پرش به محتوا

حضرت ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

۵٬۳۴۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵۵: خط ۱۵۵:


آخرين خاطره اى كه قرآن كريم از داستان ابراهيم (ع) نقل نموده، دعاهايى است كه ابراهيم (ع) در بعضى از سفرها در مكه كرده <ref>سوره ابراهيم، آيه 35-41</ref> و آخرين دعايش اين است: پروردگارا پدر و مادر من و كسانى را كه ايمان آورده اند در روز حساب بيامرز.  
آخرين خاطره اى كه قرآن كريم از داستان ابراهيم (ع) نقل نموده، دعاهايى است كه ابراهيم (ع) در بعضى از سفرها در مكه كرده <ref>سوره ابراهيم، آيه 35-41</ref> و آخرين دعايش اين است: پروردگارا پدر و مادر من و كسانى را كه ايمان آورده اند در روز حساب بيامرز.  
=منزلت حضرت ابراهیم (ع) در نزد خداوند=
خداى تعالى در كلام مجيدش ابراهيم(ع) را به نيكوترين وجهى ثنا گفته و رنج و محنتى را كه در راه پروردگارش تحمل نموده بود، به بهترين بيانى ستوده و در شصت و چند جا از كتاب عزيزش اسم او را برده و موهبت‌ها و نعمت هايى را كه به او ارزانى داشته در موارد بسيارى ذكر كرده است، اينك چند مورد از آن مواهب را در اين جا ذكر مى كنيم:
# خداى تعالى رشد و هدايت او را قبلاً ارزانيش داشته بود. <ref>سوره انبياء، آيه 51</ref>
#
# او را در دنيا برگزيد و او در آخرت نيز در زمره صالحين خواهد بود زيرا او در دنيا وقتى خدايش فرمود: تسليم شو، گفت: تسليم امر پروردگار عالميانم. <ref> سوره بقره، آيه 130-131</ref>
#
# او كسى است كه روى دل را به پاكى و خلوص متوجه خدا كرده بود و هرگز شرك نورزيد. <ref> سوره انعام، آيه 79</ref>
#
# او كسى است كه دلش به ياد خدا قوى و مطمئن شده و به همين جهت به ملكوتى كه خدا از آسمان‌ها و زمين نشانش داد ايمان آورد و يقين كرد. <ref> سوره بقره، آيه 260 و سوره انعام، آيه 75</ref>
#
# خداوند او را خليل خود خواند. <ref>سوره نساء، آيه 125</ref>
#
# رحمت و بركات خود را بر او و اهل بيتش ارزانى داشت و او را به وفادارى ستود. <ref> سوره نجم، آيه 37</ref>
#
# او را به وصف "حليم" و "أواه" و "منيب" توصيف كرد. <ref> سوره هود، آيه 73-75</ref>
#
# و نيز او را مدح كرده به اين كه امتى خداپرست و حنيف بوده و هرگز شرك نورزيده و همواره شكرگزار نعمت هايش بوده و اين كه او را برگزيد و به راه راست هدايت نمود و به او اجر دنيوى داده و او در آخرت از صالحين است. <ref> سوره نحل، آيه 120-122</ref>
#
# ابراهيم علیه‌السلام پيغمبرى صديق بود <ref> سوره مريم، آيه 41</ref> و قرآن او را از بندگان مؤمن و از نيكوكاران شمرده و به او سلام كرده است <ref> سوره صافات، آيه 83-111</ref> و او را از كسانى دانسته كه "صاحبان ايدى و ابصارند" و خداوند با ياد قيامت خالصشان كرده است. <ref> سوره ص، آيه 45-46</ref>
#
# خداوند او را امام قرار داد <ref>سوره بقره، آيه 124.</ref> و او را يكى از پنج پيغمبرى دانسته كه اولوالعزم و صاحب شريعت و كتاب بودند. <ref> سوره احزاب، آيه 7؛ سوره شورى، آيه 13؛ سوره الأعلى، آيه 18-19</ref>
#
# خداوند او را علم، حكمت، كتاب، ملك و هدايت ارزانى داشته و هدايت او را در نسل و اعقاب او كلمه باقيه قرار داده <ref> سوره نساء، آيه 41 و سوره انعام، آيه 74-90 و سوره زخرف، آيه 28</ref> و نيز خداوند نبوت و كتاب را در ذريه او گذاشت <ref>سوره حديد، آيه 26</ref> و براى او در ميان آيندگان لسان صدق (نام نيك) قرار داد. <ref>سوره شعراء، آيه 84 و سوره مريم، آيه 50.</ref>
#
آرى، قرآن كريم به منظور حفظ شخصيت و حيات ابراهيم (ع) ، دين استوار ما را هم "اسلام" ناميده و آن را به ابراهيم (ع) نسبت داده و فرموده: «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ» <ref>اين دين، دين پدر شما ابراهيم است و او قبل از اين شما را مسلمان ناميده. (سوره حج، آيه 78)</ref> و نيز فرموده: «قُلْ إِنَّنِي هَدانِي رَبِّي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ». <ref>بگو پروردگار من مرا به راه راست هدايت نمود، دينى است استوار و ملت و كيش معتدل و ابراهيم از مشركين نبود. (سوره انعام، آيه 161)</ref>
خداوند كعبه اى را كه آن جناب ساخت، [[بيت الحرام]] و قبله عالميان قرار داد و براى زيارت آن [[مناسك حج]] را تشريع نمود تا بدين وسيله ياد مهاجرتش را به آن ديار و اسكان همسر و فرزندش را در آنجا و خاطره ذبح فرزند و توجهاتش به خدا و آزار و محنت هايى را كه در راه خدا ديده، زنده نگاه بدارد.


=پانویس=
=پانویس=
confirmed، مدیران
۳۷٬۸۸۵

ویرایش