پرش به محتوا

امیر عبدالقادر الجزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۲۸: خط ۱۲۸:
در سومین روز غائله، کردهای شورشی برای گرفتن و کشتن مسیحیان به خانه امیر هجوم بردند، لکن امیر و محافظانش به دفاع پرداختند و سرانجام کردها ناامید بازگشتند. این غائله هفت روز به طول انجامید و در این مدت، امیر لحظه‌ای از مراقبت پناهندگان [[مسیحی]] غفلت نورزید، تا آنکه فرماندار جدیدی از سوی [[عثمانی|دولت عثمانی]] وارد دمشق شد و فرماندار سابق معزول گردید و فتنه و آشوب فرو نشست. ناپلئون سوم به پاس خدمات انسانی امیر در آن واقعه نشان «لژیون دونور» را در آن سال به وی اهدا کرد.
در سومین روز غائله، کردهای شورشی برای گرفتن و کشتن مسیحیان به خانه امیر هجوم بردند، لکن امیر و محافظانش به دفاع پرداختند و سرانجام کردها ناامید بازگشتند. این غائله هفت روز به طول انجامید و در این مدت، امیر لحظه‌ای از مراقبت پناهندگان [[مسیحی]] غفلت نورزید، تا آنکه فرماندار جدیدی از سوی [[عثمانی|دولت عثمانی]] وارد دمشق شد و فرماندار سابق معزول گردید و فتنه و آشوب فرو نشست. ناپلئون سوم به پاس خدمات انسانی امیر در آن واقعه نشان «لژیون دونور» را در آن سال به وی اهدا کرد.


=درگذشت=
== آثار ==
امیر عبدالقادر در ۱۳۰۱ ق/۱۸۸۳ در هفتاد و شش سالگی در دمشق درگذشت و در جوار آرامگاه [[محی الدین عربی]] به خاک سپرده شد.
از امیر، تالیفات متعدد و یک دیوان شعر برجا مانده است.


پس از استقلال الجزایر در ۱۳۴۵/ ۱۹۶۶ برای تجلیل از مقام این قهرمان ملی، بقایای جسدش را از زیر خاک درآوردند و به [[الجزایر]] بردند و با تشریفات و مراسم رسمی، در سرزمینی که سال‌ها برای رهایی آن از چنگ استعمارگران فرانسوی مبارزه کرده بود، دفن کردند. از امیر، تالیفات متعدد و یک دیوان شعر برجا مانده است.
== درگذشت ==
امیر عبدالقادر در ۱۳۰۱ ق/۱۸۸۳ در هفتاد و شش سالگی در [[دمشق]] درگذشت و در جوار آرامگاه [[محی الدین عربی]] به خاک سپرده شد.
 
پس از استقلال الجزایر در ۱۳۴۵/ ۱۹۶۶ برای تجلیل از مقام این قهرمان ملی، بقایای جسدش را از زیر خاک درآوردند و به [[الجزایر]] بردند و با تشریفات و مراسم رسمی، در سرزمینی که سال‌ها برای رهایی آن از چنگ استعمارگران فرانسوی مبارزه کرده بود، دفن کردند.


=تالیفات=
=تالیفات=
confirmed، مدیران
۳۷٬۵۰۳

ویرایش