confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
غسل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
19. غسل کسى که براى تماشاى دار آویخته رفته و آنرا دیده باشد، ولى اگر اتفاقاً یا از روى ناچارى نگاهش بیفتد یا مثلاً براى [[شهادت]] دادن رفته باشد، غسل مستحبّ نیست. <ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج1، ص 359، م 644، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق</ref> | 19. غسل کسى که براى تماشاى دار آویخته رفته و آنرا دیده باشد، ولى اگر اتفاقاً یا از روى ناچارى نگاهش بیفتد یا مثلاً براى [[شهادت]] دادن رفته باشد، غسل مستحبّ نیست. <ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج1، ص 359، م 644، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق</ref> | ||
=جایگاه آب و غسل در ادیان دیگر= | |||
==مسیحیت== | |||
تقریباً همه کلیساها و فرقه‌های مسیحیت مراسم عبادی اولیه‌ای دارند که در آن از آب استفاده می‌شود، [[غسل تعمید]] نماد نجات [[بنی اسرائیل]] از بردگی در مصر توسط حضرت موسی علیه‌السلام و بواسطه عبورشان از دریای سرخ بوده و همچنین از تعمید [[حضرت عیسی]]<ref>روک:مقاله عیسی</ref>(ع) توسط [[یحیی]] تعمید دهنده در اردن ریشه می‌گیرد. | |||
پس از رستاخیز مسیح (ع) ، وی حواریون خود را به تعمید دادن بنام پدر، پسر و روح القدس فرمان داد. <ref>انجیل متی- باب28، آیات 19 و 20</ref> | |||
فرقه‌های مختلف در عالم مسیحیت هرکدام بگونه‌ای متفاوت به مسئله غسل تعمید می‌نگرند. غسل تعمید نماد رهایی از بند گناهانی است که ما را از [[خداوند]] دور می‌کنند. بجز [[کلیسای کاتولیک]]، سایر فرقه‌ها معتقدند که غسل تعمید به تنهایی موجب پاکی فرد از گناه نمی‌گردد بلکه این تنها اعلامیه‌ای بیانگر ایمان و اعتقاد به مسیحیت و نوعی خوشامدگویی هنگام ورود فرد به کلیساست. | |||
اما کلیسای کاتولیک معتقد است که بهنگام غسل تعمید تحولی عظیم در انسان رخ می‌دهد و این تنها یک نماد نیست بلکه عملی است که لکه ننگ گناه نخستین را از [[انسان]] می‌زداید. | |||
ارزش نمادین آب در سه چیز است: | |||
آب، آلودگی‌ها را می‌زداید و پاک می‌گرداند، بدرون هرچه راه یابد آنرا سیراب می‌کند آنچنان که خدا بندگانی را که غرق او شوند سیراب می‌کند و ما همچنان که برای حیات معنوی به خدا نیازمندیم برای حیات فیزیکی نیز محتاج آبیم. در کلیسای [[عهد عتیق]]، غسل تعمید توسط فردی که درون آب ایستاده و آنرا به بالاتنه افراد می‌پاشید، انجام می‌گرفت. این عمل ایمرژن (immersion) نامیده می‌شد. اما امروزه این واژه به فرو بردن تمام بدن به زیر آب اطلاق می‌شود که توسط تعمیددهندگان و [[کلیسای ارتدکس]] اجرا می‌گردد. | |||
امروزه در بیشتر کلیساهای غرب این آیین با سه بار آب ریختن روی سر فرد (افیوژن affusion) و یا تنها پاشیدن چند قطره روی سرش (اسپرشن aspersion) انجام می‌شود. | |||
اهمیت دیگر آب در مسیحیت آن چیزی است که مسیح (ع) آنرا آب حیات نامیده <ref>انجیل یوحنا. باب چهارم: آیات یکم تا چهل و دوم </ref> داستان مسیح (ع) و زن [[سامری]] است. مسیح آب حیات را به زن پیشنهاد می‌کند تا دیگر هرگز احساس تشنگی نکند. به عبارت دیگر آب حیات همان حیات جاودانه است. | |||
آب حیات، آب متبرکی است که در آیین ویژه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، بخصوص به آبی گفته می‌شود که در شب [[عید پاک]]، برای تعمید دادن تازه واردان به مذهب مسیحیت، استفاده می شود. استفاده از آب جز برای تعمید دادن، به قرن چهارم در مشرق زمین و قرن پنجم در غرب باز می‌گردد. | |||
سنت آب پاشیدن روی افراد در آ[[یین عشاء ربانی]] از قرن نهم آغاز شد. در این زمان استفاده از قدح که ظرفی بود حاوی آب مقدس و مردم هنگام ورود به [[کلیسا]] خود را با آن تعمید می‌دادند، بسیار متداول بود. همچنین دردعای پیش از غذا، تبرک کردن، دفع ارواح شیطانی و مراسم تدفین، از آب مقدس استفاده می‌گردد. | |||
[[طهارت]]<ref>ر.ک:مقاله طهارت</ref> در مسیحیت عمدتاً شامل غسل تعمید و شستشوی انگشتان و ظروف عشای ربانی پس از پایان مراسم می شود. این عمل در دو مرحله انجام می گیرد: ابتدا جام را با شراب شسته و سپس دوباره جام و انگشتان کشیش را با آب و شراب غسل می‌دهند. این غسل بسیار مهم است زیرا این باور وجود دارد که پس از تبرک نان و شراب، مسیح (ع) ظهور می‌کند. | |||
==زرتشت== | |||
[[دین زرتشت]] بر پایه تقابل خوب و بد استوار است. براساس اعتقادات پیروان این آیین، در زمان خلقت جهان، روح شیطانی به زمین حمله ور شده و بخشی از آب‌های آن را شور کرده است. پاکی و آلودگی در باور [[زرتشتیان]] بسیار حائز اهمیت است. ایشان آلودگی را مظهر [[شیطان]] و بدی می‌دانند و [[تقدس]] و احترام فراوانی برای آب پاک قائلند. تف کردن، ادرار کردن و شستن دست‌ها در رودخانه‌ها مجاز نیست، چراکه این اعمال قداست و پاکی آب را از بین می‌برد. | |||
==هندو== | |||
آب نزد هندوها سرشار از قداست و پاکی روحانی است؛ برای این افراد استحمام صبحگاهی یکی از فرایض و واجبات روزانه است. معبدهای هندوها در نزدیکی آب احداث شده‌اند و پیروان این آیین قبل از ورود به معبد بایستی بدن خود را بشویند. تعداد زیادی از زیارتگاه‌های هندوها در حاشیه رودخانه قرار گرفته و مکان‌هایی که 2یا 3 رودخانه به هم می‌پیوندند از قداست بالایی برخوردار هستند. | |||
==[[بودایی]]== | |||
در [[آئین بودایی]]، آب در مراسم سوزاندن جنازه مردگان استفاده می‌شود. بودائیان در کاسه‌ای که بین راهب و جنازه مرده قرار گرفته، آب می‌ریزند تا لبریز شود؛ پس از لبریز شدن آب از کاسه، راهب می‌گوید: همان‌گونه که باران، رودخانه را جاری می‌سازد و در نهایت به اقیانوس می‌پیوندد، امیدواریم بخشش نصیب این درگذشته شود. | |||
==شینتو== | |||
آیین شینتو بر اساس پرستش Kami (این باور که خدایان بی‌شماری که در طبیعت ساکنند) بنا شده است. پرستش Kami همواره با آیین طهارت با آب آغاز می‌شود. از نگاه شینتوها، این عمل تعادل (را در) میان طبیعت(بین)، انسان و خدایان را حفظ می‌کند. در آیین شینتو، آبشارها مقدس بوده و دارای جایگاه رفیعی در این آیین هستند. <ref>آب و غسل در ادیان - پرسمان | |||
https://www.porseman.com › article | |||
</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||