ابوالقاسم نصر آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''أَبُو الْقَاسِم إِبْرَاهِیم بن مُحَمَّد بن أحمد بن محمویه الخراسانی النصرآبادی النیشابوری''' از علمای بزرگ متصوفه اهل سنت در قرن چهارم هجری است. او در علوم گوناگون شهره بود علومی مانند: سیره و تاریخ، [[تصوف]] و [[حدیث‌|حدیث]]. ابو عبد الرحمن سلمی درمورد او چنین می گوید: شیخ [[خراسان]] در زمان خود بود و  یکی از برجستگان از نظر علم و مقام در زمان خود بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی[؟]، ص362-365، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. ذهبی می گوید او امام ، محدث برجسته، واعظ و شیخ [[صوفیه]] بود. حکیم نیشابوری وی را چنین توصیف می کند: "او زبان اهل حقیقت در زمان خود و صاحب احوالات عرفانی بود<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص263-267</ref>."

منشأ ، تولد و تربیت او در محلی در نیشابور به نام "نصر آباد" بود. او با [[شبلی|ابوبکر شبلی]] ، [[ابوعلی رودباری]] ، ابومحمد المرطئش و سایر شیوخ هم نشینی داشت. وی در نیشاپور اقامت داشت ، سپس در پایان عمر به قصد [[مکه]] در سال 336 هجری به [[حج]] مشرف شد.

او از افراد زیادی در خراسان، [[شام]] ، [[عراق]]، [[حجاز]] و [[مصر]] نقل روایت کرده که از آن میان می توان به:أبا العباس السراج ابن خزیمة، أحمد بن عبد الوارث العسال، یحیى بن صاعد مکحولاً البیروتی و ابن جوصا اشاره کرد.