اهل سنت و جماعت: تفاوت میان نسخه‌ها

گروه یا جریانی در میان اهل‌سنت وجود دارد که عهده‌دار گردآوری، آموزش و گسترش [[احادیث]] هستند و با اعتماد به ظاهر احادیث دربارۀ مسائل اعتقادی و فقهی نظر می‌دهند و استفاده‌کنندگان از روش‌های استدلالی عقلی در زمینۀ [[فقه]] و [[کلام]] را نکوهش می‌کنند<ref>جمعی از محققین، ''دانش نامه کلام اسلامی''، قم، انشارات موسسه امام صادق، سال ۱۳۸۷ش، مدخل اهل حدیث،  ج ۱، ص 563.</ref>. [[مالک بن انس|مالک بن انس شافعی]]، [[احمد بن حنبل]] و [[داود بن علی اصفهانی]] از بزرگان اهل حدیث در شاخۀ [[فقه]] به حساب می‌آیند.<ref>''همان''، ص 565.</ref>. علاوه بر این، اهل حدیث قبل از احمد بن حنبل از اصول خاصی پیروی نمی‌کردند؛ بلکه افرادی بودند که با گرایش‌های گوناگون زیر نظر اهل‌الحدیث گرد آمده بودند و در میان آنها، افراد مرجئی، ناصبی، قدری، جُهَنی، واقفی، و متشیع زیاد دیده می‌شد و سیوطی اسامی آنان را در اثر خود آورده است.<ref>''تدریب الحدیث''، ج 1، ص 328.</ref>. ولی زمانی که احمد بن حنبل هدایت این مذهب را بر عهده گرفت، همگان را تحت عقیدۀ واحدی که آن را عقیدۀ '''اهل‌سنت''' نامید؛ درآورد.<ref>جمعی از محققین، ''دانش نامه کلام اسلامی''، مدخل اهل سنت، ج ۱ .</ref>.

در آغاز قرن چهارم هجری قمری، [[ابوالحسن اشعری]] که شاگرد ''ابوعلی جبایی معتزلی'' بود،بنا به دلایلی از مذهب [[معتزله]] فاصله گرفت و در اثبات روش خود کتاب‌های بسیاری نگاشت و با وجود نهی اصحاب سنت و حدیث، برای اثبات عقاید خویش از دلایل کلامی بهره جست<ref>احمد خاتمی، ''فرهنگ علم کلام''، سال ۱۳۷۰ ش، ص ۴۸ و جمعی از محققین، ''دانش نامه کلام اسلامی''، ج۱، مدخل اهل سنت.</ref> و اصول آن را با عقاید اهل‌سنت و جماعت وفق داد و مذهب [[اشعری]] را بنیاد نهاد<ref> احمد خاتمی، ''فرهنگ علم کلام''، سال ۱۳۷۰ ش، ص 48.</ref>. به عنوان مثال کتاب‌های: '''«[[مقالات الاسلامیین واختلاف المصلین (کتاب)|مقالات الاسلامیین]]'''»، '''«الابانة'''»، «'''اللمع»''' و ''' رساله«[[ استحسان الخوض فی علم الکلام (کتاب)|استحسان الخوض فی علم الکلام]]'''» مهم‌ترین آثار به جای مانده از ابوالحسن اشعری است.

مذهب [[ماتریدیه|ماتریدی]] همزمان با مکتب [[اشعری]] توسط شخصی به نام [[ابومنصور ماتریدی]] سمرقندی در [[ماوراء‌النهر]] و قسمت شرقی [[جهان اسلام]] و بر مبنایی مشابه با مبنای ابوالحسن اشعری شکل گرفت. البته در مکتب ماتریدی گرایش‌های عقلانی بیشتری نسبت به مکتب اشعری دیده می‌شود به‌گونه‌ای که می‌توان گفت که مکتب ماتریدی جمع میان مکتب [[معتزله]] و [[اشاعره]] است.<ref> جمعی از محققین، ''دانش نامه کلام اسلامی''، ج ۱، مدخل اهل سنت.</ref>. همان طور که مکتب اشاعره جمع میان دو مکتب معتزله و اهل حدیث به‌شمار می‌رود. برخی از پژوهشگران آورده‌اند که ماتریدی تفکر کلامی خویش را از [[ابوحنیفه]] رییس مذهب فقهی حنفی برگرفت و در ادامه با [[حماد بن ابی سلیمان]] مرتبط شد و مباحث کلامی را رها کرده موضوعات فقهی را پی گرفت<ref> جعفر سبحانی، فرهنگ ''عقائد و مذاهب اسلامی''

، ج 4.</ref>.