بابیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بابیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۵

۷۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Salehi.m

confirmed

۵٬۹۱۷

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 این فرقه خود را از پيروان سيد على محمد شيرازى (1236- 1266 ه) كه در شهر شيراز خروج كرده و خود را باب مى‏ خواند، دانسته‏ اند و به اين نام معروف شده ‏اند. سيد على محمد باب پسر سيد محمد رضاى بزاز شيرازى است كه در كودكى پدرش درگذشت. وى تحت سرپرستى عمومى خود حاج سيد على، تربيت يافت. در هفده سالگى وارد شغل پدر شد و برای تجارت به بندر بوشهر رفت.وی در آن دیار پنج سال اقامت کرد و سپس به شیراز بازگشت در حالی که بازرگانی را رها کرده بود. سید محمد علی در ادامه به مکه سفر کرده سپس برای زیارت مقابر امامان به عراق رفت.
-اقامت او در كربلا در ظاهر حدود دو یا سه سال به طول انجامید و موجب شد که در سن نوزده سالگی خدمت سید کاظم رشتی پیشوای شیخیه برسد و در شمار شاگردان شیخ در آید.
+اقامت او در كربلا در ظاهر حدود دو یا سه سال به طول انجامید و موجب شد که در سن نوزده سالگی خدمت سید کاظم رشتی پیشوای شیخیه برسد و در شمار شاگردان شیخ در آید.على محمد بر اثر نفوذ اخلاقى و مذهبى سيد كاظم رشتى دگرگون گشت و پس از درگذشت سيد، در بيست و چهار سالگى (1260 ه) ادعا کرد که با عنوان باب  واسطه وصول به امام زمان حضرت حجة بن الحسن قائم آل محمد (عج) است.
+در همين سال بود که در شیراز و در خانه خود برای نخستین بار دعوت خود را به ملاحسین بشرویه اظهار و او را به سوی خود جلب کرد. ملاحسین بشرویه از طرف باب به باب الباب ملقب شد.
-على محمد بر اثر نفوذ اخلاقى و مذهبى سيد كاظم رشتى دگرگون گشت و پس از درگذشت سيد، در بيست و چهار سالگى (1260 ه) دعوى كرد كه باب و واسطه وصول به امام زمان حضرت حجة بن الحسن قائم آل محمد (عج) است.
+از سال 1260 به مدت پنج ماه، هجده تن از علماى شيخيه به سيد على محمد باب گرويدند و از روى حساب ابجد با خود وى كه نوزده تن مى ‏شود، معروف به حروف حى شدند.
-در همين سال در خانه خود در شيراز نخستين بار دعوت خويش را به ملا حسين بشرويه اظهار كرد و او به وى گرويد و از طرف باب ملقب به باب الباب شد.
-از سال 1260 تا مدت پنج ماه هجده تن از علماى شيخيه به سيد على محمد باب گرويدند و از روى حساب ابجد با خود وى كه نوزده مى‏شود، معروف به حروف حى شدند.
 اسامى هر يك بدين قرار است:
 - سيد على محمد باب‏
 - ملا حسين بشرويه‏
 - محمد حسن اخوت‏
-- محمد باقر صغير (پسر عمش)
+- محمد باقر صغير
 - ملا حسين بسطامى‏
 - ملا خدابخش قوچانى معروف به ملا على رازى.
@@ خط ۳۰: / خط ۲۸: @@
 - سيد يحيى دارابجردى‏
 - ملا على ترشيزى.
-باب نخست مى‏گفت كه: من باب امام زمان هستم و مردم براى پى بردن به اسرار و حقايق بزرگ و مقدس ازلى و ابدى بايد به ناچار از اين باب بگذرند و به حقيقت برسند، پس بايد به من ايمان بياورند تا به آن اسرار دست يابند.
-وى پس از مدتى گامى فراتر نهاد، و گفت كه: خداى تعالى كتاب «بيان» را بر من نازل فرموده است و اين سخن كه گفت: الرحمن، علم القرآن، خلق الإنسان، علمه البيان، اشاره به من است و انسان «على محمد» و بيان همان كتاب است كه بر او نازل شده است. البته دعوى بابيت را پيش از اين شيخ احمد احسايى و شاگردش سيد كاظم رشتى بطور نيم آشكار و پنهان در سخنان خود اظهار كرده بودند،
+==عقاید باب==
+باب نخست مى ‏گفت كه من باب امام زمان هستم و مردم براى پى بردن به اسرار و حقايق بزرگ و مقدس ازلى و ابدى بايد به ناچار از اين باب بگذرند و به حقيقت برسند، پس بايد به من ايمان بياورند تا به آن اسرار دست يابند.
+وى پس از مدتى گامى فراتر نهاد و گفت كه خداى تعالى كتاب «بيان» را بر من نازل کرده است و اين سخن كه گفت: الرحمن، علم القرآن، خلق الإنسان، علمه البيان، اشاره به من است و انسان «على محمد» و بيان همان كتاب است كه بر او نازل شده است. البته دعوى بابيت را پيش از اين شيخ احمد احسايى و شاگردش سيد كاظم رشتى بطور نيم آشكار و پنهان در سخنان خود اظهار كرده بودند.
 فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 89
 سيد على محمد اين دعوى را علنى ساخت.