵۶ـ۳۶۴</ref>.نیز از آثار و افکار او بهره برده‌اند.

موضوع مهم و محوری آثار ترمذی، موضوع ولایت است که بعدها در مکتب [[ابن عربی]] بسط یافت. وی ولایت را برتر از نبوت و ولایت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)]] را بالاتر از مقام نبوت او می‌دانست، زیرا به نظر وی نبوت صفت خلق در برابر خلق و ولایت صفت حق است.