پرش به محتوا

آل بویه: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳: خط ۲۳:
علي بن بويه و برادرش حسن که شجاعت و دلاوري را از پدر به ارث برده بودند به دليل شايستگي هاي فوق العاده در جنگ آوري، به عنوان سرداران لشکر ماکان برگزيده شدند.<ref>آل بويه حاميان فرهنگ تشيع ص 23.</ref>
علي بن بويه و برادرش حسن که شجاعت و دلاوري را از پدر به ارث برده بودند به دليل شايستگي هاي فوق العاده در جنگ آوري، به عنوان سرداران لشکر ماکان برگزيده شدند.<ref>آل بويه حاميان فرهنگ تشيع ص 23.</ref>


پس از چندي، مرداويج و اسفار با يکديگر متحد شده، به قصد توسعه مناطق تحت نفوذ خويش بر ضد ماکان شورش کردند و پس از نبردهاي زياد، سرانجام لشکر ماکان مغلوب شد. پس از اين شکست علي و حسن همراه جمعي از سرداران و سربازان لشکر خويش از لشکر ماکان بيرون آمده و به مرداويج پيوستند.[4]
پس از چندي، مرداويج و اسفار با يکديگر متحد شده، به قصد توسعه مناطق تحت نفوذ خويش بر ضد ماکان شورش کردند و پس از نبردهاي زياد، سرانجام لشکر ماکان مغلوب شد. پس از اين شکست علي و حسن همراه جمعي از سرداران و سربازان لشکر خويش از لشکر ماکان بيرون آمده و به مرداويج پيوستند.<ref>آل بويه نخستين سلسله قدرتمند شيعي ، ص 91.</ref>


مرداويج که از جنگ آوري علي و حسن آگاه بود، آن دو و گروه همراهش را به گرمي پذيرفت و از آنان به خوبي استقبال کرد. شجاعت و مديريت نظامي فرزندان بويه، به ويژه علي، مرداويج را بر آن داشت تا فرمانروايي شهرهايي از مناطق تحت نفوذ خويش را به آنان بسپارد. بر اين اساس، فرمانروايي ولايت کرج و شهري در جنوب همدان، به علي و فرمانروايي مناطق ديگري از جمله همدان و دماوند نيز به ديگر ديلميان پناهنده سپرده شد.
مرداويج که از جنگ آوري علي و حسن آگاه بود، آن دو و گروه همراهش را به گرمي پذيرفت و از آنان به خوبي استقبال کرد. شجاعت و مديريت نظامي فرزندان بويه، به ويژه علي، مرداويج را بر آن داشت تا فرمانروايي شهرهايي از مناطق تحت نفوذ خويش را به آنان بسپارد. بر اين اساس، فرمانروايي ولايت کرج و شهري در جنوب همدان، به علي و فرمانروايي مناطق ديگري از جمله همدان و دماوند نيز به ديگر ديلميان پناهنده سپرده شد.