پاول فقیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

پاول‌فقیریه خود را مسلمان دانسته و می‌پندراند که [[فرقه ناجیه]] هستند. همچنین معتقدند [[قرآن]] در زمانی که به اتمام رسیده است، چهل جزء بوده که ده جزء آن که حاوی دستورهای عالی درباره سیر و سلوک و امامت حضرت علی (ع) بوده و از بین رفته است. این ده جزء را حضرت علی (ع) در سینه خود محفوظ می‌‏داشت و سینه به سینه به ائمه و علمای جانشین ایشان منتقل شده و اکنون آن قرآن چهل جزئی پیش بزرگان این فرقه است. همچنین معتقدند که مندرجات قرآن فعلی بیشتر برای عوام است و خواص باید به ده جزء دیگر که در سینه بزرگان این طایفه محفوظ است، توسل جویند! آنها راه رسیدن به حقیقت را پیروی از طبیعت می‌دانند و می‌گویند که هر کسی بر خلاف آن قدمی بردارد، کافر است.

پاول‌فقیریه معتقدند که مواهبی که طبیعت که به انسان داده  است، چهار چیز است:

بر هر شخصی که معتقد به این مذهب باشد، واجب است که هر صبح پس از بیداری در آن ظرف چوبی بول کند و خدای را برای این نعمت بزرگ سپاس گزارد. ایشان در هر ماه یک روز را عید می‏‌گیرند و آن هنگامی است که ماه به‏‌صورت بدر طالع می‏‌شود. این شب را «یهود‌شب» می‌خوانند. در شب مذکور، زنان و مردان در جایی جمع می‌‏شوند و مقداری آرد بر روی زمین می‌‏ریزند و روی آن می‌‏نشینند و به باده‌گساری و نواختن ساز مشغول می‌‏شوند و در تاریکی شب زن و مرد با هم در می‏‌آمیزند و صبحگاهان آردهایی را که به نجاست آلوده شده جمع کرده میان خود تقسیم می‌کنند و از آن نان می‌‏پزند و آن نان را مانند طعامی مقدس می‌‏خورند. در میان این طایفه، عفت و عصمت در زنان وجود ندارد و زنان جوان در معاشرت آزادند و همین که زن پیر شود، او را از جرگه خود بیرون می‌‏کنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 116 با ویرایش و اصلاح مختصر در عبارات.</ref>