خواجه عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خواجه ابو اسماعیل عبدالله هروی الأنصاری''' معروف به ابو اسماعیل هروی (396 ق -481 ق) عارف عرب ، فقیه [[حنبلی]] و شیخ [[خراسان]] بزرگ و صاحب کتاب صاحب منازل السائرین است.

وی در سال 396 هجری قمری در شهر هرات متولد شد و در آنجا به تحصیل [[فقه]] ، [[حدیث]] ، [[علم رجال]] و [[تفسیر]] پرداخت و همچنین برای جستجوی علم به شهر نیشاپور رفت و آمد می‌کرد. او از گروهی از دانشمندان استفاده کرد که الذهبی در "سر العالم النبله" بیش از چهل شیخ از جمله مفسر و قاری و محدث و واعظ وادیب نام برده است<ref>الذهبي الحافظ شمس الدين. "سير أعلام النبلاء"(18\503)</ref>. او یکی از چهره های برجسته قرن یازدهم خراسان است که از وی به عنوان مفسر [[قرآن]]، جدلی و معلم معنوی یاد می شود که به دلیل استعدادهای بلاغی و شاعرانه خود به زبان های [[عربی]] و [[فارسی]] شهرت دارد.

من وارد نیشاپور شدم و در درس ابوالمعالی الجوینی حضور داشتم. او گفت: شما کی هستید؟ من گفتم خادم ابی اسماعیل انصاری هستم و او گفت خدا از او راضی باشد.

او امام کاملی بود که از سنت حمایت می کرد و بدعت گذاران را رد می کرد." وی همچنین در مورد او گفت: "شیخ الاسلام ابو اسماعیل انصاری هروی، حافظ، عرفانی، از فرزندان ابو ایوب انصاری بود. ادامه داد که عبدالغفار در تفسیرش او را امام کاملی در تصوف دانسته مسلط بر ادبیات عرب، حدیث، تاریخ و انساب بوده و منادی پیروی از سنت و دین حقیقی بوده است.  

شیخ خراسان در زمان خود یکی از شیوخ حنابله بود و به لغت، حدیث، تاریخ انساب، [[سنت]] و دعوت به آن مسلط بود.

علمای زیادی از او نقل روایت کرده اند که بعضی از آنان عبارتند از:المؤتمن الساجی، محمد بن طاهر المقدسی، عبد الله بن أحمد السمرقندی، عبد الصبور بن عبد السلام الهروی، عبد الملك الكروجی، أبو الفتح محمد بن إسماعیل الفامی، عطاء بن أبی الفضل المعلم، حنبل بن علی البخاری، أبو الوقت عبد الأول، عبد الجلیل بن أبی سعد و آخرین شخصی که با اجازه از او نقل روایت کرده أبو الفتح نصر بن سیار است.