کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

العطار به دلیل گشاده رویی خود نسبت به همه جنبش‌ها و گروه‌هایی که ممکن بود با اخوان‌المسلمین موافق یا مخالف باشند شناخته شده بود و هدف او گرد هم آوردن مردم [[سوریه]] و متحد کردن صفوف آنها به خاطر کشور بود.

در مورد او نیز شناخته شده بود که از صاحبان قدرت نمی‌ترسید، بنابراین افکار خود را آنطور که می‌خواست بیان می‌کرد و این امر از دو جهت بر او تأثیر می‌گذاشت،

* اول اینکه او شهرت پیدا کرد و افراد زیادی را تحت تأثیر قرار داد و جایگاه خود را در جامعه به دست آورد.

* دیگری این بود که بهای سخنانش را پرداخت. او در سال 1951 حکم دستگیری او را صادر کرد و مجبور شد به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] پناه برد.

عزیمت او به مصر به توصیه نزدیکانش از جمله علی طنطاوی بود و در آنجا اخوان با [[حسن الهدیبی]] و [[عبدالقادر عوده]] آشنا شد و در کمیته رهبری گروه با آنها همکاری کرد. عطار همچنین با [[ابراهیم حسین شاذلی|سید قطب]]، [[البشیر ابراهیمی]]، [[محمود شاکر]] و [[عبدالوهاب عزام]] ملاقات کرد.

او با اطلاع از بیماری پدرش در سال 1952 مجبور به بازگشت به دمشق شد و چند روز قبل از مرگش توانست او را ببیند. در سال 1954، العطار به عنوان دفتر اجرایی اخوا‌ن‌المسلمین انتخاب شد و تظاهراتی را رهبری کرد که در آن سال به اعدام واعظان اعتراض کردند.

سال بعد، او به عنوان دبیرکل [[سازمان همکاری‌ اسلامی|سازمان کنفرانس اسلامی]]، که شامل شیوخ ارشد سوریه بود، انتخاب شد دفتر این گروه در دمشق، قبل از انتخاب نماینده و سخنگویی به نمایندگی از آن، در یک زمان مسئولیت کنترل کل و دفتر اجرایی را بر عهده گرفت.