confirmed
۵٬۸۳۵
ویرایش
پیش‌نویس:طبائع الاستبداد و مصارع الاستعباد (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
پیش‌نویس:طبائع الاستبداد و مصارع الاستعباد (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۳
، ۱۵ مارس←تأثیر استبداد بر بزرگی
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
===تأثیر استبداد بر بزرگی=== | ===تأثیر استبداد بر بزرگی=== | ||
کواکبی بزرگی را به احراز مقام حب و احترام در دل مردم تعریف کرده که از فطرت آدمی سرچشمه می‌گیرد. از نظر ایشان استبداد با بزرگی حقيقى نيز سازگارى ندارد و می‌کوشد تا آن را فاسد ساخته و مجد وعظمت دروغين را به جاى آن جلوه دهد. کواکبی حرص بر مجد و بزرگی را بر حرص بر زندگی دنیوی و مادیات ترجیح داده و آن را لذت عبادی و روحانی می‌شمارد که برتر از علم حکمیان، مال امیران و ثروت برای فقیران است. ایشان در نقد دیدگاه ابن خلدون، که در مقدمه تاریخ خود آزمندى در دنيا را بر حرص در شرافتمندى و بزرگوارى ترجيح داده و از امام حسين(ع) و مانند وى،كه مرگ شرافتمندانه را از زندگى ذلتبار برتر دانسته و انتقاد مىكند، می‌نویسد: «ائمه اهلبيت عليهم السلام معذور بودند كه جان‌هاى خويش به مهلكه مى افكندند، ايشان آزادگان و نيكوكارانی بودند که مرگ با عزت را بر زندگى رياكارانه و با ذلت ترجيح مىدادند. همان زندگى پستی كه ابن خلدون گرفتار آن بود و براساس آن بزرگي انسان رادر اقدام بر خطر نسبت به خطا مىداد و اين بيان خويش را فراموش كرده كه گفتهاند: مرغان شكارى و وحشيان غيور از بچه آوردن درقفس اسارت ابا دارند، بلكه طبيعتى | کواکبی بزرگی را به احراز مقام حب و احترام در دل مردم تعریف کرده که از فطرت آدمی سرچشمه می‌گیرد. از نظر ایشان استبداد با بزرگی حقيقى نيز سازگارى ندارد و می‌کوشد تا آن را فاسد ساخته و مجد وعظمت دروغين را به جاى آن جلوه دهد. کواکبی حرص بر مجد و بزرگی را بر حرص بر زندگی دنیوی و مادیات ترجیح داده و آن را لذت عبادی و روحانی می‌شمارد که برتر از علم حکمیان، مال امیران و ثروت برای فقیران است. ایشان در نقد دیدگاه ابن خلدون، که در مقدمه تاریخ خود آزمندى در دنيا را بر حرص در شرافتمندى و بزرگوارى ترجيح داده و از امام حسين(ع) و مانند وى،كه مرگ شرافتمندانه را از زندگى ذلتبار برتر دانسته و انتقاد مىكند، می‌نویسد: «ائمه اهلبيت عليهم السلام معذور بودند كه جان‌هاى خويش به مهلكه مى افكندند، ايشان آزادگان و نيكوكارانی بودند که مرگ با عزت را بر زندگى رياكارانه و با ذلت ترجيح مىدادند. همان زندگى پستی كه ابن خلدون گرفتار آن بود و براساس آن بزرگي انسان رادر اقدام بر خطر نسبت به خطا مىداد و اين بيان خويش را فراموش كرده كه گفتهاند: مرغان شكارى و وحشيان غيور از بچه آوردن درقفس اسارت ابا دارند، بلكه طبيعتى در ايشان وجود يافته كه انتحار را اختيار نمايند، تا از قيد ذلت رهايى يابند | ||
===تأثیر استبداد بر مال=== | ===تأثیر استبداد بر مال=== | ||