احمد بن حنبل: تفاوت میان نسخه‌ها

حنبلیان، همچون حنفیان، [[حج]] را بر مرتد واجب نمی‌دانند<ref>الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۶۳۲</ref>. اما از احمد درباره استنابه در حجّ مستحب برای فرد دارای قدرت که پیشتر حجّة الاسلام به‌جای آورده، دو روایت در منع و جواز به چشم می‌خورد<ref>المغنی، ج۳، ص۱۸۵</ref>. ابن‌حنبل تمتع را بر اِفراد و اِفراد را بر قرآن ترجیح می‌دهد<ref>المغنی، ج۳، ص۲۳۸</ref>. وی همچون [[مالک بن انس]]، [[احرام عمره]] از [[میقات]] را بهتر از [[احرام]] پیش از آن می‌داند<ref> المغنی، ج۳، ص۲۲۱</ref>. وی به ‌سان شافعی، نیت را در شکل گرفتن [[احرام]] کافی می‌داند<ref>الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۶۳۹</ref>. و تلبیه را مستحب می‌شمرد<ref>المغنی، ج۳، ص۲۵۶</ref>. از دید او، بر خلاف پیشوایان دیگر مذاهب، محرم نمی‌تواند در عدّه به همسر مطلّقه خود رجوع کند<ref>المغنی، ج۳، ص۳۴۱</ref>. ولی بر پایه روایتی دیگر از ابن‌حنبل، این رجوع جایز است<ref>متن الخرقی، ص۵۷</ref>. درباره رکن بودن سعی میان [[صفا]] و [[مروه]]، از احمد دو روایت به چشم می‌خورد<ref>المغنی، ج۳، ص۴۱۰</ref>.