confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
محقق کرکی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
در یك خانوادة صمیمی در روستای كرك از روستاهای جبل عامل [[لبنان]] كودكی به دنیا آمد. سال 865 یا 870 بود كه خانة <big>سادة عز الدین حسین</big> به نور جمال كودكی شیعی نورانی شد. پدرش نام وی را «علی» گذاشت و او با نشانی از [[تشیّع]] در اولین قدمهای زندگی پیش رفت و «نور الدین» لقب گرفت. دوران كودكی او به پاس مراقبت مادر و تلاش پدر بخوبی گذشت و محیط خانواده اسلامی آنان در او تأثیر شگرفی گذاشت. | در یك خانوادة صمیمی در روستای كرك از روستاهای جبل عامل [[لبنان]] كودكی به دنیا آمد. سال 865 یا 870 بود كه خانة <big>سادة عز الدین حسین</big> به نور جمال كودكی شیعی نورانی شد. پدرش نام وی را «علی» گذاشت و او با نشانی از [[تشیّع]] در اولین قدمهای زندگی پیش رفت و «نور الدین» لقب گرفت. دوران كودكی او به پاس مراقبت مادر و تلاش پدر بخوبی گذشت و محیط خانواده اسلامی آنان در او تأثیر شگرفی گذاشت. | ||
پس آموزشهای ابتدایی به [[حوزه علمیه]] كرك و در جرگة دانش پژوهان [[علوم اسلامی]] وارد شد. درس و بحث و مطالعه از او طلبه‌ای جوان و دوست داشتنی ساخت و با تقوای الهی بر گزمه‌های سپاه شب پرستان حمله برد و به تهذیب نفس همگام با تحصیل همت گماشت. پس از آن به روستای «میس» رفت و با تلاش پیگیر، از استادان آن حوزه شناخته شد. شهید ثانی یكی از شاگردان آن حوزه بود كه [[شرایع الاسلام]] و [[قواعد]] را نزد او فرا گرفته است. <ref> | پس آموزشهای ابتدایی به [[حوزه علمیه]] كرك و در جرگة دانش پژوهان [[علوم اسلامی]] وارد شد. درس و بحث و مطالعه از او طلبه‌ای جوان و دوست داشتنی ساخت و با تقوای الهی بر گزمه‌های سپاه شب پرستان حمله برد و به تهذیب نفس همگام با تحصیل همت گماشت. پس از آن به روستای «میس» رفت و با تلاش پیگیر، از استادان آن حوزه شناخته شد. شهید ثانی یكی از شاگردان آن حوزه بود كه [[شرایع الاسلام]] و [[قواعد]] را نزد او فرا گرفته است. <ref>التنبیهات العلیّه، شهید ثانی، تحقیق صفاء الدین بصری، ص 28 (چاپ اول آستان قدس رضوی، 1371 ش)</ref> | ||
چندی نیز در« جبع» لبنان به تحصیل مشغول بود و پس از آشنایی و به دست آوردن تجارب و علوم در حوزه علمیه «جبل عامل» رهسپار حوزة [[دمشق]] شد. آنگاه از دمشق راهی [[بیت المقدس]] شد و لختی از زمان را نیز به تحقیق و دانش اندوزی در شهر [[الخلیل]] گذراند و سپس بار خود را بسته، رهسپار مركز حوزه [[اهل سنت]] در [[مصر]] گردید. این سفرها و دیدار حوزه‌های گوناگون از او مردی حزیم و دانشمندی خوش اندیشه ساخت و شخصیت او را چنان زیبا ترسیم كرد كه عاقبت یكی از بزرگترین دانشمندان قرن دهم به شمار آمد و به <big>محقق ثانی</big>، <big>مولای مروّج</big>، <big>محقق كركی</big> و <big>شیخ علایی</big> شهرت یافت. | چندی نیز در« جبع» لبنان به تحصیل مشغول بود و پس از آشنایی و به دست آوردن تجارب و علوم در حوزه علمیه «جبل عامل» رهسپار حوزة [[دمشق]] شد. آنگاه از دمشق راهی [[بیت المقدس]] شد و لختی از زمان را نیز به تحقیق و دانش اندوزی در شهر [[الخلیل]] گذراند و سپس بار خود را بسته، رهسپار مركز حوزه [[اهل سنت]] در [[مصر]] گردید. این سفرها و دیدار حوزه‌های گوناگون از او مردی حزیم و دانشمندی خوش اندیشه ساخت و شخصیت او را چنان زیبا ترسیم كرد كه عاقبت یكی از بزرگترین دانشمندان قرن دهم به شمار آمد و به <big>محقق ثانی</big>، <big>مولای مروّج</big>، <big>محقق كركی</big> و <big>شیخ علایی</big> شهرت یافت. | ||
زندگی علمی علی بن عبد العالی كه در این زمان از دانشمندان بلند مرتبه جبل عامل بود زیبا و شیرین و مساله آموز می‌گذشت. او در پی ورود به سرزمینی تازه توشه‌ای از خرمن اندیشمندان آن سامان بر می‌گرفت و باز سوار بر گردة سفر، بار و بنه به سویی دیگر می‌كشید و این بار حوزه مصر را به سوی [[عراق]] و [[حوزه نجف اشرف]] ترك گفت و به سرزمین [[ولایت]] و آستان [[امامان معصوم]] وارد شد. | زندگی علمی علی بن عبد العالی كه در این زمان از دانشمندان بلند مرتبه جبل عامل بود زیبا و شیرین و مساله آموز می‌گذشت. او در پی ورود به سرزمینی تازه توشه‌ای از خرمن اندیشمندان آن سامان بر می‌گرفت و باز سوار بر گردة سفر، بار و بنه به سویی دیگر می‌كشید و این بار حوزه مصر را به سوی [[عراق]] و [[حوزه نجف اشرف]] ترك گفت و به سرزمین [[ولایت]] و آستان [[امامان معصوم]] وارد شد. | ||
=اساتید= | |||
علی بن عبد العالی فروغ معرفت و فقیهی جان بر كف برای [[شیعه]] شد ولی این میوة شیرین به آسانی به دست نیامد. از لبنان تا مصر و از مصر تا [[نجف]]، حضور در حلقه‌های درس و تحقیق و استفاده از محضر استادان دلسوز و با معرفت بود كه توانست جوانة علم و تحقیق را در وجودش بارور كند و درخت تناور فقاهت و دیانت را در جانش به بار بنشاند. | |||
علی بن هلال جزایری (بزرگترین استاد محقق ثانی)، محمد بن داود بن مؤذّن جزّینی، شمس الدین محمد بن خاتون عاملی، سید حیدر عاملی، احمد بن علی عاملی، زین الدین جعفر بن حسام عاملی، شمس الدین محمد بن احمد صهیونی، كه جملگی از استادان [[شیعی]] اویند. علاوه بر این از ابی یحیی زكریا انصاری (متوفی 926 ق) و كمال الدین ابراهیم بن محمد بن ابی شریف قرشی (متوفی 923 ق) از [[علمای اهل سنت]] نیز بهره برده است. <ref>فوائد رضويه، شيخ عباس قمي، ص 341؛ المهاجرة العامليّه، جعفر مهاجر، ص 121 و 122 بيروت، 1410 ق</ref> | |||