پرش به محتوا

حلال: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ اوت ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
بنا به‌گفته برخی محققان، کاربرد «یَجوز» در کلام فقها گاهی به‌معنای «یَصِح» (درست بودن چیزی) و گاهی نیز به‌معنای «یَحِل»، (حلال بودن چیزی) است و در اموری که شرعاً ممنوعیتی در آن نیست، به‌کار می‌رود.<ref>حفناوی، گنجینه اصطلاحات فقهی و اصولی، ۱۳۹۵ش، ص۸۹.</ref>
بنا به‌گفته برخی محققان، کاربرد «یَجوز» در کلام فقها گاهی به‌معنای «یَصِح» (درست بودن چیزی) و گاهی نیز به‌معنای «یَحِل»، (حلال بودن چیزی) است و در اموری که شرعاً ممنوعیتی در آن نیست، به‌کار می‌رود.<ref>حفناوی، گنجینه اصطلاحات فقهی و اصولی، ۱۳۹۵ش، ص۸۹.</ref>


در روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده، فراگیری یک حدیث درباره حلال و حرام از شخص راستگو، از دنیا و طلا و نقره‌های آن برتر دانسته شده است.<ref>برقی، المحاسن، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۲۹.</ref>
در روایتی که از [[امام صادق]](ع) نقل شده، فراگیری یک حدیث درباره حلال و حرام از شخص راستگو، از دنیا و طلا و نقره‌های آن برتر دانسته شده است.<ref>برقی، المحاسن، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۲۹.</ref>


=اقسام حلال=
=اقسام حلال=
خط ۲۴: خط ۲۴:
برخی واژه «حلال» را با «مباح» مترادف دانسته‌اند؛<ref>مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، موسوعه الفقه الاسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۳.</ref> برخی دیگر بین این دو واژه فرق گذاشته<ref>مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، موسوعه الفقه الاسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۴.</ref> و تفاوت‌هایی برای آنها ذکر کرده‌اند که عبارتند از:
برخی واژه «حلال» را با «مباح» مترادف دانسته‌اند؛<ref>مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، موسوعه الفقه الاسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۳.</ref> برخی دیگر بین این دو واژه فرق گذاشته<ref>مؤسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، موسوعه الفقه الاسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۴.</ref> و تفاوت‌هایی برای آنها ذکر کرده‌اند که عبارتند از:


حلال در فقه مقابل حرام به‌کار می‌رود و شامل امور غیرحرام مانند: واجب، مستحب، مکروه و مباح نیز می‌شود.<ref>سعدی، القاموس الفقها لغة و اصطلاحاً، ۱۴۰۸ق، ص۹۹.</ref> از این‌رو حلال عام‌تر از مباح است؛ یعنی هر مباحی حلال است ولی هر حلالی مباح نیست. مانند: مکروه که حلال است اما مباح نیست.<ref>سعدی، القاموس الفقها لغة و اصطلاحاً، ۱۴۰۸ق، ص۹۹.</ref>
حلال در [[فقه]] مقابل حرام به‌کار می‌رود و شامل امور غیرحرام مانند: [[واجب]]، [[مستحب]]، [[مکروه]] و [[مباح]] نیز می‌شود.<ref>سعدی، القاموس الفقها لغة و اصطلاحاً، ۱۴۰۸ق، ص۹۹.</ref> از این‌رو حلال عام‌تر از مباح است؛ یعنی هر مباحی حلال است ولی هر حلالی مباح نیست. مانند: مکروه که حلال است اما مباح نیست.<ref>سعدی، القاموس الفقها لغة و اصطلاحاً، ۱۴۰۸ق، ص۹۹.</ref>
مباح از احکام تکلیفی است و به طور مستقیم به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد؛<ref>صدر، دروس فی علم الاصول، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۳؛ مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۱۸.</ref> اما حلال از احکام وضعی است و به وجودات خارجی تعلق می‌گیرد.<ref>مرکز اطلاعات و منابع اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۰۶.</ref>
مباح از احکام تکلیفی است و به طور مستقیم به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد؛<ref>صدر، دروس فی علم الاصول، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۳؛ مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۱۸.</ref> اما حلال از احکام وضعی است و به وجودات خارجی تعلق می‌گیرد.<ref>مرکز اطلاعات و منابع اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۰۶.</ref>


خط ۳۶: خط ۳۶:


=روزی حلال=
=روزی حلال=
روزی حلال، درآمدی است که در چهارچوب قوانین شرعی کسب شده و در آن حقوق خدا مانند: خمس و زکات رعایت شده باشد و همچنین حق‌الناسی در آن نباشد.<ref>عیسی‌زاده،«نقش رزق حالل در سلامت معنوی انسان از دیدگاه آیات و روایات»، ص۳.</ref> در روایات به اهمیت کسب روزی حلال اشاره شده است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۲۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲.</ref> به عنوان نمونه در روایتی از امام صادق(ع) کسی که برای کسب روزی حلال تلاش می‌کند به کسی که در راه خدا جهاد می‌کند، تشبیه شده است.<ref>قاضی نعمان مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۵.</ref> همچنین در روایتی از پیامبر (ص) نقل شده که عبادت هفتاد جزء دارد و بالاترین جزء آن کسب روزی حلال است.<ref> نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲.</ref>
روزی حلال، درآمدی است که در چهارچوب قوانین شرعی کسب شده و در آن حقوق [[خدا]] مانند: خمس و زکات رعایت شده باشد و همچنین حق‌الناسی در آن نباشد.<ref>عیسی‌زاده،«نقش رزق حالل در سلامت معنوی انسان از دیدگاه آیات و روایات»، ص۳.</ref> در [[روایات]] به اهمیت کسب روزی حلال اشاره شده است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۲۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲.</ref> به عنوان نمونه در روایتی از امام صادق(ع) کسی که برای کسب روزی حلال تلاش می‌کند به کسی که در راه خدا [[جهاد]] می‌کند، تشبیه شده است.<ref>قاضی نعمان مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۵.</ref> همچنین در روایتی از پیامبر (ص) نقل شده که عبادت هفتاد جزء دارد و بالاترین جزء آن کسب روزی حلال است.<ref> نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲.</ref>


=مؤسسه جهانی حلال=
=مؤسسه جهانی حلال=