confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها
←تحصیلات ملاصدرا
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== تحصیلات ملاصدرا == | == تحصیلات ملاصدرا == | ||
وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به اصفهان رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت صفویان بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی [[علوم عقلی]] را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی ۱۰۴۱ق) و [[علوم نقلی]] را از [[شیخ بهایی|شیخ بهاءالدین عاملی]] (متوفی ۱۰۳۰ ق) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد<ref>صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص۱۶</ref>. هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (۱۰۳۱-۹۵۳ق) شرکت نمود<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص۵</ref>. | وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به اصفهان رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت [[صفویه|صفویان]] بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی [[علوم عقلی]] را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی ۱۰۴۱ق) و [[علوم نقلی]] را از [[شیخ بهایی|شیخ بهاءالدین عاملی]] (متوفی ۱۰۳۰ ق) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد<ref>صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص۱۶</ref>. هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (۱۰۳۱-۹۵۳ق) شرکت نمود<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص۵</ref>. | ||
پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref>. در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و تزکیه پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref>. در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و تزکیه پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | ||