confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
از ورود شیخ طوسی به بغداد مدت چهل سال می گذشت که حمله طغرل سلجوقی اتفاق افتاد و شیخ برای حفظ موقعیت خود و نابود نشدن زحمات چندین ساله اش ناچار به ترک بغداد شد و قدم به سرزمین مقدس [[نجف]] گذاشت. شیخ که کتابخانه و دست نوشته های خود را در آتش سوزی از دست داده بود، از مدت باقی مانده عمر خود حداکثر استفاده را کرد و با جدیت بیشتری به تدریس و تحقیق در علوم اسلامی پرداخت؛ از این رو دانش پژوهان بسیاری را به سمت خود جذب کرد و به طور گسترده شروع به تشکیل یک دانشگاه کرد. از آن جایی که تا آن زمان هیچ منبع و پایگاه علمی در جهان اسلام شناخته نشده بود، این دانشگاه با استقبال گسترده دانشجویان سراسر مملکت اسلامی رو به رو شد. وجود یک پایگاه علمی در نجف و وجود استاد بزرگی چون شیخ طوسی چنان بر اهمیت آنجا افزود که هنوز بعد از گذشت 10 قرن استحکام و پایداری آن قابل مشاهده است. این پایگاه اولین دانشگاه علمی شیعه است که تا کنون در نوع خود نظیری نداشته است. آنچه که بیان شد، نشانگر شمه ای از تحصیل و تجارب علمی شیخ طوسی است.<ref>حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، تحقیق: قیومی، جواد، ص 148</ref> | از ورود شیخ طوسی به بغداد مدت چهل سال می گذشت که حمله طغرل سلجوقی اتفاق افتاد و شیخ برای حفظ موقعیت خود و نابود نشدن زحمات چندین ساله اش ناچار به ترک بغداد شد و قدم به سرزمین مقدس [[نجف]] گذاشت. شیخ که کتابخانه و دست نوشته های خود را در آتش سوزی از دست داده بود، از مدت باقی مانده عمر خود حداکثر استفاده را کرد و با جدیت بیشتری به تدریس و تحقیق در علوم اسلامی پرداخت؛ از این رو دانش پژوهان بسیاری را به سمت خود جذب کرد و به طور گسترده شروع به تشکیل یک دانشگاه کرد. از آن جایی که تا آن زمان هیچ منبع و پایگاه علمی در جهان اسلام شناخته نشده بود، این دانشگاه با استقبال گسترده دانشجویان سراسر مملکت اسلامی رو به رو شد. وجود یک پایگاه علمی در نجف و وجود استاد بزرگی چون شیخ طوسی چنان بر اهمیت آنجا افزود که هنوز بعد از گذشت 10 قرن استحکام و پایداری آن قابل مشاهده است. این پایگاه اولین دانشگاه علمی شیعه است که تا کنون در نوع خود نظیری نداشته است. آنچه که بیان شد، نشانگر شمه ای از تحصیل و تجارب علمی شیخ طوسی است.<ref>حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، تحقیق: قیومی، جواد، ص 148</ref> | ||
=اساتید و شاگردان شیخ طوسی= | |||
==اساتید شیخ طوسی== | |||
مشایخ و اساتید شیخ طوسی بسیار بودهاند. میرزا حسین نوری در مستدرک وسائل الشیعه<ref>مستدرک الوسائل، ج ۳، ص۵۰۹</ref>، ۳۷ نفر را ذکر میکند. کسانی که غالبا وی از آنها روایت نقل میکند، ۵ نفرند:<ref>شیخ طوسی، نهایه، نشر قدس، ص۳۲-۳۱</ref> | |||
احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز، معروف به ابن حاشر و ابن عبدون متوفای ۴۲۳ق. | |||
احمد بن محمد بن موسی، معروف به ابن صلت اهوازی متوفای ۴۰۸ق. | |||
حسین بن عبیدالله بن غضائری، متوفای ۴۱۱ق. | |||
شیخ ابوالحسین علی بن احمد بن محمد بن ابیجید، متوفای پس از ۴۰۸ق. | |||
شیخ مفید، متوفای ۴۱۳ق. | |||
==شاگردان شیخ طوسی== | |||
بیش از ۳۰۰ تن از مجتهدان شیعه و بسیاری از اهل سنت، از شاگردان شیخ طوسی بودهاند. نام برخی از آنها از این قرار است: | |||
آدم بن یونس بن ابی مهاجر نسیفی | |||
ابوبکر احمد بن حسین بن احمد خزاعی نیشابوری | |||
ابوطالب اسحاق بن محمد بن حسن بن حسین بن محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی | |||
ابوابراهیم اسماعیل برادر اسحاق مذکور | |||
ابوالخیر برکة بن محمد بن برکة اسدی | |||
ابوالصلاح تقی بن نجم الدین حلبی | |||
ابوابراهیم جعفر بن علی بن جعفر حسینی | |||
شمس الاسلام حسن بن حسین بن بابویه قمی، معروف به حسکا | |||
ابومحمد حسن بن عبدالعزیز بن حسن جبهانی | |||
ابوعلی طوسی، فرزند شیخ طوسی | |||
موفق الدین حسین بن فتح واعظ جرجانی | |||
محیی الدین ابوعبدالله حسین بن مظفر بن علی بن حسین حمدانی | |||
ابوالصمصام و ابوالوضاح ذوالفقار بن محمد بن معبد حسینی مروزی | |||
زین بن علی بن حسین حسینی | |||
زین بن داعی حسینی | |||
سعد الدین بن براج | |||
ابوالحسن سلیمان بن حسن بن سلمان صهرشتی | |||
شهرآشوب سروی مازندرانی، جد شیخ محمد بن علی مؤلف معالم العلماء و المناقب | |||
صاعد بن ربیعة بن ابی غانم | |||
عبدالجبار بن عبدالله بن علی المقرئ رازی معروف به مفید | |||
ابوعبدالله عبدالرحمن بن احمد حسینی خزاعی نیشابوری معروف به مفید | |||
موفق الدین ابوالقاسم عبیدالله بن حسن بن حسین بن بابویه | |||
علی بن عبدالصمد تمیمی سبزواری | |||
غازی بن احمد بن ابی منصور سامانی | |||
کردی بن عکبر بن کردی فارسی | |||
جمال الدین محمد بن ابی القاسم طبری آملی | |||
ابوعبدالله محمد بن احمد بن شهریار خازن غروی | |||
محمد بن حسن فتال نیشابوری، صاحب روضة الواعظین | |||
ابوالصلت محمد بن عبدالقادر بن محمد | |||
ابوالفتح محمد بن علی کراجکی | |||
ابوجعفر محمد بن علی بن حسن حلبی | |||
ابوعبدالله محمد بن هبة الله الطرابلسی | |||
سید مرتضی ابوالحسن مطهر بن ابی القاسم علی بن ابی الفضل محمد حسینی دیباجی | |||
منتهی بن ابی زید بن کیابکی حسینی جرجانی | |||
منصور بن حسین آبی | |||
ابوابراهیم ناصر بن رضا بن محمد بن عبدالله علوی حسینی <ref> شیخ طوسی، نهایه، نشر قدس، ص۳۶-۳۹</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |