محمد بن زید یونس قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

جعفر بن ادریس بن محمد بن زید یونس قزوینی، فقیه، محدث شیعی و امام حرمین در مکه بوده است. وی در قزوین دیده به جهان گشود اما از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست. وفات او در مکه به سال 312 هجری اتفاق افتاده است. وی علوم اسلامی و مدارج عالی فقه را در زادگاهش نزد اساتید و علمای عصر خویش از جمله «ابن ماجه قزوینی» و «داود بن سلیمان غازی قزوینی» به انجام رساند. داود بن سلیمان، از [[صحابه|اصحاب]] [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه السلام)]] است که وی به واسطه او از امام رضا نقل حدیث می‏‌کند. به گفته رافعی در التدوین، وی از قزوین راهی [[حج]] گشت و مکه را محل اقامت خویش برگزید و مجاور آنجا گردید و سی سال امام حرمین بود. در آنجا کرسی تدریس [[فقه]] و [[حدیث]] برقرار نمود و شاگردانی تربیت کرد.  

وی از راویان حدیث شیعه و از خاندان‌‏های معروف شیعی قزوین است که جمع بسیاری از فقهاء و محدثین از این سلسله برخاسته‌‏اند. شاید علت تضعیف و بی ‏اعتباری احادیث او در نگاه صاحب‌نظران [[اهل سنت و جماعت|سنی]]، شیعه‏ گری او بوده باشد. [[ابوالحسن دارقطنی]] که از علمای بزرگ [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و از شاگردان با واسطه اوست، در کتاب الغرائب  حدیثی از او نقل کرده و آن را بی ‏اعتبار دانسته است. [[ابن حجر عسقلانی|ابن‏ حجر]] نیز وی را فردی نامطمئن معرفی کرده است. وی هم‌چنین در حدیثی از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه)]]، محبت [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] را نشانه [[ایمان]] و کینه آن حضرت را نشانه نفاق معرفی کرده است، اما [[ذهبی|شمس ‏الدین ذهبی]] ضمن غریب شمردن این حدیث، به توجیه آن پرداخته است سیر<ref>اعلام النبلاء، ج12ص509</ref>. از آثار او کتاب یا رساله‌‏ای معرفی نشده است.