غسل: تفاوت میان نسخه‌ها

|غُسل (ablution)

'''غُسل''' شست‌وشوی آیینی است. برای مثال [[هندوان]] پیش از [[نیایش]] خود را  ترجیحاً در آب روان می‌شویند و شست‌وشو در بعضی رودها خاصه رود گنگ را دارای محاسن معنوی می‌دانند. آیین‌های [[مسیحیت]]<ref>ر.ک:مقاله مسیحیت</ref>  و شینتو  معتقدند غسل موجب تطهیر می‌شود. برای مثال در اساطیر ژاپنی، ایزاناگی  پس از دیدار از جهان مردگان خود را با شستن در رودی تطهیر می‌کند.  

در آیین شینتو شست‌وشوی بدن پیش از نیایش  به قصد رفع آلودگی است نه تطهیر از گناهان. در [[اسلام]]، در موارد زیادی توصیه به غسل و شست‌وشوی کامل بدن شده است که برخی از آن‌ها [[واجب]] و بسیاری [[مستحب]] است. از غسل‌های واجب می‌توان به [[غسل جنابت]] ـ غسل بعد از احتلام و مقاربت ـ و [[غسل مسّ میّت]] اشاره کرد.

تعداد غسل‌های واجب را شش و تعداد غسل‌های مستحب را بالغ بر ۴۰ دانسته‌اند. غسل در [[فقه اسلامی]] به دو نوع [[ارتماسی]] و [[ترتیبی]] تقسیم شده که در اوّلی همه بدن یک‌باره در داخل آب ـ مثلاً استخر ـ قرار می‌گیرد امّا در دوّمی ابتدا سر و گردن سپس سمت راست و بعد از آن سمت چپ شسته می‌شود. از غسل‌های مستحبی معروف می‌توان [[غسل جمعه]]، [[غسل عیدین]]، [[غسل زیارت]]، و [[غسل توبه]] را نام برد.  

اما کلیسای کاتولیک معتقد است که بهنگام غسل تعمید تحولی عظیم در انسان رخ می‌دهد و این تنها یک نماد نیست بلکه عملی است که لکه ننگ گناه نخستین را از انسان می‌زداید.  

اهمیت دیگر آب در مسیحیت آن چیزی است که مسیح (ع) آنرا آب حیات نامیده <ref>انجیل یوحنا. باب چهارم: آیات یکم تا چهل و دوم </ref> داستان مسیح (ع) و زن سامری است. مسیح آب حیات را به زن پیشنهاد می‌کند تا دیگر هرگز احساس تشنگی نکند. به عبارت دیگر آب حیات همان حیات جاودانه است.

آب حیات، آب متبرکی است که در آیین ویژه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، بخصوص به آبی گفته می‌شود که در شب [[عید پاک]] برای تعمید دادن تازه واردان به مذهب مسیحیت، استفاده می شود. استفاده از آب جز برای تعمید دادن، به قرن چهارم در مشرق زمین و قرن پنجم در غرب باز می‌گردد.  

سنت آب پاشیدن روی افراد در آ[[یین عشاء ربانی]] از قرن نهم آغاز شد. در این زمان استفاده از قدح که ظرفی بود حاوی آب مقدس و مردم هنگام ورود به کلیسا خود را با آن تعمید می‌دادند، بسیار متداول بود. همچنین دردعای پیش از غذا، تبرک کردن، دفع ارواح شیطانی و مراسم تدفین، از آب مقدس استفاده می‌گردد.

[[دین زرتشت]] بر پایه تقابل خوب و بد استوار است. براساس اعتقادات پیروان این آیین، در زمان خلقت جهان، روح شیطانی به زمین حمله ور شده و بخشی از آب‌های آن را شور کرده است. پاکی و آلودگی در باور زرتشتیان بسیار حائز اهمیت است. ایشان آلودگی را مظهر [[شیطان]] و بدی می‌دانند و [[تقدس]] و احترام فراوانی برای آب پاک قائلند. تف کردن، ادرار کردن و شستن دست‌ها در رودخانه‌ها مجاز نیست، چراکه این اعمال قداست و پاکی آب را از بین می‌برد.

==بودایی==

در [[آئین بودایی]] آب در مراسم سوزاندن جنازه مردگان استفاده می‌شود. بودائیان در کاسه‌ای که بین راهب و جنازه مرده قرار گرفته، آب می‌ریزند تا لبریز شود؛ پس از لبریز شدن آب از کاسه، راهب می‌گوید: همان‌گونه که باران، رودخانه را جاری می‌سازد و در نهایت به اقیانوس می‌پیوندد، امیدواریم بخشش نصیب این درگذشته شود.