۸۷٬۷۷۵
ویرایش
تروریسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
«جامعه بین‌المللی» خودخوانده، که در واقع به دولت‌های غربی تقلیل یافته بود، نمی‌توانست به چنین اظهارات جنگی ای نپیوندد. با استفاده از بهت و حیرت افکارعمومی ایجاد شده از ١١ سپتامبر، تعدادی از سیاستمداران، نویسندگان تحریریه‌ها، «متخصصان» یک شبه تروریسم و روشنفکران در بسیج علیه دشمن جدید، تروریسم، شرکت کردند. تروریسمی که اغلب با اسلام گرایی و حتی با [[مسلمانان]] اشتباه گرفته می‌شود. | «جامعه بین‌المللی» خودخوانده، که در واقع به دولت‌های غربی تقلیل یافته بود، نمی‌توانست به چنین اظهارات جنگی ای نپیوندد. با استفاده از بهت و حیرت افکارعمومی ایجاد شده از ١١ سپتامبر، تعدادی از سیاستمداران، نویسندگان تحریریه‌ها، «متخصصان» یک شبه تروریسم و روشنفکران در بسیج علیه دشمن جدید، تروریسم، شرکت کردند. تروریسمی که اغلب با اسلام گرایی و حتی با [[مسلمانان]] اشتباه گرفته می‌شود. | ||
اولین «پیروزی‌ها» در کابل باعث خوش‌بینی‌ای شد که می‌توان | اولین «پیروزی‌ها» در کابل باعث خوش‌بینی‌ای شد که می‌توان آن را کوری نامید. در دسامبر ٢٠٠١ برنارد هنری لوی، که هرگزهیچ فرصتی را برای اشتباه کردن از دست نمی‌دهد، اعلام کرد: «آمریکایی‌ها (. . .) در این جنگ پیروز شده‌اند و در مجموع چند صدنفر، شاید هزار قربانی غیرنظامی برجای گذاشتند. . . بیلانی شگفت‌انگیز؟ در مورد چند جنگ آزادی‌بخش در گذشته می‌توان چنین بیلانی داد ؟». | ||
=== جای‌گزینی ١٤ ژوئیه با ١١ سپتامبر === | === جای‌گزینی ١٤ ژوئیه با ١١ سپتامبر === | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
این آشفته اندیشی - تعدد دشمنان، مشخص نبودن اهداف - به شکست‌های مکرر «جنگ علیه تروریسم» کمک کرده است، حتی اگر مجتمع نظامی -صنعتی آمریکا که پیش از این توسط رئیس‌جمهور دوایت دی آیزنهاور مورد انتقاد قرار گرفته بود، سود قابل توجهی از آن به دست آورده است. همانطور که مارک هکر و الی تننبام در کتاب خود، جنگ بیست ساله (انتشارات رابرت لافونت، ٢٠٢١)، می‌نویسند: | این آشفته اندیشی - تعدد دشمنان، مشخص نبودن اهداف - به شکست‌های مکرر «جنگ علیه تروریسم» کمک کرده است، حتی اگر مجتمع نظامی -صنعتی آمریکا که پیش از این توسط رئیس‌جمهور دوایت دی آیزنهاور مورد انتقاد قرار گرفته بود، سود قابل توجهی از آن به دست آورده است. همانطور که مارک هکر و الی تننبام در کتاب خود، جنگ بیست ساله (انتشارات رابرت لافونت، ٢٠٢١)، می‌نویسند: | ||
تعریفی گسترده از تهدید تروریستی توسط دولت بوش - از جمله نه تنها القاعده، بلکه تعداد زیادی از گروه‌های مسلح و «دولت‌های سرکش»، از [[حزب الله]] تا کره شمالی - منجر به امری شد که امروز با مرور گذشته می‌توان | تعریفی گسترده از تهدید تروریستی توسط دولت بوش - از جمله نه تنها القاعده، بلکه تعداد زیادی از گروه‌های مسلح و «دولت‌های سرکش»، از [[حزب الله]] تا کره شمالی - منجر به امری شد که امروز با مرور گذشته می‌توان آن را یکی از خطاهای بزرگ سال‌های اولیه دانست | ||
اما این «خطا» ریشه در کجا داشت؟ اول از همه در تکبر غربی که به قول رژیس دبره شماره تلفن آن، شماره کاخ سفید است، زیرا در آنجا و تنها در آنجا «تصمیمات غرب» گرفته می‌شود. فرانسه توانست در زمان حمله به عراق در سال ٢٠٠٣ برخی اعتراضات را مطرح کند، اما خرده گیری‌ها به سرعت جای خود را به همسویی داد. نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور تازه انتخاب شده، در ٧ نوامبر ٢٠٠٧ در کنگره آمریکا اعلام کرد: | اما این «خطا» ریشه در کجا داشت؟ اول از همه در تکبر غربی که به قول رژیس دبره شماره تلفن آن، شماره کاخ سفید است، زیرا در آنجا و تنها در آنجا «تصمیمات غرب» گرفته می‌شود. فرانسه توانست در زمان حمله به عراق در سال ٢٠٠٣ برخی اعتراضات را مطرح کند، اما خرده گیری‌ها به سرعت جای خود را به همسویی داد. نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور تازه انتخاب شده، در ٧ نوامبر ٢٠٠٧ در کنگره آمریکا اعلام کرد: | ||