احمد محرم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب|إیه فقد طمــت الخطوبُ و ها|لنا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فیها‌‌‌‌رکـــامٌ‌‌‌‌ یعتلیــه رکـامُ}}

{{ب|سوســوا أمــورکم سیاسه|حازم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ فلعلّ‌‌‌ معــوّج‌‌ ألمــورِد یقـام}}

احمد محرم ریشه اصلی، غفلت و جهل مسلمانان را تفرقه و اختلاف می‌داند و آن را عامل عقب‌ماندگی و ویرانی ملت است. از جمله در اشعار: عزاء بنی مصر عن فقده/ و ظننّا بشرعته و اعتدادا/ لا تعادور فإن الشعوب تموت/ انقساما و تحیّا و اتحادا؛ عزای مردم مصر به خاطر فقدان يکپارچگی است/ و نیز سوگِ ايشان دربخل ورزيدن به ابراز اين حس و

عدم اهتمام به آناست/ پس به يکديگر دشمنی نورزيد/ که ملتها با گُسست می‌میرند و با يکپارچگی حیات می‌يابند<ref>مالک عبدی، واکاوی مؤلّفه‌های وحدت اسلامی در اشعار احمد محرم، ص 205.</ref>.

سعی نموده تا نمادهای قومیتی و ناسیونالیستی را به نحوی واضح به برادری و تعامل تبدیل کند. مانند: تعالوا الینا انما نحن اخوه/ و إنی رایت الاخذ بالرفق احزما/ و إنّ سبیلنا سواء و کلنّا/ بنو مصر نأبی أن تضام و تهضما/ تفرقنّا الادیان و الله واحد/ و کل بنی الدنیا الی آدم انتمی؛ به سوی ما بیايد، که ما برادران همیم/ و من ملاطفت و تعامل را کاری دورانديشانه‌تر می‌بینم/ مسیر ما یکی است و ما فرزندان مصر/ برنمی‌تابیم که خاکمان مورد هجمه و بیداد قرار گیرد/ دين‌هايمان جداست، ولی خدايمان يکی است/ و مردمان همه از وجود آدم نشئت می‌گیرند؛