حجیت قول صحابه از منظر فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

'''حجیت قول صحابه از منظر فریقین''' عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که در [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] با موضوع بررسی حجیت قول صحابه از منظر [[شیعیه]] و [[اهل سنت]] به رشته تحریر در آمده است. <ref>نویسنده: سید مصطفی حسینی رودباری</ref> در مقاله پیش رو مسائلی چون: آراء اعلام اهل سنت در موضوع قول [[صحابه]]، دیدگاه اعلام امامیه در موضوع قول صحابه و نقد و بررسی ادله قائلین به حجیت قول صحابه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

== الف –آراء اعلام اهل سنت در موضوع قول صحابه ==

باید گفت گرچه مشهور ان است که اغلب اهل سنت قائل به حجیت قول و عمل صحابه هستند اما آن‌گاه به آثار و کتب آنان می‌نگریم می‌بینیم از منظربسیاری از آنان قول و عمل صحابه فاقد حجیت است. در اینجا گفتار برخی از آنان را بیان می‌کنیم:  

===1– آراءامامان اربعه اهل سنت در موضوع قول الصحابه ===  

از کلمات ائمه اربعه اهل سنت استفاده می‌شود که قول و سنت صحابه آن‌گاه که از کتاب و سنت نبوی، دلیلی- برمساله- موجود نباشد حجت خواهد بود.

منهج ابوحنیفه ان بود که در صورت فقدان نص قرآنی و سنت نبوی به قول صحابه التزام داشت و در صورت اختلاف بین صحابه به یکی از آنها تخییرا عمل نموده و خروج از اقوال صحابه را جائز نمی‌دانست.  

کتاب و سنت متواتره در رتبه نخست حجیت قرار داشته و بعد از ان اجماع و عمل اهل مدینه و در رتبه بعدی عمل صحابه قرار دارد؛ بنابر‌این عمل صحابی مخالف با عمل و اجماع اهل مدینه، مردود خواهد بود.  

ایشان در تبیین دیدگاه مالک نسبت به حجیت عمل صحابه و نسبت ان با حجیت عمل اهل مدینه می‌نویسد: از آنجا که اهل مدینه نخستین، از صحابه پیامبرص بودند از اینرو چنین استنباط می‌شود که مبنای حجیت عمل و اجماع اهل مدینه مستلزم حجیت عمل صحابه خواهد بود.  

انگاه مولف کتاب مذکور دیدگاه امام شافعی را در زمینه قول صحابی و نسبت ان با سنت صحیحه اینچنین بیان می‌کند:  

شافعی عمل صحابی را مقدم بر قول رسول الله ندانسته و تنها زمانی انرا حجت می‌داند که نصی در مساله نباشد و قول صحابی نیز مورد اجماع باشد.  

===2-اراء دانشمندان دیگر اهل سنت در موضوع قول صحابه ===  

باید گفت گرچه مشهور ان است که اغلب اهل سنت قائل به حجیت قول و عمل صحابه هستند اما آن‌گاه که به آثار و کتب آنان می‌نگریم می‌بینیم از منظربسیاری از آنان قول و عمل صحابه فاقد حجیت است. در اینجا گفتار برخی از آنان را بیان می‌کنیم:  

از منظرغزالی قول صحابه به صرف صحابه بودن فاقد حجیت بوده و قول به اعتبار انرا بدلیل عدم پشتوانه علمی امری موهوم می‌داند.  

از جمله اصول موهوم معتبر دانستن قول صحابه می‌باشد. برخی به حجیت مطلق ان قائل بوده و برخی انرا در صورت مخالفت با قیاس حجت می‌دانند و برخی نیز قول برخی صحابه خاص - ابوبکر و عمر- را حجت می‌دانند و تمامی این اقوال از منظر ما باطل است بدلیل آن‌که نمی‌توان به گفتار کسانی که عصمت شان ثابت نیست و احتمال بروز خطا در آنان وجود دارد اعتماد نمود؟ چگونه ممکن است قائل به عصمت کسانی شد که احتمال بروز اختلاف بینشان وجود دارد؟  

ایشان ادامه می‌دهد: در عصر صحابه مواردی از اختلاف بین صحابه واقع گردید در حالی که افرادی نظیر ابوبکر و عمر با ان مخالفت ننموده بلکه عمل صحابه ای را که بر اساس اجتهادشان عمل نموده بودند مشروع دانستند. بنابر‌این عدم دلیل بر عصمت صحابه، وجود اختلاف بین آنان و تصریح آنان بر جواز اختلاف بینشان سه دلیل قاطع بر عدم حجیت قول آنان می‌باشد  

در نتیجه قول منسوب به مشهور اهل سنت در حجیت مطلق قول و عمل صحابه فاقد دلیل و مستند قطعی بوده و از منظر بسیاری از آنان، قول و عمل صحابه به صرف صحابی بودن حجت نخواهد بود.  

بعد از بیان اقوال اعلام اهل سنت نسبت به اعتبار یا عدم اعتبار قول صحابه اینک به نقد و بررسی دلائل قائلین به حجیت قول صحابه می‌پردازیم:  

بعلاوه آن‌که آیه مذکور در مقام بیان حجیت گفتار صحابه و امت اسلامی عصر رسالت نیست بلکه در مقام بیان معیار فضیلت امت اسلامی بر امت‌های دیگر می‌باشد که ان هم بر اساس مفاد این آیه، امر بمعروف و نهی از منکر است.  

نکاتی که نسبت به استدلال شاطبی در آیه اول بیان گردید نسبت به آیه دوم هم اجرا می‌شود بعلاوه آن‌که اثبات عدالت صحابه دلیل بر تلقی سنت از گفتارشان - صحابه - نمی‌گردد چون در اینصورت – معیار دانستن عدالت - مستلزم تلقی سنت از گفتار همه افراد عادل – اعم از صحابه و غیر صحابه - خواهد بود. از طرفی اثبات عدالت صحابه بمعنای ان است که اینان در گفتارشان صادق بوده و اهل کذب نمی‌باشند اما احتمال بروز خطا از آنان را سلب نمی‌کند.  

این روایات با قطع نظر از ضعف سندی، از جنبه دلالت نیز مقبول نیست بدلیل آن‌که اخذ به ظاهر روایت نخست – امر شارع به اقتدا نمودن بر صحابه- مستلزم امر شارع به تبعیت از سیره‌های متناقض اصحاب که از قطعیات تاریخی است خواهد بود. در اینصورت این سئوال مطرح می‌گردد که چگونه شارع امر به تبعیت از سیره‌های متناقض اصحاب می‌کند؟ نمونه بارز اختلاف در سیره صحابه – که امکان تبعیت از سیره همه آنان را ناممکن خواهد کرد- اختلاف امام علی ع با سیره شیخین و موافقت عثمان با ان در شورای عمر بود. چگونه می‌توان بر اساس حدیث "اقتدوا " که امر به تبعیت مطلق از سیره اصحاب می‌کند در مواردی اینچنین – وجود تنازع بین و اختلاف بین اصحاب که درتاریخ بسیار اتفاق افتاده است - عمل نمود.  

سومین دلیل بر حجیت قول صحابه که برخی از اهل سنت بدان استدلال کرده‌اند سیره علماء در تقدیم قول مطلق صحابه یا برخی از آنان بر اقوال دیگران است ّ.  

از مباحثی که در موضوع حجیت قول صحابه از برخی اعلام اهل سنت نقل شد معلوم گردید که هیچیک از این ادله وافی به مقصود قائلین به حجیت قول صحابه نمی‌باشد. لازم به ذکر است که بیشتر اهل سنت بویژه متاخرین از آنان گرچه برای صحابه ارزش و اعتبار خاصی قائلند اما گفتار و سنت اصحاب از منظر آنان حجیت نداشته و ان را جزء سنت نبوی نمی‌دانند.