۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
=نام بودا= | =نام بودا= | ||
واژه «بت» صورت فارسی شده نام بودا است، [۲] و چون در سرزمینهای شرقی [[ایران]] بتکدهها محل پرستش پیکره بودا بوده، به این مناسبت نام او بر همه پیکرههای او، و سپس بر هر نوع پیکرهای که پرستیده شود، اطلاق میشده است. این کلمه در نوشتههای تازی به صورت «بدّ» (جمع آن: بدَده) به کار رفته است که هم به معنی | واژه «بت» صورت فارسی شده نام بودا است، [۲] و چون در سرزمینهای شرقی [[ایران]] بتکدهها محل پرستش پیکره بودا بوده، به این مناسبت نام او بر همه پیکرههای او، و سپس بر هر نوع پیکرهای که پرستیده شود، اطلاق میشده است. این کلمه در نوشتههای تازی به صورت «بدّ» (جمع آن: بدَده) به کار رفته است که هم به معنی «[[صنم]]» است، [۳][۴][۵][۶] هم به معنی بتکده [۷][۸][۹] و هم خود بودا. [۱۰][۱۱] | ||
=تهیه خوراک و پوشاک= | =تهیه خوراک و پوشاک= | ||
عقایدی که عامه مردم درباره بتها داشتهاند، موجب شده است که آنها را زنده و دارای خصوصیات انسانی تصور کرده، در مواردی برای آنها خوراک و لباس تهیه کنند، آنها را بشویند و تدهین و تزیین نمایند و حتی زن و فرزند برای آنها قرار دهند. هر بت جایگاه و | عقایدی که عامه مردم درباره بتها داشتهاند، موجب شده است که آنها را زنده و دارای خصوصیات انسانی تصور کرده، در مواردی برای آنها خوراک و لباس تهیه کنند، آنها را بشویند و تدهین و تزیین نمایند و حتی زن و فرزند برای آنها قرار دهند. هر بت جایگاه و آیین های خاص خود را دارد و مناسک عبادی و قربانی گزاریهای مرسوم در اطراف بتها صورت میگیرد. تصوراتی که پرستندگان این پیکرهها از موضوع پرستش خود دارند، یکسان نیست. تودههای عوام مردم غالباً فراتر از ظواهر این اشیاء چیزی نمیبینند و عین شیء را پرستش میکنند. برخی دیگر بتها را مظاهر ذوات خدایان و واسطه ارتباط با آنان میدانند و برای برخی دیگر حضور و ظهور الوهیت در این پیکرهها تنها تا زمانی است که آیینهای پرستش ادامه دارد؛ و پس از آن تا آغاز برگذاری آیین های بعدی ظهور و حضوری نیست. آداب پرستش با زمزمه سرودها و اوراد و ادعیهای که روحانیان و کارگزاران مراسم میخوانند و با اعمالی که برای ایجاد فضای مساعد انجام میدهند، برگذار میشود و مستلزم شرایط و ترتیبات خاصی است که در جوامع مختلف متفاوت است. | ||
=در ایران و اسلام= | =در ایران و اسلام= |