۸۸٬۱۲۶
ویرایش
امین عباد بن عباس طالقانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''ابوالقاسم اسماعيل بن | '''ابوالقاسم اسماعيل بن عَبّاد''' (326 - 385ق)، ملقب به صاحب و مشهور به صاحب بن عَبّاد، ادیب، نویسنده، شاعر و وزیر [[مذهب شیعه|شیعه‌مذهب]] دربار [[آل بویه|آل‌بویه]] (مؤیدالدوله و فخرالدوله)، مشهورترین کتاب ادبی‌اش «المحیط فی اللغة» است. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== خاندان == | == خاندان == | ||
پدر و اجداد صاحب از بزرگان و سرشناسان اصفهان بوده و مرتبه وزارت داشتند. عبّاس پدر صاحب بدان مرتبه از بزرگى و احترام رسيده بود | پدر و اجداد صاحب از بزرگان و سرشناسان اصفهان بوده و مرتبه وزارت داشتند. عبّاس پدر صاحب بدان مرتبه از بزرگى و احترام رسيده بود که مردم او را «شيخ امين» مى‌گفتند. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
وى پس از فراگيرى مقدمات به تحصيل فقه، حديث، تفسير، | وى پس از فراگيرى مقدمات به تحصيل فقه، حديث، تفسير، کلام و ديگر علوم رايج پرداخت. پس از چندى که او خود را از اساتيد و بزرگان اصفهان بى‌نياز ديد به «رى» که از مراکز علم و ادب آن زمان بود، مهاجرت کرد و در آن شهر به حلقه درس «ابن عميد» وزير دانشمند و شهير آل‌بويه پيوست. ابن عميد توانايى «صاحب» در انشاى متون ادبى را مشاهده کرد و او را از نويسندگان مقام وزارت قرار داد. کاردانى و توانايى صاحب در انجام اين امور، راه پيشرفت را بر او هموار ساخت تا آنجا که چون رکن‌الدوله، فرزندش مؤيّدالدوله را به حکومت اصفهان منصوب کرد، صاحب نيز در مقام دبيرى او و نويسندگى وى به زادگاهش اصفهان بازگشت. | ||
== اساتيد == | == اساتيد == | ||
از مشخصات تمامى اساتيد صاحب اطلاع دقيق در دسترس نيست. برخى از اساتيد مهم وى عبارتند از: عبّاد (پدر او)، ابن عميد، ابن فارس، [[ابوسعید حسن بن عبدالله سیرافی|ابوسعيد حسن بن عبدالله سيرافى]]، | از مشخصات تمامى اساتيد صاحب اطلاع دقيق در دسترس نيست. برخى از اساتيد مهم وى عبارتند از: عبّاد (پدر او)، ابن عميد، ابن فارس، [[ابوسعید حسن بن عبدالله سیرافی|ابوسعيد حسن بن عبدالله سيرافى]]، ابوبکر محمد بن يعقوب، قاضى ابوبکر احمد بن کامل، ابوزکريّا يحيى بن عدّى، ابوعمر صبّاغ. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
اسامى برخى از شاگردان او بدين شرح است: شيخ عبدالقاهر جرجانى، | اسامى برخى از شاگردان او بدين شرح است: شيخ عبدالقاهر جرجانى، ابوبکر بن مقرى، قاضى ابوطيب طبرى، ابوالفضل محمد بن ابراهيم نسوّى شافعى، ابوبکر على ذکوانى. | ||
== مذهب == | == مذهب == | ||
بسيارى از بزرگان به [[تشیع|تشيّع]] و برخى به دوازده امامى بودن او تصريح | بسيارى از بزرگان به [[تشیع|تشيّع]] و برخى به دوازده امامى بودن او تصريح کرده‌اند. [[سید بن طاووس|سيّد بن طاووس]]، [[شیخ صدوق|شيخ صدوق]]، [[محمد باقر مجلسی|علاّمه مجلسى]]، [[شیخ حر عاملی|شيخ حرّ عاملى]]، [[شیخ بهایی|شيخ بهايى]]، و بسيارى ديگر از اين جمله‌اند. جز تصريح بزرگان، دقت در اشعارى که از صاحب باقى مانده و شور و شوق او به ولايت و دوستى ائمه معصومين(ع) بهترين شاهد بر تشيع اين شخصيت بزرگ است. | ||
== مناصب == | == مناصب == | ||
هنگامى | هنگامى که صاحب به مقام وزارت رسيد درصدد اصلاح امور برآمد و در اوّلين گام، بدعت‌هاى ناپسند و رسوم ظالمانه را برانداخت. او در اجراى عدالت و رفع ستم از مردم بسيار کوشا بود. او پس از رسيدن به مقام وزارت نيز کسب علم و معرفت را فراموش نکرد. او چه در ايّام اقامت در شهرهاى اصفهان، بغداد و رى و چه در مسافرت هميشه با برخى از دانشمندان و بزرگانِ علم همراه بود و حتّى در مأموريت‌هاى نظامى نيز مجلس بحث و گفتگو تشکيل مى‌داد. | ||
== توجهات == | == توجهات == | ||
وى به تأليفات اهل قلم عنايت و توجه ويژه داشت و هرگاه از تأليف | وى به تأليفات اهل قلم عنايت و توجه ويژه داشت و هرگاه از تأليف کتابى جديد آگاهى مى‌يافت با سعى و کوشش فراوان نسخه‌اى از آن فراهم مى‌کرد و براى مطالعه در کتابخانه خويش قرار مى‌داد. او در نتيجه تلاش فراوان توانست کتابخانه‌اى عظيم و کم‌نظير تشکيل دهد. کتابخانه صاحب، بيشتر آثار و تأليفات علمى آن دوران را دربر داشت و دانشوران و نويسندگان متعدد از آن گنجينه ارزشمند استفاده مى‌بردند. «مقدسى» جغرافى‌دان پرآوازه و مشهور قرن چهارم، يکى از کسانى است که به تصريح خودش استفاده فراوان و بهره بسيار از کتابخانه بزرگ صاحب برده است. | ||
حکايات و وقايع متعدد از روابط نيک صاحب بن عبّاد و بزرگان معاصرش در مدارک و مآخذ نقل شده که حاکى از بزرگوارى و ستايش معاصران او نسبت به صاحب بن عباد مى‌باشد. | |||
صاحب در تمامى ابواب و فنون شعر از قبيل مدح، وصف، رثاء، هجاء، هذل، مواعظ و غيره اشعارى سروده و در هر فن قدرت طبع خود را با آوردن معانى نو و مضامين تازه و دقيق | صاحب در تمامى ابواب و فنون شعر از قبيل مدح، وصف، رثاء، هجاء، هذل، مواعظ و غيره اشعارى سروده و در هر فن قدرت طبع خود را با آوردن معانى نو و مضامين تازه و دقيق آشکار ساخته است. او اشعار متعددى در وصف ائمه و [[علی بن ابی طالب|امام علی]] و در بيان مقام والاى آنان سروده است. | ||
در عظمت شخصيت صاحب بن عبّاد همين بس | در عظمت شخصيت صاحب بن عبّاد همين بس که [[عبدالحسین امینی|علامه امينى]] در شأن او مى‌گويد: «او از کسانى است که شرح حال نويس هر اندازه اديب و سخندان باشد از بيان فضايل و مکارم او ناتوان بوده، زبانش در کام مى‌خشکد.» | ||
== وفات == | == وفات == | ||
وى در اواخر عمر خويش، ناخوش و رنجور گشت و در بستر بيمارى افتاد. او در بستر هم از مسائل | وى در اواخر عمر خويش، ناخوش و رنجور گشت و در بستر بيمارى افتاد. او در بستر هم از مسائل کشور غافل نبود و از امور کشور با اطلاع مى‌شد. سرانجام در شب جمعه 24 صفر سال 385ق جان به پروردگار خويش تسليم کرد. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
آثار متعددى در زمينه علوم فوق از صاحب باقى مانده | آثار متعددى در زمينه علوم فوق از صاحب باقى مانده که بدين شرح است<ref>صاحب، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ج۱، مقدمه، ص۱۲۱۶</ref>: | ||
کتاب الابانه (در علم کلام) | |||
الاقناع (در عروض) | الاقناع (در عروض) | ||
الامثال السائره (در علوم ادبى) | الامثال السائره (در علوم ادبى) | ||
التذکره (در کلام و اصول دين) | |||
ديوان اشعار | ديوان اشعار | ||
رسائل صاحب (مباحث اخلاقى، اعتقادى و اجتماعى) | رسائل صاحب (مباحث اخلاقى، اعتقادى و اجتماعى) | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:شخصیت‌ها]] | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||