۸۸٬۰۰۹
ویرایش
تأملی بر پیشینه وحدت اسلامی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
=بخش نخست= | =بخش نخست= | ||
در بخش نخست | در بخش نخست کتاب، مؤلفه های ناهمسازگری و پیشینه ی تلاش های همسازگرایانه در جهان اسلام از آغاز تا قرن سیزده هجری تا نوزده میلادی، بررسی می گردد. | ||
=بخش دوم= | =بخش دوم= | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
=بخش پایانی= | =بخش پایانی= | ||
و در پایان در | و در پایان در کتاب تصریح شده است: پس از وفات [[پیامبر اسلام]] (ص)، به موازات تزاید ناهمسازگری ها، تلاش های وحدت طلبانه نیز رشد و نمود و بالندگی گرفت، وبدین ترتیب مساله ی وحدت اسلامی یا همسازگری و خصم و همزادش، یعنی تفرقه یا ناهمسازگری که بیش از هر چیز در اختلافات مذهبی بروز می یابد، به برجسته ترین مؤلفه های تاریخ اسلام تبدیل می گردد. در طول تاریخ اسلام از وحدت اسلامی مانند بسیاری دیگر از آموزه ها و ارزش ها، تعاریف متفاوت و قرائت های گوناگون شده است. و حتی پاره ای از تلاش های وحدت طلبانه با ماهیتی متناقض و دوگانه (پارادوکسیال)، با هدف وحدت مسلمانان به ناهمسازگری های جهان اسلام دامن زده اند، تا آن جا که گاه شعار وحدت به حربه ای علیه جوهره ی خود یعنی همسازگری تبدیل شده و مستمسکی برای توجیه بیداد و یا انکار اقلیت از سوی اکثریت بدل آمده است. نمونه های متعددی از این دست تلاش ها را چه در حوزه ی اندیشه و چه در حوزه ی قدرت سیاسی، در تاریخ اسلام می توان یافت. | ||