نه قدیس (الأولیاء التسعة): تفاوت میان نسخه‌ها

نه قِدّیس یا الأولیاء التسعة ( اندونزیایی : Wali Songo یا Wali Sanga ) شخصیت های اسلامی هستند که در جهان مالایی  به ویژه در جزیره جاوه اندونزی به دلیل نقش تاریخی در گسترش اسلام در اندونزی مشهور شدند. این افراد در قرن نهم هجری قمری ( قرن پانزدهم میلادی ) ، توانستند دین مردم را از جاوی که برگرفته از هندوئیسم و بودیسم بود به اسلام تبدیل کنند، و اکنون [[اندونزی]] دارای بیشترین تعداد مسلمانان در جهان است.<ref>Salam, Solichin (1989). Nine Walis in the perspective of history. Jakarta: Kuning Mas.</ref> آنها از نظر عقاید و مکتب شافعی اهل سنت هستند در فقه و تا کنون ، مکتب فکری شافعی هنوز در میان مسلمانان اندونزی ، مالزی و کشورهای اطراف ، حتی فیلیپین ، سیام و جنوب چین غالب است<ref> Mustofa, Bisri (2018). Sejarah Para Wali (باللغة الإندونيسية). Kalam. [[ویژه:منابع کتاب/6026197583|ISBN 6026197583]].</ref>.  

نام "نه قدیس" نام مستعاری است که برگرفته از عدد شورای مقدسین است که نه نفر بوده اند، قبل از ورود اسلام به سرزمین جاوا، عدد 9 یک عدد مقدس محسوب می شد. و احتمال دیگر اینکه مردم این افراد را به جای خدایگان نه گانه محافظ پذیرفتند. خدایگان 9 گانه ای که بر اساس اعتقاد هندوهای جاوایی، بر تمام جهات و نقاط جهان اشراف داشتند<ref>Nasuhi, Hamid (2017). "Shakhṣīyat Sunan Kalijaga fī taqālīd Mataram al-Islāmīyah". Studia Islamika. Vol. 24 no. 1. Republic of Indonesia: Syarif Hidayatullah State Islamic University of Jakarta. صفحات 151–184. ISSN 2355-6145.</ref>.  

این قدیس ها از اولین مبلغین [[اسلام]] در جزیره جاوا بودند که مردم آنها معتقد به آیین هندوئیسم و بودیسم بودند. توصیف بزرگی و کرامت های این افراد به صورت شفاهی و پیوسته از نسلی به نسل دیگر منتقل شد، تا زمانی که به طور رسمی به عنوان بخشی از تاریخ سیاست و دین در جاوا توسط شاعران پادشاهی اسلامی ماتارام در نسخه های خطی « تاریخ سرزمین» نوشته شد. بنابراین ، مقبره های آنها بیش از سایر اماکن مقدس ، به محلی برای بازدید تبدیل شده است ، جایی که بازدیدکنندگان مراسم مذهبی را با اهداف و انگیزه های مختلف انجام می دهند. مزار این افراد در جاوه غربی و جاوه مرکزی و جاوه شرقی پراکنده شده اند. در میان مبلغین اسلامی، نه مبلغ مشهورتر از بقیه بودند و اکثر آنها از خاندان [[سادات  آل عظمت خان]] بودند ، و آنها عبارتند از:<ref> "دراسة لمنهج الصوفية في الدعوة إلى الله في عالم الملايو". Ana Ahtaj ila al-ilmi...Aku perlu ilmu...Ask Why. مؤرشف من الأصل في 3 نوفمبر 2019.</ref>

علاوه بر این قدیس ها که قبلاً ذکر شد، قدیس های دیگری نیز وجود دارند که در سرزمین اندونزی منتشر شده اند. اما نسبت به نه نفر دیگر کمتر شناخته شده اند:

سده های پانزدهم و شانزدهم میلادی عصر طلایی برای دعوت اسلامی در اندونزی بود و عصر انحطاط سیاسی و اجتماعی برای پادشاهی هندو و بودایی بود. توماس آرنولد مستشرق بریتانیایی در کتاب  «The Preaching of Islam»  "موعظه اسلام " می گوید: اسلام در صلح به اندونزی آمد نه مانند شیوه دولتهای اسپانیا و پرتغالی ها که با اسلحه انجام دادند. اسلام بدون سلاح و تجاوز جنسی و کودتای سیاسی به شرق آسیا وارد شد. اسلام با ظهور اخلاق اسلامی در حالی که به سنت های محلی و ادیان دست ساز بشر احترام می گذارد، به Nusantara  رسید<ref>Lukens-Bull, Ronald (2005). A Peaceful Jihad: Negotiating Identity and Modernity in Muslim Java. US: Palgrave Macmillan. ISBN 9781403980298. مؤرشف من الأصل في 19 ديسمبر 2020.</ref>. مردم اندونزی در زمینه یادگیری اسلام و گسترش پادشاهی اسلامی، ترکیبی از اندیشه دینی و اندیشه های بومی اندونزیایی عمل می کردند. بسیاری از بازرگانان مسلمان از نقاط مختلف جهان اسلام به اندونزی می آمدند ، در حالی که رابطه آنها با جامعه اندونزی بسیار خوب و نزدیک بود. از نظر تاریخی ، اکثر مهاجران عرب به اندونزی، حضرامی های یمن بوده اند و طبق کتاب تاریخ حضرموت ، این مهاجرت بزرگترین مهاجرت در تاریخ حضرمی محسوب می شود.

مانند: شیخ نووی البنتنی ، مفتی اعظم شافعی در سرزمین مقدس ، که چندین کتاب از جمله "التفسير المنير" یا "تفسير مراح لبيد" ، و "قامع الطغيان" ، و "نصائح العباد" و آثاری دیگر.

یا شیخ یاسین الفاداني معروف به مسند الدنيا في الحديث وعلومه،

و یا مانند: شیخ محفوظ ترمذی، که کتاب او با نام «منهج ذوي النظر» "، به عنوان کتاب درسی برای دانشجویان کارشناسی ارشد حدیث در الازهر الشریف قاهره و جاهای دیگر انتخاب شد.