ابوحمزه بغدادی بزاز: تفاوت میان نسخه‌ها

!أبو حمزة البغدادي البزاز

'''أبو حمزة البغدادي البزاز''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری بوده است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص227-229، دار الکتب العلمية، ط2003</ref>.  

ذهبی او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با [[سری سقطی]] و بشر حافی هم نشین بوده است او همچنین از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می آمد که در سفرهایش او را همراهی می کرد.او در [[مسجد]] [[مدینه]] دو بعد از آن در مسجد رصاصه [[بغداد]] تدریس می کرد.

محال است [[خدا]] را دوست داشته باشید و لی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می شوید.

نشانه [[صوفی]] واقعی این است که او پس از ثروت فقیر می شود ، پس از جلال ذلیل می شود و پس از شهرت پنهان می شود.

هرکس راه خدای متعال را بشناسد ، طی سلوک برایش آسان می شود و هیچ راهی برای راه رسیدن به خداوند متعال وجود ندارد مگر پیروی از [[رسول خدا]] (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایط و اعمال و گفته هایش.

کسی که سه چیز  را [[خداوند]] روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع ، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة البغدادي البزاز]</ref>.

او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از [[نماز]] در محله باب ال[[کوفه]] بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری<ref>تاريخ بغداد، الخطيب البغدادي، ج1، ص307-410</ref> و أبو عبد الرحمن السلمي او را درگذشته ی 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است.

[[ابن عربی]] می گوید:مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از [[جنید بغدادی]] خواستند که بر او نماز بخواند  ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب زنده داری بود و در علم