سپاه صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها

در مجموع تمام رهبران سپاه [[صحابه]] و لشکر جهنگوی از مدارس مذهبی [[پاکستان]] فارغ التحصیل شده‌اند. شبه‌نظامیان آن هم عمدتاً در مدارس مذهبی مختلف با گرایش [[دیوبندی]] در پنجاب و کراچی تحصیل کرده‌اند.

«شیخ‌الاسلام حسین احمد مدنی»، یکی دیگر از بزرگان دیوبند، بعد از نقل طولانی از کلمات برخی از مشایخ [[دیوبند]] مبنی بر احتیاط آنها در مسئله [[تکفیر]] [[مسلمانان]]، متذکر شدت احتیاط رشید احمد گنگوهی (از مؤسسین جامع دارالعلوم دیوبند) و پیروانش در [[تکفیر]] [[مسلمانان]] می‌شود.  

در واقع موضع اختلاف بین [[شیعه]] و اهل‌سنت در مورد [[عدالت]] جمیع [[صحابه]] یا بعض [[صحابه]] است. [[اهل‌سنت]] تمامی [[صحابه]] را عادل می‌دانند، ولی [[شیعه]] برخی از آنها را عادل می‌دانند. اینکه [[شیعه]] قائل به [[سب]] و [[لعن]] [[صحابه]] است، یا اینکه [[شیعه]] قائل به ارتداد [[صحابه]] بعد از نبی اکرم| است، و یا اینکه [[روایات]] [[صحابه]] علی‌الاطلاق حجّت نیست، این‌ها از تهمت‌هایی بر ضد [[شیعه]] است، درحالی‌که [[شیعه]] از این تهمت‌ها مبراست. [[شیعیان]] دستورهای دین خود را از بزرگان [[صحابه]] اخذ می‌کنند و در حق کسانی از [[صحابه]] که نمی‌شناسند کلامی نمی‌گویند و بر قسم آخر که قائل به فسق آنها هستند و عادل نمی‌دانند، این حکم را از کتاب و سنت گرفته‌اند.

اما اینکه چرا [[شیعه]] اطاعت از [[ائمه]] خود را همانند اطاعت از [[نبی مکرم اسلام]] واجب می‌داند، به موجب نصوصی است که در این‌باره وارد شده است. در [[حدیث ثقلین]] نقل شده است که [[حضرت نبی اکرم]] فرمودند: «إنی قد ترکت فیکم أمرین لن تضلوا بعدی ما إن تمسکتم بهما؛ کتاب الله وعترتی أهل بیتی». طبق این حدیث، تمسک به [[احادیث]] ایشان و پیروی از آنها، پیروی از قول [[رسول اکرم]] است.

اکثر قریب‌به‌اتفاق [[شیعه]] معتقد به عدم تحریف قرآن هستند. [[شیخ صدوق]] از بزرگان مذهب امامیه، اعتقاد [[شیعه]] را بر این اساس بیان می‌کند که قرآنی که خداوند متعال بر [[پیامبر اکرم]] نازل کرده، همان قرآنی است که در دست مردم وجود دارد، و چیزی بیشتر از آیات آن نیست. تعداد سوره‌های آن 114 عدد است و اگر کسی به ما نسبت دهد که بیشتر از این را قائل هستیم، آن شخص کاذب است.

شیخ طوسی+ هم دراین‌باره می‌فرمایند:

قول به زیادت و نقصان هر دو درباره قرآن کریم مردود است؛ زیرا درباره تحریف به زیاده، اجماع بر بطلان آن است و راجع به قول به نقصان در قرآن، ظاهر کلام [[مسلمانان]] بر عدم نقصان است و همین قول مناسب برای [[مذهب]] ما است.

حق‌نواز جهنگوی مؤسس انجمن سپاه [[صحابه]] یک روحانی [[سنی]] با گرایش فکری [[دیوبندی]] و وابسته به حزب جمعیت العلماء اسلام (JUI) بود، او قبل از تشکیل انجمن سپاه [[صحابه]] تقابلاتی را با فرقه [[قادیانیه]] و [[بریلویت]] داشت. حق‌نواز که فردی متعصّب و ضدّ [[شیعه]] بود، به همراه چند تن از روحانیون ضد [[شیعه]] [[دیوبندی]]؛ همچون [[ضیاء الرحمن فاروقی]]، [[ایثارالحق قاسمی]] و [[اعظم طارق]] و با هدف حفظ و پاسداری از حرمت [[صحابه]]، مقابله با نفوذ [[ایران]] در [[پاکستان]] و جلوگیری از رشد تشیع سیاسی، سپاه [[صحابه]] را تشکیل دادند. او اهل تألیف نبود، ولی در قالب سخنرانی، توانست طرفداران زیادی برای خود در شهر جهنگ جلب کند، رویکرد افراطی‌اش نهایت کار را به جایی رساند که در سال 1990 م ترور شد، حامیان او این [[ترور]] را به گروه‌های شیعی نسبت دادند.

در حمله ناموفق طالبان به مزار شریف شاهد صحنه بودم. در اثر شکست [[طالبان]] تعداد زیادی نیروی عرب و پاکستانی از جمله افراد سپاه [[صحابه]] نیز به اسارت در آمدند، آنان مدارک پاکستانی به همراه داشتند. روی یکی از سر برگ‌های رسمی مربوط به سپاه [[صحابه]]، ذیل نام گروه به زبان اردو نوشته شده بود: [[شیعه]]، [[کافر]] و کشتن آن حلال است.

بعد از کشته شدن [[حق‌نواز جهنگوی]]، در پیشبرد اهداف گروه، بین سران سپاه [[صحابه]] اختلاف افتاد؛ برخی که خود را وفادار به آرمان‌های حق‌نواز جهنگوی می‌خواندند بر این باور بودند که آرمان [[حق‌نواز]] بایستی تحقق یابد حتی اگر لازم به اعمال عملیات نظامی باشد. برخی دیگر معتقد بودند که سپاه [[صحابه]] لازم است تبدیل به حزب سیاسی گردد و یک شاخه نظامی جداگانه‌ای هم داشته باشد که حزب سیاسی را مورد حمایت قرار دهد، طیف اقلیت آنان، خشونت‌های فرقه‌ای بین [[شیعه]] و [[سنی]] در [[پاکستان]] را علی الاطلاق سزاوار نمی‌دانستند.

در مورد ارتباطات [[لشکر جهنگوی]] با دیگر گروه‌ها، گزارش‌ها حاکی از ارتباطات قوی با حرکت [[طالبان]] [[پاکستان]]، دولت اسلامیه داعش، گروهک معارض با ایران به نام انصارالاسلام جهت مقابله با نیروهای امنیتی و [[شیعیان]] [[پاکستان]] است.