۸۷٬۷۷۵
ویرایش
سید محمد هادی میلانی: تفاوت میان نسخه‌ها
تغییرمسیر به محمد هادی میلانی حذف شد
(Hadifazl صفحهٔ سید محمد هادی میلانی را به محمد هادی میلانی منتقل کرد) برچسب: تغییر مسیر جدید |
(تغییرمسیر به محمد هادی میلانی حذف شد) برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:آیت الله میلانی.jpg|جایگزین=آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی|حاشیه|بندانگشتی|250x250پیکسل]] | |||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | |||
!نام | |||
!سید محمد هادی میلانی | |||
|- | |||
|لقب | |||
|آیت الله میلانی | |||
|- | |||
|زادروز | |||
|۷ محرم ۱۳۱۳ق | |||
|- | |||
|زادگاه | |||
|نجف | |||
|- | |||
|تاریخ وفات: | |||
|۱۷ مرداد ۱۳۵۴شمسی | |||
|- | |||
|محل‌وفات/ مدفن: | |||
|ایران، مشهد / مشهد،حرم مطهر امام رضا(ع) | |||
|- | |||
|محل‌تحصیل | |||
|نجف | |||
|- | |||
|برخی از استادان | |||
|حضرات آیات عظام: <br>شیخ الشریعه اصفهانی؛ محمد حسین نائینی؛ و آقا ضیاء عراقی. | |||
|- | |||
|برخی آثار | |||
|محاضرات فی الفقه الامامیه؛<br> | |||
حاشیه بر مکاسب؛<br> | |||
قواعد فقهیه و اصولیه و ... ؛<br> | |||
|- | |||
|مذهب | |||
|شیعه | |||
|- | |||
|} | |||
</div> | |||
'''سید محمدهادی حسینی میلانی'''(۱۳۱۳-۱۳۹۵ق)، از مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم قمری. | |||
آیت‌الله میلانی بیشتر عمر خود را در [[عراق]] گذارند و در آنجا از درس علمایی چون [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، [[آقا ضیا عراقی]] و [[میرزا محمد حسین نائینی]] بهره برد. وی از سال ۱۳۳۲ش در مشهد ساکن شد. سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران مدتی نزد وی شاگردی کرد. | |||
از میلانی آثاری از جمله محاضرات فی الفقه الامامیه و قادتنا کیف نعرفهم بر جای مانده است. | |||
آیت الله میلانی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز فعال بود. او از [[انقلاب اسلامی ایران]]، رهبری آن و نهضت مردم عراق حمایت می‌کرد. وی در تأسیس مدارس علمیه از جمله [[مدرسه حقانی]] نقش داشت. با حضوری وی در [[مشهد]]، حوزه علمیه این شهر رونق گرفت. | |||
=زندگینامه= | |||
سید محمد هادی میلانی، در ۷ محرم ۱۳۱۳ق در [[نجف]] زاده شد. نسبش به علی بن حسین(ع) می‌رسد. پدرش سید جعفر حسینی از شاگردان محمدحسن مامقانی به شمار می‌رفت. سید محمدهادی در کودکی پدرش را از دست داد<ref>گنجینه دانشمندان، ج۷، ص۹۹</ref>. مادرش، دختر [[محمدحسن مامقانی]] و همسرش، دختر [[عبدالله مامقانی]] (دایی سید محمد هادی) صاحب [[تنقیح المقال]] بود<ref>همان،ص۹۹</ref>. | |||
میلانی تحصیلاتش را در نجف آغاز کرد، و در همانجا به تدرس مشغول شد. او بارها به [[ایران]] سفر کرد و در ۱۳۳۲ش که جهت زیارت قبر امام رضا(ع) به مشهد رفت، به درخواست مردم و برخی از علمای آن روز خراسان، در آنجا ماندگار شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. وی در ۲۹ رجب ۱۳۹۵ق برابر با ۱۷ مرداد ۱۳۵۴ش در ۸۲ سالگی در مشهد درگذشت و در حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد<ref>همان،ص۱۰۳</ref>. | |||
=استادان= | |||
شیخ ابوالقاسم مامقانی | |||
شیخ الشریعه اصفهانی | |||
آقا ضیاء عراقی | |||
میرزا حسین نائینی | |||
محمد حسین غروی اصفهانی | |||
محمد جواد بلاغی | |||
غلامعلی قمی سامرائی | |||
سید ابوالقاسم خوانساری | |||
شیخ ابراهیم سالیانی | |||
سید جعفری اردبیلی | |||
میرزا علی ایروانی | |||
میرزا ابراهیم همدانی | |||
ملا محسن تبریزی<ref>همان،ص۱۰۱</ref> | |||
=مشایخ اجازه= | |||
سید حسن صدر | |||
[[عبدالحسین شرف الدین]] | |||
[[شیخ عباس قمی]] | |||
آقا بزرگ طهرانی<ref>همان،ص۱۰۱</ref> | |||
=شاگردان= | |||
[[سید علی خامنه‌ای]] | |||
عزیزالله عطاردی | |||
[[سید محمد حسینی زنجانی]] | |||
محمدرضا شفیعی کدکنی | |||
[[محمدتقی جعفری]] | |||
کاظم مدیر شانه‌چی | |||
=تحول در حوزه علمیه مشهد= | |||
[[حوزه علمیه مشهد]] پس از گذراندن مرحله تجدید حیات و سپس تثبیت در دهه ۱۳۲۰ش، در دهه ۱۳۳۰ش تحول و جهش درخور توجهی را آغاز کرد. سبب اصلی و عمده این تحول و جهش که جایگاه علمی و دینی این حوزه را بیش از پیش استوار کرد و ارتقا بخشید، مهاجرت محمد هادی میلانی به مشهد و استقرار وی در این شهر به مدت بیش از دو دهه بود. | |||
در ۱۳۳۲ش علمای برجسته مشهد در جهت تقویت این حوزه و جلوگیری از مهاجرت طلابِ با استعداد و مدرّسان مشهد به شهرهایی چون [[قم]] و نجف، با امضای طوماری از سیدمحمدهادی میلانی، (که در آن زمان در [[کربلا]] به سر می‌برد) درخواست کردند به مشهد مهاجرت کند و به تدریس در حوزه این شهر بپردازد<ref>ر. ک: صالحی، مشهد، ص۱۰۰</ref>. | |||
میلانی در ۱۳۳۳ش به مشهد وارد شد و به دعوت و اصرار علمای این شهر در مشهد ماند و در مدت ۲۲ سال، در عمل ریاست حوزه علمیه مشهد را برعهده گرفت و علاوه بر قرار گرفتن در جایگاه مرجعیت، به ویژه پس از درگذشت [[آیت الله بروجردی]]، با تأسیس مدارسی به سبک جدید و ساماندهی برنامه‌های آموزشی و پژوهشی حوزه گام‌های مؤثری در ارتقای کیفی حوزه برداشت<ref>ر ک: شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳ـ۱۰۴</ref>. محور درس خارج اصول میلانی، مبانی استادان اصلی‌اش همچون [[شیخ محمدحسین غروی اصفهانی]] و [[میرزای نائینی]] بود<ref>شمس، ص۷۱ـ۷۲</ref>. در درس او نزدیک به چهارصد طالب علم قریب الاجتهاد شرکت می‌کردند<ref>شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳</ref>. | |||
=اقدامات آیت الله میلانی= | |||
میلانی در سال‌های پایانی عمر خود به تأسیس مدارس دینی و حمایت از آنها پرداخت، از جمله: | |||
مدرسه حقانی؛ میلانی از همان ابتدا از این مدرسه حمایت مالی و معنوی کرد که تا ۱۳۵۷ش ادامه داشت<ref>حسین حقانی، «پایگاه‌های جهاد و اجتهاد: مدرسه حقانی» (مصاحبه)، حوزه، سال ۹،ش ۴ (مهر و آبان ۱۳۷۱)</ref>. | |||
مدرسه امام صادق(ع)؛ این مدرسه در کنار مسجد شاه مشهد و نزدیک مدرسه سلیمان خان تأسیس شد<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج۷، ص۱۰۴</ref>. | |||
مدرسه دیگری نیز در مشهد تأسیس کرد که دارای ۵۰۰ محصل بود. بعدها این مدرسه خراب شد و جزء فلکه آستانه گردید<ref>همان،ص۱۰۴</ref>. | |||
مدرسه‌ای نیز برای دروس مقدماتی و متوسطه تاسیس کرد که مختص آموزش خط، انشا، املا و اندکی ریاضیات و صرف و نحو و [[منطق]] بود و آموزش در آن شش سال طول می‌کشید. در ادامه آن شاگردان به مدرسه متون عالی می‌رفتند. در این مدرسه طلاب تحت تعلیم و نظارت استادان به آموختن متون عالی فقه و اصول و کلام می‌پرداختند و در کنار این دروس، دروس جنبی تفسیر، [[حدیث]]، [[نهج البلاغه]]، [[صحیفه سجادیه]] و تاریخ ادیان گنجانده شده بود. این دوره هم پنج سال طول می‌کشید<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵؛ پسندیده، ج۱، ص۲۹۸ـ۲۹۹</ref>. طلاب، این مرحله را در چهارده دوره آموزشی می‌گذراندند و پاره‌ای از دروس اصلی خود یعنی زبان عربی و فقه و اصول را نیز براساس کتاب‌های تازه تألیفی که خواندن آنها قبلا در حوزه مشهد مرسوم نبود، مثل کتاب‌های عربی آسان و اصول الفقه مظفر، فرا می‌گرفتند.اولین مدرسه که خاص این مرحله بود تحت عنوان مدرسه آیت الله میلانی در ۱۳۴۵ش تأسیس شد<ref>پسندیده، ج۱، ص۲۹۶</ref>. | |||
طلاب پس از گذراندن دوره‌های آموزشی برای مراحل بالاتر تحصیل مخیّر بودند که به طور تخصصی به فقه و اصول بپردازند یا به تحصیل در دیگر علوم اسلامی و نیز زبان خارجی، که تخصص در آنها برای یک مبلّغ اسلامی ضرورت دارد، مشغول شوند<ref>حسینی میلانی، ج۱، ص۱۵۵ـ۱۵۶</ref>. برای این مرحله دو مدرسه در نظر گرفته شده بود. | |||
در برنامه درسی این مدارس موادی گنجانده شده بود که پیش از آن دست‌کم در حوزه مشهد سابقه نداشت. به نظر می‌رسد مدارس تأسیس شده زیر نظر آیت اللّه میلانی اولین مدارس حوزوی مشهد بودند که در آنها به طور رسمی امتحان برگزار گردید، هرچند این کار در سنّت حوزوی چندان شناخته شده نبود. | |||
میلانی همچنین به امر تبلیغ دینی اهمیت زیادی می‌داد، ازاین رو شمار فراوانی از روحانیان به همین منظور تحت اشراف وی ساماندهی و در اوقات مشخصی به نقاط مختلف [[ایران]] اعزام می‌شدند و بدون تبلیغات ظاهری در جهت تقویت بنیه دینی مردم شهرها و روستاها و آگاه کردن آنان از تبلیغات ضد دینی و ضد اسلامی فعالیت می‌کردند<ref>ر.ک: صالحی، مشهد، ص۱۰۴، ۱۰۸ـ۱۰۹</ref>. | |||
از دیگر اقدامات آیت اللّه میلانی پشتیبانی از مؤسسات و تشکل‌های دینی غیر حوزوی مروّج معارف اسلامی، همچون کانون نشر حقایق اسلامی، بود. این کانون را محمدتقی شریعتی با همکاری تنی چند از روحانیان مشهد تأسیس کرد. کانون نشر حقایق اسلامی در ترویج تفکر نواندیشانه اسلامی و به ویژه پاسخگویی به شبهات جریان‌های ضددینی در بین جوانان و تحصیل کرده‌های دانشگاهی مشهد، در دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰ش، سهم عمده داشت<ref>ر.ک: وحدتی، ص۸۰۹</ref>. | |||
=فعالیت سیاسی= | |||
میلانی فعالیت سیاسی خود را از دوران جوانی در [[عراق]] آغاز کرد. وی در جریان جنگ مردم [[مسلمان]] عراق علیه حضور [[انگلیس]] در این کشور که به رهبری مراجع دینی صورت گرفت، همراه میرزا مهدی فرزند [[آخوند خراسانی]]، شیخ جواد جواهری پسر صاحب جواهر، سید علی داماد و... شرکت جست. | |||
ورود میلانی به مشهد پس از [[نهضت ملی نفت]] بود. میلانی با گردانندگان پیشین این نهضت در مشهد رابطه نزدیک داشت و در جریان [[قیام ۱۵ خرداد]] ۱۳۴۲ از پیشگامان نهضت روحانیت بود. | |||
در جریان کاپیتولاسیون نیز که در دولت حسنعلی منصور و به منظور تضمین امنیتی برای مستشاران آمریکایی پیش بینی‌هایی شده بود، میلانی با [[امام خمینی]] همراهی کرد. | |||
میلانی در خرداد ۱۳۴۶ با انتشار اعلامیه‌ای در رابطه با جنگ شش روزه اعراب و [[اسرائیل]]، با اعراب مسلمان اظهار همدردی کرد و به همین دلیل از سوی تیمسار نصیری تهدید شد. در همین سال در جریان جشن تاج‌گذاری به خاطر تبریک نگفتن به شاه، گذرنامه وی توقیف و دستور خروجش از ایران صادر شد، ولی به خاطر ملاحظه نفوذ معنوی میلانی در بین توده‌های مردم و جایگاهی که میان روحانیت و مراجع تقلید داشت، این تصمیم عملی نشد. | |||
میلانی دو روز پس از شهادت [[سید محمدرضا سعیدی]]، در ۲۴ خرداد ۱۳۴۹، به منظور تجلیل از شخصیت روحانی او، درس خود را تعطیل کرد و در ۲۴ تیر همین سال محمد الفحّام (رئیس دانشگاه الازهر) که از سوی دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه، از [[قاهره]] به ایران آمده بود، با وی دیدار کرد<ref>[http://varesoon.ir/shiite-scholars-biographies/references-ayatollahs110/1161-1390-06-02-17-36-23.html سایت وارثون]</ref>. | |||
=آثار= | |||
محاضرات فی الفقه الامامیه، میلانی در این مجموعه ده جلدی، فروعات فقهی اعم از عبادات و معاملات را مورد بررسی قرار داده و نظرات خود را بیان کرده است. | |||
قادتنا کیف نعرفهم؟ در نُه جلد به زندگانی چهارده معصوم(ع) و فضایل آنها با استفاده از مدارک [[شیعه]] و [[سنی]] پرداخته است. | |||
تفسیر سوره تغابن و جمعه: میلانی در کربلا، تفسیر سوره های تغابن و جمعه را تدریس می‌کرده است، این مجموعه درسی در کتابی به همین نام به چاپ رسیده است. | |||
توضیح المسائل: او در ۱۳۸۸ق، رساله عملیه خود را با بیش دو هزار و هشتصد مساله فقهی به چاپ رسانده است. | |||
دیدگاه‌های علمی: این کتاب شامل صدها استفتاء و پاسخ آنها در مسائل فقهی، عرفانی، اخلاقی، فلسفی، کلامی، تاریخی، رجالی، قرآنی، حدیثی و… است. | |||
حاشیه بر مکاسب | |||
قواعد فقهیه و اصولیه | |||
مختصر الاحکام | |||
یکصد و ده پرسش (در زمینه ائمه اطهار) | |||
مناسک حج | |||
رسالة فی منجزات المریض | |||
تفسیر جز آخر قرآن | |||
رسالة فی صلاة الجمعة | |||
رسالة فی احکام الجلود | |||
حاشیه بر وسیلة النجاة | |||
حاشیه بر عروة الوثقی | |||
کتاب در مضاربه استدلالی | |||
حاشیه بر کتاب الهدی الی دین المصطفی | |||
رساله‌ای در بحث مشتق | |||
رسالة فی الاجارة | |||
رسالة فی المزارعة و المساقاة | |||
رسالة فی التامین و الیانصیب (در باب بیمه و بلیط‌های بخت‌آزمایی)<ref>گنجینه دانشمندان، ج۷، ص۱۰۵</ref> | |||
=فرزندان= | |||
آیت الله میلانی، سه پسر و یک دختر داشت. پسران وی سید نورالدین، سید عباس و سید محمد علی هستند<ref>همان،ص104</ref>. | |||
=سفرهای خارجی= | |||
میلانی در ۱۳۷۰ق به [[حج]] مشرف شد، در ۱۳۵۹ق به [[سوریه]] و [[لبنان]] سفر کرد و در این سفر با [[شرف الدین، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین شرف الدین]]، [[سید محسن امین]]، [[شیخ حبیب آل ابراهیم]]، [[میرزا حسن لواسانی]] و [[شیخ محمدتقی صادق]] در شهرهای صور، دمشق، بعلبک، غازیه و نبطیه ملاقات کرد. او شش سفر به ایران داشت. در سفر ششم در [[روز عرفه]] به زیارت حرم امام رضا آمد. وی دراین سفر به خانه علی اکبر نوغانی وارد شد و به درخواست علما و مردم خراسان، در مشهد ساکن شد<ref>همان،ص103</ref>. | |||
=پانویس= | |||
{{پانویس|2}} | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:مفسران شیعه]] | |||
[[رده:پیشگامان تقریب مذاهب]] | |||