احمد محرم: تفاوت میان نسخه‌ها

===وطن‌پرستی===

وطن‌پرستی یکی از مؤلفه‌های شعری احمد محرم بوده و در شعرهایش عشق به میهن را به زیبایی به تصویر کشیده است. و مصادیق این وطن‌پرستی در سروده‌هایش عبارتند از<ref>همان، ص 56.</ref>:  

{{ب|فیَا نیـلُ‌‌أنتَ‌‌المُنَی‌‌و الحَیاةُ‌‌‌‌‌|وَ أنـتَ ألامیرُ‌‌ و أنـتَ ألاب}}

{{ب|وَ یَا نِیلُ‌‌ أنتَ الصَّدِیقُ الوَفیُّ|وَ أنتَ ألخُ ألاصدَقُ ألطیَبُ}}

{{پایان شعر}}ای نیل!‌ تو امید و زندگی و تو سَرور و پدر (این سرزمین) هستی/ ای نیل!‌ تو دوستِ وفادار و برادر راستین و پاک طینت هستی/ تو آن سروده‌ای هستی که برایش قافیه میسازم و با آن شرق و غرب پر نور می‌شود و می‌درخشد؛

{{ب|سَلِ التّارِیخَ‌‌ وَانظُر مَا أعَدَّت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌|لَکَ ألاممُ‌‌الخَوالی و القُرونُ}}

{{ب| عِظاتُ الدّهرِ وَ ألجیالُ‌‌ منها‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌|بِبَغـدادَ‌‌ وَ أنـدُلسَ‌‌‌ فُنـون؛}}

{{پایان شعر}} از تاریخ جویا شو و به عبرت‌هایی که ملت‌ها و نسل‌های گذشته برای تو فراهم کرده نیک بنگر/ پندهای روزگار و نسلهای آن در بغداد و اندلس.

{{ب|بنی التامیز، کونوا کیف شئتم‌‌‌‌‌‌‌‌‌|فلن ندعَ الکفـاحَ و لـن‌‌ نلینام }}{{ب|خذوا أنصارکـم‌‌‌‌ إنّا‌‌ نراهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌|لنـا و لقومنـا الـداءَ‌‌‌ الـدَّفِینا}} {{ب|همُ ألعـداءُ‌‌ لسنا من ذویهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌|و لیسوا فیذ الشدائد من ذوینا}}{{ب|ذممنا عهدکم‌‌‌ فمتی نراکـم‌‌‌‌‌‌‌‌‌|تشـدّون‌‌‌ الرّحـالَ‌‌ مودّعـینا}} {{ب|زعمتم أن‌‌ موعدکم‌‌ قـریبٌ‌‌‌‌‌‌‌‌‌|کذبتم‌‌ أمّـةً‌‌‌ تُحصَـی السنینا؛}}

{{پایان شعر}}ای فرزندان رودخانهی تایمز!‌(ای استعمارگران انگلیسی) هرگونه می‌خواهید رفتار کنید، ما دست از مبارزه خود بر نخواهیم داشت و هرگزاز خود نرمش نشان نخواهیم داد/ آنها دشمنان ما هستند و ما از آنها نیستیم و آنها هم به هنگام سختی‌ها از ما نیستند و در کنار ما قرار نمی‌گیرند/ به عهد و پیمانمان با شما وفا کردیم پس کِی شما را خواهیم یافت که اسباب سفر خودرا می‌بندید و با ما وداع می‌کنید؛

{{ب|إیه یا بنــی مصــر أما‌‌‌ وعظتکم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌|ما تصنــع ألاحـــداثُ و‌‌ ألایامُ}}

{{ب|إیه فقد طمــت الخطوبُ و ها لنا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌|فیها‌‌‌‌ رکـــامٌ‌‌‌‌ یعتلیــه رکـامُ}}

احمد محرم از شاعرانی است که درباره وحدت اسلامی، اشعار زیبایی سروده و در شعرهایش با تأسی و تاثیر‌پذیریی از شخصیت‌های تقریب‌گرای زمان خودش همچون [[سید جمال‌الدین اسدآبادی|سید جمال الدین اسدآبادی]] و [[محمد عبده]]، مسلمانان را به [[وحدت اسلامی]] دعوت کرده است.  

   

{{ب|هو الاسلام ما للناس واق|سواء فأین یذهب من تعامی}}

{{ب|یذود عن الضعیف فیتقیه|من الاقوام انفذهم سهاما؛}}

{{پایان شعر}}اين است آيین راستین اسلام که مردمان را نگهدارنده‌ای جز آن نیست/ پس آنانکه خود را به کوری زده‌اند روی به کجا می‌نهند؟!/ از ناتوان دفاع کرده و او را پناه می‌دهد/ از شر اقوامی که ضربات‌شان بشدت سهمناک است؛  

{{ب|الله اکبر و محمد الامام|من‌ذا یجادل فیها و یماری؛}}

{{پایان شعر}}[[خدا]] اکبر و محمد امام است/ برای چه مجادله می‌کنید و اطاعت نمی‌کنید.

{{ب|فی حم القدس و من حول الحرم| أمه تؤذی و شعب یهتضم}}{{ب|فزع القدس ضجّت مکه|و بکت یثرب من فرط الألم؛}}

{{پایان شعر}}در اطراف قدس و گرداگرد حرم/ امتی آزار می‌بیند و ملتی لگدمال میشود/ قدس به شیون افتاده و [[مکه]] ناله سر می‌دهد/ و [[مدینه|مدينه]] از شدت درد به گريه افتاده است؛

   

{{ب|مرحبا بالإخاء فی حرم الله|و أهلا قومنا الصالحینا}}{{ب|حیّ المسیحا بیت و اقض|الحق عن آل أحمد أجمعنا}}{{ب|أکتب العهد و بیننا و اجعل|المصحف خیر الشهود فیهم و فینا؛}}

{{پایان شعر}}چه نیکوست برادری در سايه حرم امن الهی!/ و مرحبا به قوم نیک کردار ما/ ای کعبه! به مسیح خوش‌آمد بگو/ پیمانی میان ما و ايشان برقرار کن/ و حق را به نیابت از تمامی پیروان پیامبر ادا کن/ و قرآن را بهترين گواه میان ما و آنها برگیر...؛

{{ب|یا من یحاول أن یغیر عهدنا|أنظر الی الإیمان هل یتغیر؛}}  

{{پایان شعر}}ای آنکه قصد داری نقض پیمان کنی/ بنگر که آيا آيین ايمان گسستنی است؟