۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تولّی'''، | '''تولّی'''، از فروع [[دین]] [[اسلام]] و در اصطلاح کلام [[شیعه اثنی عشری|شیعه]]؛ به معنای پذیرش [[ولایت]] پیشوایان دینی و امامان و نیز دوستی با آنان است. | ||
در روایات، تولّی به همراه تبری- که مفهوم متضاد و مخالف آن است-، با توصیفاتی؛ از قبیل تکلیفی واجب، بلکه از مهمترین واجبات،[۱] تحقق بخش ایمان و مهمترین رکن ایمان آمده[۲] [۳]و از اموری است که به محتضر و میت، تلقین میشود.[۴] | در روایات، تولّی به همراه تبری- که مفهوم متضاد و مخالف آن است-، با توصیفاتی؛ از قبیل تکلیفی واجب، بلکه از مهمترین واجبات،[۱] تحقق بخش ایمان و مهمترین رکن ایمان آمده[۲] [۳]و از اموری است که به محتضر و میت، تلقین میشود.[۴] | ||
در فرهنگ شیعه، تولی و تبری شرط اساسی قبول اعمال نیک در پیشگاه الهی است و بدون آن هیچ عملی پذیرفته نیست؛ در این باره روایات متعددی در متون اسلامی مطرح شده است. در زیارتنامههایی؛ مانند زیارت عاشورا مرامنامهای از دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ارائه شده است. | در فرهنگ شیعه، تولی و تبری شرط اساسی قبول اعمال نیک در پیشگاه الهی است و بدون آن هیچ عملی پذیرفته نیست؛ در این باره روایات متعددی در متون اسلامی مطرح شده است. در زیارتنامههایی؛ مانند زیارت عاشورا مرامنامهای از دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ارائه شده است. |