۸۷٬۷۸۰
ویرایش
عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[حضرت فاطمه زهرا' به '[[فاطمه بنت محمد (زهرا)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی'''، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدث]] و صاحب | '''احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی'''، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». در [[علوم حدیث]] و تاریخ تبحر داشت. درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت. از یک‌سو [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشارهای به فساد اعتقاد او ننموده است. از سوی دیگر [[ابن ابی الحدید|ابن ابی‌الحدید]] به صراحت وی را از عالمان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] برشمرده است. وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آنها از بین رفته است. از کتابهای مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]] و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای [[فدک]] گزارش شده است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب | احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». وی در اواسط قرن سوم حدود 245 [[هجری]] در [[بصره]] چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافتهاند بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش [[ابوبكر صولی شطرنجی|ابوبکر صولی شطرنجی]] (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران کودکی و جوانی را در [[بصره]] سپری کرد و پس از آن به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به [[سامرا|سامراء]] داشته و نزد استاد خود [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) که در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] هستند و از استادان شیعی او تنها میتوان به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «[[ابوزید عمر بن شبه]]»(م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی» (م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح» (م281ق) هستند. | ||
درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد | درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشارهای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است که بنای شیخ در این کتاب بر آن است که جز دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعی]] را ذکر نکند؛ و از سوی دیگر [[ابن ابی الحدید]] به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری که وی خود در کتاب «السقیفه» گزارش کرده نیز نمیتوان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ابی الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. | ||
بسیاری از دانشمندان [[شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ابی الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی | بسیاری از دانشمندان [[شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ابی الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کردهاند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهلسنت مانند [[خطیب بغدادی]]، [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر عسقلانی]] و دیگران متعرض شرح حال او نشدهاند، چنان‌که برخی از اخبار او درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] و تنقیص [[معاویه]] و نیز گزارش او درباره تخلف [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] از لشگر اسامه، میتواند گواه [[مذهب شیعه|تشیع]] او باشد. | ||
وی تألیفات بسیاری داشته | وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آنها از بین رفته است. از کتابهای مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای فدک گزارش شده است. اصل این کتاب تا قرن هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس [[ابن ابی الحدید |ابن ابی الحدید معتزلی]] (م655ق) در [[شرح نهج البلاغه (کتاب)|شرح نهج البلاغه]] و [[ابوالفتح اربلی]] (م693ق) در [[كشف الغمه (کتاب)|کشف الغمه]]، از روی نسخه عتیقه ای که در اختیار داشتند متن آن را در کتابهایشان درج نموده و به آیندگان انتقال دادهاند. | ||
== استادان == | == استادان == | ||
اساتید او عمدتاً از [[اهلسنت]] هستند و از استادان [[شیعی]] او تنها میتوان به [[محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری]](م298ق) اشاره نمود. از استادان [[سنی]] او [[ابوزید عمر بن شبه]](م262ق)، [[ابویوسف یعقوب بن شیبه]](م262ق)، [[احمد بن منصور رمادی]](م265ق) و [[احمد بن اسحاق بن صالح]](م281ق) هستند. | اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] هستند و از استادان [[شیعی]] او تنها میتوان به [[محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری|محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری]] (م298ق) اشاره نمود. از استادان [[سنی]] او [[ابوزید عمر بن شبه]] (م262ق)، [[ابویوسف یعقوب بن شیبه]] (م262ق)، [[احمد بن منصور رمادی]] (م265ق) و [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) هستند. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
از شاگردان شیعی و سنی او [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق)، [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق)، [[ابوبكر دوری وراق]](شیعی متعصب و متوفا 379هجری)، [[ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی]](م385ق)، سلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد حسن بن عبدالله | از شاگردان شیعی و سنی او [[ابوالمفضل شیبانی]] (م387ق)، [[ابوالفرج اصفهانی]] (م356ق)، [[ابوبكر دوری وراق|ابوبکر دوری وراق]] (شیعی متعصب و متوفا 379هجری)، [[ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی]] (م385ق)، سلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد حسن بن عبدالله عسکری (م382ق) هستند. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
از | از کتابهای مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب السقیفه و کتاب فدک است که در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء (سلام الله علِیها) و ماجرای فدک گزارش شده است. | ||
=منابع= | =منابع= | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
# تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره 382؛ | # تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره 382؛ | ||
# الذریعه، ج12ص206 شماره 1364؛ | # الذریعه، ج12ص206 شماره 1364؛ | ||
# السقیفه و | # السقیفه و فدک، مقدمه، به قلم دکتر محمدهادی امینی؛ | ||
# شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی الحدید، جزء16ص210؛ | # شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی الحدید، جزء16ص210؛ | ||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص28؛ | # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص28؛ | ||
# الفهرست، طوسی، ص83 شماره 110؛ | # الفهرست، طوسی، ص83 شماره 110؛ | ||
# | # کتابخانه ابن طاوس، اتان گلبرگ، ص514 شماره 532؛ | ||
# المسترشد، ابن جریر طبری، ص116؛ | # المسترشد، ابن جریر طبری، ص116؛ | ||
# مناقب امیرالمؤمنین(ع)، محمدبن سلیمان | # مناقب امیرالمؤمنین(ع)، محمدبن سلیمان کوفی، ج1ص400، پاورقی. | ||
# | # | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||