۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
«احمد بن عبدالحلیم بن تیمیّه حنبلی» متولّد سال 661 و متوفای سال 728 هجری قمری است. او 5 سال پس از سقوط [[بغداد]] پایتخت [[عباسیان|خلافت عباسی]] توسط [[قوم تاتار]] در شهر «حران» (شهری در [[شام (شامات)|شام]]) متولّد شد و در 7 سالگی به سبب جور تاتار، در کودکی همراه با خانوادهاش «حران» را به سمت «[[سوریه|دمشق]]» ترک کرد. حران که اکنون از شهرهای ویران [[ترکیه|ترکیه]] است در گذشته شهری آباد و فرهنگی بود و ابن تیمیه، خود بارها در آثارش آن را مرکز صابئه، [[بت پرستی|بتپرستان]] و فیلسوفان خوانده است. بزرگان [[کلیسا]] آن را «هلنوپولیس» یا «شهر [[کافر|کفار]] و [[شرک|مشرکان]]» خواندهاند<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/questionview/4522/%d8%a7%d8%a8%d9%86-%d8%aa%db%8c%d9%85%db%8c%d9%87-%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa%20https://www.alwahabiyah.com برگرفته از سایت: alwahabiyah.com]</ref>. | «احمد بن عبدالحلیم بن تیمیّه حنبلی» متولّد سال 661 و متوفای سال 728 هجری قمری است. او 5 سال پس از سقوط [[بغداد]] پایتخت [[عباسیان|خلافت عباسی]] توسط [[قوم تاتار]] در شهر «حران» (شهری در [[شام (شامات)|شام]]) متولّد شد و در 7 سالگی به سبب جور تاتار، در کودکی همراه با خانوادهاش «حران» را به سمت «[[سوریه|دمشق]]» ترک کرد. حران که اکنون از شهرهای ویران [[ترکیه|ترکیه]] است در گذشته شهری آباد و فرهنگی بود و ابن تیمیه، خود بارها در آثارش آن را مرکز صابئه، [[بت پرستی|بتپرستان]] و فیلسوفان خوانده است. بزرگان [[کلیسا]] آن را «هلنوپولیس» یا «شهر [[کافر|کفار]] و [[شرک|مشرکان]]» خواندهاند<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/questionview/4522/%d8%a7%d8%a8%d9%86-%d8%aa%db%8c%d9%85%db%8c%d9%87-%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa%20https://www.alwahabiyah.com برگرفته از سایت: alwahabiyah.com]</ref>. | ||
حران در دوران [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] و به دست «عیاض بن غنم» فتح شد. مردم حران پس از [[اسلام]] آوردن، تحت تأثیر حاکمان [[بنی امیه|اموی]]، به شدت به [[بنی امیه|بنیامیه]] گرایش یافتند، تا آنجا که بر اثر تبلیغات بنیامیه، [[نماز جمعه]] را بدون لعن [[علی بن | حران در دوران [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] و به دست «عیاض بن غنم» فتح شد. مردم حران پس از [[اسلام]] آوردن، تحت تأثیر حاکمان [[بنی امیه|اموی]]، به شدت به [[بنی امیه|بنیامیه]] گرایش یافتند، تا آنجا که بر اثر تبلیغات بنیامیه، [[نماز جمعه]] را بدون لعن [[علی بن ابیطالب|امام علی(علیهالسلام)]] تمام نمیدانستند و هنگامی که در دوره [[عمر بن عبدالعزیز]]، دستور منع سب [[اهل بیت|اهلبیت]] پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به حران رسید، مردم نپذیرفتند و گفتند: [[نماز]] بدون لعن ابوتراب درست نیست! | ||
شهر حران از نظر مذهبی، محل بالندگی فقه حنبلی بود و خاندان ابن تیمیه و نیاکان وی، به عنوان بزرگان مذهب حنبلی، به این شهر بالیدهاند. بی شک، چنین محیطی در شکلگیری اندیشههای خانوادگی و شخصی ابن تیمیه بی تأثیر نبود<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/questionview/4522/%d8%a7%d8%a8%d9%86-%d8%aa%db%8c%d9%85%db%8c%d9%87-%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa%20https://www.alwahabiyah.com برگرفته از سایت:alwahabiyah.com]</ref>. | شهر حران از نظر مذهبی، محل بالندگی فقه حنبلی بود و خاندان ابن تیمیه و نیاکان وی، به عنوان بزرگان مذهب حنبلی، به این شهر بالیدهاند. بی شک، چنین محیطی در شکلگیری اندیشههای خانوادگی و شخصی ابن تیمیه بی تأثیر نبود<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/questionview/4522/%d8%a7%d8%a8%d9%86-%d8%aa%db%8c%d9%85%db%8c%d9%87-%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa%20https://www.alwahabiyah.com برگرفته از سایت:alwahabiyah.com]</ref>. | ||
خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
* [[کرامیه]]، که از گروههای اهل سنت بودند و به تجسیم و تشبیه اعتقاد داشتند؛ | * [[کرامیه]]، که از گروههای اهل سنت بودند و به تجسیم و تشبیه اعتقاد داشتند؛ | ||
* [[نصیریه]]، که یکی از فرقههای غلات شیعه بودند و میپنداشتند روح خدا در [[علی بن | * [[نصیریه]]، که یکی از فرقههای غلات شیعه بودند و میپنداشتند روح خدا در [[علی بن ابیطالب|حضرت علی(علیهالسلام)]] حلول کرده است و به همین علت، [[ابن ملجم]] را بهترین خلق خدا میدانستند؛ زیرا روح الهی را از کالبد جسمانی آزاد کرده بود؛ | ||
* [[یزیدیه]]، که برای یزید جایگاه بسیار والایی قائل بودن و در مناطق شامات، فتنههای بسیاری را بوجود آوردند؛ | * [[یزیدیه]]، که برای یزید جایگاه بسیار والایی قائل بودن و در مناطق شامات، فتنههای بسیاری را بوجود آوردند؛ | ||
* فرقههای نوظهور [[صوفیه]]، که رشد آنها با سطح عوام زدگی جامعه ارتباطی مستقمیداشت؛ اینان در فرقههای اصیل تصوف سنی ریشه نداشتند و درفضای آلوده ی اجتماعی رشد کرده بودند و فقط نامی از تصوف را به همراه داشتند. | * فرقههای نوظهور [[صوفیه]]، که رشد آنها با سطح عوام زدگی جامعه ارتباطی مستقمیداشت؛ اینان در فرقههای اصیل تصوف سنی ریشه نداشتند و درفضای آلوده ی اجتماعی رشد کرده بودند و فقط نامی از تصوف را به همراه داشتند. |