احمد المهاجر: تفاوت میان نسخه‌ها

شرایط سیاسی زمان حیات مهاجر در اواخر قرن سوم هجری ، مصادف بود با پایان دوران اول عباسیان و آغاز دوران دوم عباسیان در عراق که با بحران های پی در پی مواجه بود و به ضعف و ناتوانی در کنترل امور رسید و هرج و مرج و فساد در سراسر عراق گسترش یافت. در آن زمان دولت سلجوقی در شمال ظهور کرد و بخشی از مناطقی را که تحت کنترل دولت عباسی بود تصرف نمود.

در سال 255 هجری قمری ، در دوران خلیفه المهتدی بالله ، جنبشی به نام انقلاب زنج آغاز شد . و همه علویون، بصری ها ، عراقی ها و دیگران به وحشت افتادند و این فتنه در سال 270 هجری پس از نبردها و جنگ های خونین پایان یافت. پس از آن جنگهای قرمطی در سال 278 هجری قمری آغاز شد و به دنبال آن در سال 310 هجری قمری به بصره حمله کردند. آنها به بصره  دنبال شد. و این یکی از دلایل مهاجرت او از وطنش بصره بود. او  پس از مشورت با اعضای خانواده و بستگانش برای خروج از عراق تصمیم گرفت در حالی که فرزندانش: محمد ، علی ، حسین و برادرش محمد بن عیسی و اکثر اعضای خانواده برای نظارت بر اموالشان در عراق ماندند.

در سال 317 هجری قمری ، در زمان فرمانروایی خلیفه مهتدی بالله ،احمد المهاجر با همسرش زینب بنت عبدالله بن الحسن بن علی العریدی ، فرزندش عبدالله ملقب به عبید الله و همسر پسرش ام البنین بنت محمد بن عیسی بن محمد ، و نوه اش اسماعیل (معروف به بصری) ابن عبدالله ، و دو پسر عمویش: محمد بن سلیمان (پدر بزرگ عهدال خانواده ) ، حسن بن یوسف (پدربزرگ خاندان قدیمی ) ، و برخی از همراهانش: جعفر بن عبدالله العزدی (پدربزرگ خانواده مخدیم) ، و مختار بن عبدالله بن سعد (پدر مختار خانواده) ، شاویا بن فرج الاسبهانی ، و گروهی که تعدادشان حدود هفتاد نفر است با کاروانی بزرگ از بصره به سمت حجاز حرکت کرد.

این کاروان مسیر شام را در پیش گرفت ، زیرا امنیت در ( درب زبیده ) ، که جاده ای است که از عراق به کشورهای مقدس کشیده می شود ، و چاه ها ، چشمه ها ، ایستگاه ها و تابلوهایی که مردم را برای رفتن به جاده راهنمایی می کند و سایر خدماتی  که زبیده همسر هارون الرشید انجام داد .

احمد مهاجر وارد مدینه شد و یک سال در آنجا ماند و در آنجا به دلیل اختلالات امنیتی نتوانست حج انجام دهد و وارد مکه شود . قرامطه در ذی الحجه سال 317 هجری قمری وارد مکه شدند و به آنجا هتک حرمت کردند و به حجاج حمله کردند و آنها را کشتند. در مسجدالحرام و حجرالاسود را بردند و تا 22 سال جای آن خالی بود و مردم دست را برای تبرک بر جای آن می کشیدند.  

در سال بعد 318 هجری قمری ، پس از فروکش شدن نزاع ، مهاجر به مکه رفت و پس از آن خانواده و اطرافیانش به حج رفتند ، آنگاه به حج مشرف شد و از بررسی مکان سنگ سیاه راضی شد.  

مورخان حضرمی ، به ویژه علویان آنها ، در تعیین مذهب مهاجر اختلاف نظر داشتند. نظرات متفاوت بود و محدود به دو نظر بود: یکی می گوید که او شافعی از فرقه اشعری است ، و دیگری معتقد است که وی در اعتقاد مانند پدران و اجداد خود معتقد به امامان اهل بیت (ع) بوده است. سپس برخی گفتند که مهاجر جعفری اثنی عشری بود .

پس از مطالعه مطالب تاریخی موجود از سوی یکی از محققان در این زمینه ، دریافت که مهاجر نه شافعی ، نه اشعری و نه امامی بوده است ، بلکه بر مبنای پدران و اجدادش و عموم مسلمانان است .

المهاجر در بصره ثروتمند بود و ثروت هنگفتی داشت و پسرش محمد را وکیل اموال خود در بصره قرار داد . و نوه او جدید بن عبید الله بن احمد المهاجر برای نظارت به بصره سفر می کرد. هنگامی که مهاجر به قصد حضرموت حرکت کرد ، حدود سیزده شتر طلا و نقره به همراه آورده بود . پس از هزینه های زیاد در سفری که به مدت طولانی که بیش از دو سال به طول انجامید و با گذر از بصره ، شام ​​، حجازو در مدت اقامت در مدینه ، در راه مکه و یمن  به حضرموت رسید . او در مدت مسافرت ، برای کسانی که همراه او بودند و اسب ها و شترها هزینه می کرد. بعد از هزینه های کلانی که در مدت طولانی سفر انجام داد باز مبلغ زیادی باقی ماند که برای خانواده و خادمانش هزینه می کرد .

او چهار پسر داشت: محمد ، علی و حسین ، که در بصره ماندگار شدند و فرزندان زیادی در عراق و حومه آن به وجود آمد ، و عبدالله ، که به همراه پدرش به حضرموت مهاجرت کرد و از سر تواضع نسبت به خداوند متعال خود را "عبید الله" نامید. او پس از مرگ پدرش به روستای سوم سُمل نقل مکان کرد و در آنجا وفات کرد. سپس فرزندان عبدالله برای سکونت به روستای بیت جبیر و از آنجا به شهر تریم نقل مکان کردند. و در آنجا به خانواده باعلوی معروف بودند .  

وی در سال 345 هجری درگذشت و در شعب الحسیسه شرقی ، معروف به شعب المهاجر ، در جنوب روستای بور دفن شد . مقبره وی محل زیارت مردم است . بر روی آن مزار او مسجدی ساخته شد و در کنار آن چاهی حفر شد.