confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
بودیسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
زائران معمولاً پس از انجام طواف به نماز و دعا مي‌پردازند. برخي از آنان اين اعمال را به شكل ايستاده انجام ميدهند. بعضي بر زانو مي‌نشينند و برخي نيز به خاك مي‌افتند و اعمال عبادي را به جاي ميآورند. | زائران معمولاً پس از انجام طواف به نماز و دعا مي‌پردازند. برخي از آنان اين اعمال را به شكل ايستاده انجام ميدهند. بعضي بر زانو مي‌نشينند و برخي نيز به خاك مي‌افتند و اعمال عبادي را به جاي ميآورند. | ||
=زيارتگاه‌هاي چهارگانه= | |||
در آيين بوديسم، تمام زيارتگاهها مقدس و داراي حرمت تلقي ميشوند. اما در اين ميان، چهار زيارتگاه بسيار بالاتر و برجستهتر از ديگر مكان‌هاي زيارتي هستند. اين تقدس تا بدان جا است كه از اين اماكن به عنوان مكان‌هاي امن بودايي ياد ميگردد. هر فرد به محض ورود به اين مكانها در امان خواهد بود و حق تعرض به افراد در اين مكانها وجود ندارد؛ زيرا تقدس اين اماكن، اجازه انجام رفتاري را كه موجب بيحرمتي شود، نميدهد. | |||
اين چهار مكان عبارتند از: | |||
# لومبيني | |||
# بودگيا | |||
# سارنات | |||
# كوشيناره | |||
# | |||
==لومبيني Lumbini== | |||
شهري در مرز ميان هند و [[نپال]] كنوني است و بر پايه گزارش‌ها زادگاه بودا مي‌باشد. اين مكان اكنون روميندي (Rumindi) نام دارد. <ref>A. Salamone، Frank(ed.)، Encyclopedia of religious rites، rituals، and festivals، Routledge، 2004)، Pp.328 &378</ref> باغ لومبيني در اين منطقه، از ديرباز داراي تقدس و اهميت ويژه بوده است. بر پايه گزارش‌هاي موجود، امپراتور بزرگ مائوريها به نام آشوكا (Asoka) كه در فاصله سال‌هاي 273 تا 236 ق. م. بر تمام هند حكمفرمايي داشت، به سال 249 به زيارت لومبيني و عبادت در محل تولد بودا پرداخت. به يادبود حضور او در اين مكان، ستوني سنگي ساختند و بر آن كتيبهاي نگاشتند كه رخداد زيارت آشوكا را حكايت مي‌كند. به باور بوداييان، متون نوشته شده بر اين ستون نشان مي‌دهد كه اين محل از ديرباز به عنوان مكان تولد بودا مورد پذيرش قرار داشته است. | |||
==حوضچه مقدس== | |||
از جمله مكان‌هاي مقدس و زيارتي لومبيني، پوشكارني (Puskarni) به معناي «حوضچه مقدس» است كه در پايين [[مناره]] آشوكايي قرار گرفته است. آنان بر اين باورند كه «مايا دوي» (Maya Devi) مادر بودا، بدن خويش را پيش از تولد بودا در اين حوضچه شست‌وشو داده و به همين دليل، اين حوضچه از تقدس ويژه ميان بوداييان برخوردار است. | |||
==معبد كهن مايا دوي== | |||
[[معبد]] كهن مايا دوي نيز از جمله مكان‌هاي مقدس و مشهور لومبيني است. اين معبد كه درست در برابر ستون آشوكايي قرار دارد، به سال 1995م. مورد كاوش و حفاريهاي باستاني قرار گرفت. به سال 1996م. كاوشگران اعلام كردند كه محل تولد بودا زير اين معبد كشف شده است. باستانشناسان با حفر اين مكان به يادوارهاي سنگي دست يافتند كه متعلق به سده سوم ق. م. بود و آن محل را مكان دقيق تولد بودا مي‌شمرد. <ref> Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، (Subang Jaya Buddhist Association، 2001)، PP.69 – 87</ref> | |||
==بودگيا (Bodh-gayā)== | |||
بودگيا در منطقه بيهار (Bihar) كشور هند و در فاصله يازده كيلومتري از شرق شهر گايا (Gaya) قرار دارد. <ref>Olsen، Brad، Sacred Places Around the World، (Consortium of Collective Consciousness، 2004، 2nd ed.)، P.92 | |||
</ref> بودگيا كه محل روشن‌شدگي بودا است، مقدسترين مكان روي زمين براي بوداييان به شمار ميآيد. امپراتور آشوكا به سال 259 ق. م. به [[زيارت]] اين مكان رفت و معبدي را در آن جا بنا كرد. از آن هنگام به مدت بيش از هزار و پانصد سال، زائراني بي‌شمار به اين مكان كه مهد آيين بودا است، ميشتابند. | |||
ويراني اين معبد در سده سيزدهم م. روند زيارت اين مكان را با وقفه روبه‌رو ساخت. با محو شدن تدريجي بوديسم در كشور هند، اين زيارتگاه نيز به فراموشي سپرده شد تا آن جا كه اين معبد به دست هندوها تصرف شد و مدتي طولاني در اختيار آن‌ها قرار داشت. در اواخر سده نوزدهم م. توجه بوداييان به اين مكان مقدس ديگر بار معطوف شد و تلاشهايي فراوان براي باز پس‌گيري آن صورت گرفت. بوداييان هرگز نتوانستند تفوق و تسلط كامل بر اين مكان به دست آورند. امروز اين مكان به دست شورايي از 11 بودايي و 14 غير بودايي اداره ميگردد. <ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، Pp.75 – 78</ref> | |||
'''معبد مهابودي (Mahabodhi)''' | |||
معبد مهابودي در بودگيا يكي از مهم‌ترين زيارتگاه‌هاي بوداييان به شمار ميآيد. اين معبد كنار درختي بنا شده است كه به باور بوداييان، بودا زير آن به روشن‌شدگي دست يافت. بناي نخست اين معبد در سده ششم م. ساخته شد؛ اما در فاصله قرنهاي سيزدهم تا نوزدهم م. رو به ويراني نهاد و سپس به دست [[راهبان]] و زائران اين معبد، بازسازي گشت. <ref></ref> | |||
'''درخت بودي''' | |||
بودا زير درخت اشوته (Ashvatha) (نوعي انجير) نشست و به مراقبه پرداخت و در همان جا به روشن‌شدگي اعلا (abhisambodhi) دست يافت و بودا شد. اين درخت بعدها درخت بودي (Bodhi) نام گرفت و آن مكان را بوداگيا ناميدند كه يكي از زيارتگاه‌هاي برجسته آيين بودا شد. <ref>Leela، Aditi Wood، "Bodh Gaya"، Encyclopedia of Buddhism، robert E. Buswell، 2003، vol 1، p. 50</ref> | |||
اين درخت بارها به دست حكمرانان قطع شد. نخستين بار امپراتور آشوكا اين درخت را قطع كرد؛ اما پس از در آمدن به آيين بودا، دستور داد تا ريشه باقي مانده از اين درخت و جوانه هاي آن را به طور كامل نگهداري كنند. بعدها نيز هر بار كه اين درخت به دستور حكمرانان قطع مي‌شد، بوداييان ديگر بار يكي از قلمه هاي آن را كه در [[سريلانكا]] حفظ مي‌شد، به آن جا آورده، در جاي نخست ميكاشتند. درختي كه امروز در اين مكان قرار دارد، در حدود 125 سال عمر دارد و براي بوداييان بسيار مقدس است. | |||
==سارنات (Särnäth)== | |||
سارنات در ايالت اوتارپرادش در سي كيلومتري شهر واراناسي ([[بنارس]]) قرار دارد. <ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، (Subang Jaya Buddhist Association، 2001)، Pp. 81 – 82 &87 | |||
1. بودا، ص59-60. | |||
</ref> بودا در باغي به نام پارك آهو (Mrigadäva) كه اكنون Särnäth نام دارد، نخستين موعظه خود و دهرمه را كه بدان دست يافته بود، براي ياران خود بيان مي‌كند و به آن‌ها سفارش مي‌نمايد كه راه ميانه را برگزينند و از زياده‌روي پرهيز كنند. روش ميانه (تتهاگته) راهي است كه به بينش و دانش، سكون و آرامش، تنوير و سرانجام نيروانا مي‌رسد و جزء همان راه‌هاي هشت‌گانه‌اي است كه از چهار حقيقت جليل سرچشمه مي‌گيرد. | |||
بقعه اصلي اين زيارتگاه نخستين بار به دست امپراتور آشوكا در سده سوم ق. م. احداث شد. اين زيارتگاه به رغم اهميت آن، امروز در معرض ويراني قرار دارد. بقعه اصلي سارنات از ميان رفته و اثري از آن باقي نمانده است؛ اما ديوارههاي آن با حكاكي هايي كه بر آن وجود داشته، همچنان محفوظ مانده است. <ref>Wilkinson، Philip and Charing، Douglas، Encyclopedia of religion، P.92</ref> | |||
در اين زيارتگاه، بقعهها و آثار مقدس ديگر نيز وجود دارند. افزون بر اين، معابد مهم تازهتأسيسي نيز براي زائران سارنات ساخته شده است. از جمله اين معابد ميتوان به معبد مردم برمه، معبد چينيها، معبد ژاپنيها و معبد كرهايها اشاره كرد. معبد تايلنديها و همچنين سه معبد مربوط به مردم تبت، از ديگر معابد موجود در اين منطقه هستند. <ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، P.95</ref> | |||
==كوسيناره (Kusinagara)== | |||
زيارتگاه كوسيناره در شمال ويشالي از جمله مكان‌هاي مقدسي است كه بوداييان به زيارت آن مي‌روند. بر پايه گزارش‌ها، اين مكان همان جايي است كه بودا در آن وفات يافت و به پري نيروانه (Parinirväna) يا نيرواناي كامل دست يافت. | |||
در همين محل جسد او را سوزاندند و بناي يادبودي براي او ساختند. <ref>Akira، Hirakawa، "Stupa Worship"، Encyclopedia of religion، Vol.14، p.93</ref> امپراتور آشوكا به سال 249 ق. م. به اين مكان آمد و بقعه ها و مناره هاي گوناگون در اين محل بنا كرد. در سده هفتم م. اين منطقه كاملا مورد بي توجهي قرار گرفته و رو به ويراني نهاده بود. | |||
از سده دوازدهم م. و پس از تفوق [[مسلمانان]] بر هند، اين مكان بيش از پيش مورد بي توجهي قرار گرفت و از يادها محو شد. در اواخر سده نوزدهم م. يكي از راهبان بودايي بر آن شد تا اين زيارتگاه را بازسازي كند. او معبد اصلي اين مكان را در سال‌هاي 1902 – 1903م. نوسازي كرد و از آن هنگام به بعد، كوشيناره به تدريج جايگاه و اهميت ويژه خود را بازيافت. <ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، P.98</ref> | |||
=انتقاد بر آيين بودا= | =انتقاد بر آيين بودا= | ||