علی بن الحسین (زین العابدین): تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی بن الحسین (ع)''' (۹۵-۳۸ ق) مشهور به «امام سجاد» و [[امام زین‌العابدین]]، فرزند [[امام حسین(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام حسین(ع)</ref> و چهارمین [[امام]] [[شیعیان]] می باشند. آن حضرت در [[محرم]] سال ۶۱ هجری قمری در جریان قیام امام حسین (ع) ، در سرزمین [[کربلا]] حضور داشت اما به علت بیماری نتوانستند در پیکار شرکت کنند. پس از آن فاجعه دردناک، [[امامت]] به ایشان منتقل شد و آن حضرت به مدت ۳۴ سال پیشوای شیعیان بود. ایشان در محرم سال ۹۵ ه.ق به دست [[ولید بن عبدالملک]] به شهادت رسیدند. [[صحیفه سجادیه]]<ref>ر.ک:مقاله صحیفه سجادیه</ref> مهمترین اثری است که از امام سجاد به جا مانده است.  

وجود [[مقدّس]] امام سجّاد(ع)، در تمام عمرشان آن‌چنان غرق [[مناجات]] و [[دعا]] بودند که هر کجا و هر زمان نام مقدّسش برده می‌شد، گریه و زاری، اصرار و الحاح، دعا و مناجات به ذهن شنوندگان تداعی می‌شد. [[عمران بن سلیم]] می‌گوید: هر گاه زُهری از علیّ بن الحسین مطلبی نقل می‌کرد، می‌گفت: مرا زین العابدین ‏روایت کرد. یک‌بار [[سفیان بن عُیَیْنه]] به او گفت: چرا به او زین العابدین می‌گوئی؟! پاسخ داد:  

از [[سعید بن مسیّب]] شنیدم که رسول خدا فرمود‎:‎ در [[روز قیامت]]، فریاد کننده‌ای آواز برمی‌آورد: زینت عبادت کنندگان کجا است؟(أیْنَ زَیْنُ الْعابِدینَ؟). سپس فرمود: چنان می‌بینم که فرزندم علی بن الحسین با تمام وقار و سکون در میان مردم [[محشر]] برای رسیدن به جایگاهش ‏قدم بر می‌دارد. <ref> صدوق، محمد بن على، علل الشرائع‏، ج 1،ص 230 ، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش</ref>

در روایت دیگری آمده است: آن‌حضرت سحرگاهی در [[محراب]] خود به تهجد می‌پرداخت که شیطانی به صورت روباه در ‏برابرش مجسّم شد تا وی را از حال خوشی که با محبوبش داشت باز دارد. آن‌حضرت کمترین توجّهی به او نکرد.  

آن [[شیطان]]<ref>ر.ک:مقاله شیطان</ref> روباه‌نما شست پای او را گزید. باز هم امام توجهی نکرد. سپس بدنش را به درد آورد، اما امام نمازش را قطع نکرد و به قیام، قعود، ذکر و مناجاتش ادامه داد ... آنگاه گوینده‌ای غیبی ‏سه مرتبه فریاد زد‎:‎ تو حقیقتاً زین العابدین هستی؛ (أنْتَ زَیْنُ الْعابِدینَ حَقّا) از این‌رو این لقب برایش مشهور شد. <ref>کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 2، ص 74</ref>

ثفنات جمع «ثَفِنَه»؛ به معناى پینه زانو و سینه شتر است. آن‌حضرت از بس سجده مى‌کرد، روى زانوها و دیگر سجده‌گاه‌هایش پینه مى‌بست و سالى دو بار آن پینه‌ها را مى‌تراشید. گفته شد آن‌حضرت در شبانه روز هزار رکعت نماز مى‌گزارد. و نیز گزارش شده هنگامی که او را بعد از [[شهادت]] [[غسل]]<ref>ر.ک:مقاله غسل</ref> می‌دادند، آثاری از پینه مثل زانوهاى شتر بر دو شانه او دیدند. به خانواده‌اش گفتند: این آثار چیست؟ گفتند: از آذوقه و خوراکی است که شبانه بر شانه مى‌کشید و به بینوایان می‌داد. <ref>علل الشرائع، ج 1، ص 233</ref>

در برخی از کتب [[امامیه]] از جمله در کتاب [[الصحیفة الثالثة السجادیة]] تألیف [[علامه میرزا عبدالله اصفهانی]] نقل شده است:

«مناجات انجیلیه مفصل‌ترین مناجاتی است که از امام سجاد(ع) نقل بر جای مانده و من آن‌را در کتابی از مؤلفات قدماء امامیه دیده‌ام. این دعا معروف به انجیلیه است و وجه تسمیه آن این است که فقرات این دعا شبیه اکثر فقرات و مواعظ انجیل است که بر حضرت [[عیسی]]<ref>ر.ک:مقاله عیسی</ref>(ع) نازل شده، و نه انجیلی که هم اکنون بین [[نصاری]] است.

یکی از ویژگی های امام سجاد [[عبادت]] خالصانه ایشان به درگاه خداوند و خشوع و خضوع ایشان می باشد ، به طوری که [[مالک بن انس]]<ref>ر.ک:مقاله مالک بن انس</ref> می گوید:علی بن حسین در شبانه روز هزار رکعت [[نماز]] می خواند تا اینکه از دنیا رحلت کرد. لذا به ایشان «زین العابدین» می گویند. <ref>ذهبی، العِبَر، دار الکتب العلمیه، ج1، ص83</ref>

امام چهارم دارای همسران متعددی بودند که اکثر آنها [[ام ولد]] بوده اند. ام ولد به کنیزی گفته می شود که به ازدواج مردی در آمده و از او صاحب فرزند می شود و دیگر حالت مملوکیت کامل ندارد و نمی شود او را فروخت.