confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
همانگونه که میدانید، از تاریخ زندگى حضرت مریم(س) مطالب در خور توجهی در دست نیست؛ لذا نمیتوان به طور قطع در مورد جزئیات زندگى او نظر داد. به تصریح [[کتاب مقدس]]، حضرت مریم(س) تا مدّتها پس از مرگ عیسى(ع) زنده و شاهد به [[صلیب]] کشیده شدن فرزندش بود، <ref>انجیل یوحنا، 25:19</ref> ولى از آنجا که [[دین اسلام]] به صلیبکشیده شدن عیسی(ع) را نمیپذیرد، چنین باوری نداشته و در همین راستا گزارشی نیز وجود دارد که این خود عیسی(ع) بود که مادرش مریم(س) را [[غسل]] داد. <ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 459، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref> | همانگونه که میدانید، از تاریخ زندگى حضرت مریم(س) مطالب در خور توجهی در دست نیست؛ لذا نمیتوان به طور قطع در مورد جزئیات زندگى او نظر داد. به تصریح [[کتاب مقدس]]، حضرت مریم(س) تا مدّتها پس از مرگ عیسى(ع) زنده و شاهد به [[صلیب]] کشیده شدن فرزندش بود، <ref>انجیل یوحنا، 25:19</ref> ولى از آنجا که [[دین اسلام]] به صلیبکشیده شدن عیسی(ع) را نمیپذیرد، چنین باوری نداشته و در همین راستا گزارشی نیز وجود دارد که این خود عیسی(ع) بود که مادرش مریم(س) را [[غسل]] داد. <ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 459، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref> | ||
=تولد حضرت مریم در قرآن= | |||
بر اساس گزارشها، مادر مریم، نازا بود و تا 30 سال صاحب فرزند نشد؛ <ref>ابن خلدون، العبر تاریخ ابن خلدون، ترجمه، آیتی، عبد المحمد، ج 1، ص 159، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، چاپ اول، 1363ش</ref> لذا به درگاه خداوند [[دعا]] کرد تا به وی فرزندی عطا کند. هنگامی که دعایش [[مستجاب]] و باردار شد، به پاس این لطف الهی [[نذر]] کرد که فرزندش خدمتکار [[معبد]] [[بیت المقدس]] باشد. | |||
قرآن داستان مریم(س) از تولد او و نذر مادرش را چنین بیان میکند: «[یاد کنید] هنگامى که همسر عمران گفت: پروردگارا، براى تو نذر کردم که آنچه را در شکم خود دارم [براى خدمت خانه تو از [[ولایت]] و سرپرستى من] آزاد باشد، بنابراین از من بپذیر، بیقین تو شنوا و دانایى. زمانى که او را زایید، گفت: پروردگارا! من او را دختر زاییدم. و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و آن پسر [که زاییدن او را آرزو داشت، در کرامت، عظمت، ارزش و شخصیت] مانند این دختر نیست [پس در مقام نام گذاریش گفت:] البته من نامش را «مریم» نهادم، و او و فرزندانش را از خطرات مهلک و وسوسههاى بنیان برانداز [[شیطان]] رانده شده به پناه تو میآورم. پس پروردگارش او را به صورت نیکویى پذیرفت، و به طرز نیکویى نشو و نما داد». <ref>آل عمران، 35-37</ref> | |||
گزارش شده است؛ هنگامی که مادر مریم او را به دنیا آورد، بر اساس نذری که کرده بود، نوزاد را در پارچهاى پیچید و برای خدمت در معبد، به بیت المقدس نزد [[انبیا]] و دانشمندانی که آنجا مشغول به [[عبادت]] بودند، برد. مادر مریم شرح نذر خود را برای آنها بیان کرد، و از علما و بزرگان [[بنیاسرائیل]] خواست تا سرپرستی او را بر عهده گیرند. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 2، ص 544 - 545، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش</ref> از آنجا که مریم فرزند عمران و از خانواده بزرگی بود، و پدر مریم(عمران) مقام ریاست بر آنها داشت. اینجا بود که [[زکریا(ع)]] فرمود: من به سرپرستی او سزاوارترم؛ زیرا که خالهاش در منزل من است. افراد حاضر در معبد که تعداد آنها 29 نفر بود به این پیشنهاد زکریا راضى نشدند؛ لذا قرعه انداختند و قرعه به نام زکریا افتاد، <ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 2، ص 739، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش</ref> و در حالیکه وی فرزندی نداشت، سرپرستی مریم(س) را بر عهده گرفت: <ref> آل عمران، 44: «(اى پیامبر!) این [قصه مریم و زکریا]، از خبرهاى غیبى است که به تو وحى میکنیم و تو در آن هنگام که قلمهاى خود را (براى قرعهکشى) به آب میافکندند تا کدامیک کفالت و سرپرستى مریم را عهدهدار شود، و (نیز) به هنگامى که (دانشمندان بنیاسرائیل، براى کسب افتخار سرپرستى او،) با هم کشمکش داشتند، حضور نداشتى و همه اینها، از راه وحى به تو گفته شد».</ref> | |||
بدین وسیله حضرت مریم(س) به بیت المقدس رفت و در قسمت شرقی آنجا محوطهای را برای خود آماده ساخت و در آنجا به عبادت پرداخت. <ref>مریم، 16: «و در این کتاب (آسمانى)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانوادهاش جدا شد، و در ناحیه شرقى(بیت المقدس) قرار گرفت».</ref> وی در این دوران رشد جسمی مناسبی داشت و مورد لطف و عنایتهای دیگر الهی نیز قرار گرفت به گونهای که هرگاه زکریا در محل عبادت او حاضر میشد، طعامهایی را در نزد او میدید و مریم(س) در جواب این سؤال که اینها را از کجا آوردهای؟ میگفت: اینها از جانب خداوند است. <ref>آل عمران، 37؛ «غذا و میوه بهشتی حضرت مریم (س)، 6219؛ «جایگاه مریم(س) در قرآن و کتاب مقدس»، 29833</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |