۲۲٬۰۶۹
ویرایش
رضا عواضه: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدار خانواده شهید با رهبر انقلاب
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==دیدار خانواده شهید با رهبر انقلاب== | ==دیدار خانواده شهید با رهبر انقلاب== | ||
ظهر روز سه‌شنبه دوم آبان‌ماه، خانوادۀ رضا عواضه و همسرش [[ معصومه کرباسی|شهیده معصومه کرباسی]] با [[سید علی حسینی خامنه‌ای|رهبر انقلاب اسلامی]] دیدار کردند. | ظهر روز سه‌شنبه دوم آبان‌ماه، خانوادۀ رضا عواضه و همسرش [[ معصومه کرباسی|شهیده معصومه کرباسی]] با [[سید علی حسینی خامنه‌ای|رهبر انقلاب اسلامی]] دیدار کردند. | ||
'''«مادرم مهندس کامپیوتر بود و پدرم دکترای این رشته را داشت. ضمناً پدر و مادرم علاقه خاصی به هم داشتند، آقا! حتی لحظۀ شهادت هم | '''«مادرم مهندس کامپیوتر بود و پدرم دکترای این رشته را داشت. ضمناً پدر و مادرم علاقه خاصی به هم داشتند، آقا! حتی لحظۀ شهادت هم دستشان توی دست هم بود!»''' | ||
این جمله را مهدی هفده ساله در حالی که در نزدیک‌ترین فاصله با آقا ایستاده می‌گوید. مهتدی چهارده ساله و زهرای ده ساله و محمد هشت ساله کنارش ایستاده‌اند. فاطمه سه ساله هم بغل مهتدی است. همه‌شان فرزندان [[ معصومه کرباسی|شهیده معصومه کرباسی]] و شهید رضا عواضه‌اند که چند روز پیش توسط پهپاد [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] به شهادت رسیدند. چطوری‌اش را مهدی برای حضرت آقا تعریف می‌کند: پهپاد [[رژیم صهیونیستی|اسرائیلی]] در منطقۀ جونیه آنها را شناسایی کرد و سه تا راکت به سمت ماشین آنها شلیک کرد که اصابت نکرد. پدرم ماشین را پارک کرد. از ماشین پیاده شدند. دست مادرم را هم گرفتند و از ماشین پیاده کردند ولی پهپاد آنها رو دنبال کرد و الحمدلله، شکر خدا آنها رو شهید کردند!» البته منظورش این است که پیش خدا بابت شهید شدن آنها ناشکری نمی‌کنیم و شاکر هم هستیم. | این جمله را مهدی هفده ساله در حالی که در نزدیک‌ترین فاصله با آقا ایستاده می‌گوید. مهتدی چهارده ساله و زهرای ده ساله و محمد هشت ساله کنارش ایستاده‌اند. فاطمه سه ساله هم بغل مهتدی است. همه‌شان فرزندان [[ معصومه کرباسی|شهیده معصومه کرباسی]] و شهید رضا عواضه‌اند که چند روز پیش توسط پهپاد [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] به شهادت رسیدند. چطوری‌اش را مهدی برای حضرت آقا تعریف می‌کند: پهپاد [[رژیم صهیونیستی|اسرائیلی]] در منطقۀ جونیه آنها را شناسایی کرد و سه تا راکت به سمت ماشین آنها شلیک کرد که اصابت نکرد. پدرم ماشین را پارک کرد. از ماشین پیاده شدند. دست مادرم را هم گرفتند و از ماشین پیاده کردند ولی پهپاد آنها رو دنبال کرد و الحمدلله، شکر خدا آنها رو شهید کردند!» البته منظورش این است که پیش خدا بابت شهید شدن آنها ناشکری نمی‌کنیم و شاکر هم هستیم. | ||