سی و ششمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از روزهای آغازین دعوت پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم که [[اسلام]] همچون نهال کوچکی غرس شد تا هنگامی که درختی تناور گردید و به ثمر نشست، دغدغه آن حضرت، جلوگیری از تفرقه، اختلاف و نزاع در میان پیروان خویش بود؛ همان‌گونه که قرآن کریم فرمود:'''{{متن قرآن|... وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ... |سوره = أنفال|آیه =46}}'''.

تجربه ناگوار امت‌های گذشته در اختلاف و تفرقه خصوصاً پس از رحلت پیامبرانشان، شاهدی گویا بر این امر است. از این روست که در آیات قرآن کریم همواره بر وحدت امّت و تمسک به ریسمان الهی و پرهیز از منازعه و مشاجره تاکید شده است. پیامبر واحد، کتاب واحد، [[قبله]] واحد، مناسک عبادی واحد، همگی مسیری برای اتحاد امّت و یکپارچگی است.

شعار اصلی این اجلاس، اتحاد اسلامی، صلح و پرهیز از تفرقه و تنازع در جهان اسلام، شعاری دقیق و جامع است که اندیشمندان مسلمان از سراسر جهان با هم‌فکری، گفت‌وگو و مشارکت، می‌توانند راهکارهای اجرایی و اقدامات عملی در خصوص آن بیابند و در بسط و گسترش آن در کشورهای اسلامی قدم بردارند.

# اولین و مهم‌ترین وظیفه رهبران و مسؤولان کشورهای اسلامی آن است که اهمیت و ضرورت وجود امّت واحده را درک کرده و در راستای تحقق آن، گام بردارند و برای بهره های سیاسی و اقتصادی، راه را بر نفوذ دشمنان امّت اسلامی و اجرای دسیسه‌های آنان باز نگذارند و از استقلال جامعه اسلامی، صیانت کنند.

# نخبگان، اندیشمندان، مبلغان، خطیبان و همه کسانی که به نحوی در جهان اسلام تاثیر گذارند نسبت به ایجاد تفرقه در میان مسلمانان حسّاس باشند و علاوه بر گفتار، در رفتار و کردار نیز اتحاد مسلمانان را ترویج نمایند.