confirmed، مدیران
۳۶٬۱۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
سید بن طاووس در میان علما و مردم زمان خویش از احترامی خاص برخوردار بود. او علاوه بر اینکه فقیهی نامآور بود، ادیبی گرانقدر و شاعری توانا شمرده میشد، اگرچه شهرت اصلی او در زهد و تقوا و عرفان اوست و اکثر تألیفات او در موضوع ادعیه و زیارات میباشد. <ref> شیخ حر عاملی، محمد بن الحسن، أمل الآمل، ج ۲، ص ۲۰۵ ۲۰۷، مکتبةالأندلس، بغداد، ۱۳۸۵ق.</ref> | سید بن طاووس در میان علما و مردم زمان خویش از احترامی خاص برخوردار بود. او علاوه بر اینکه فقیهی نامآور بود، ادیبی گرانقدر و شاعری توانا شمرده میشد، اگرچه شهرت اصلی او در زهد و تقوا و عرفان اوست و اکثر تألیفات او در موضوع ادعیه و زیارات میباشد. <ref> شیخ حر عاملی، محمد بن الحسن، أمل الآمل، ج ۲، ص ۲۰۵ ۲۰۷، مکتبةالأندلس، بغداد، ۱۳۸۵ق.</ref> | ||
=ابن طاووس از نگاه عالمان= | |||
سید بن طاووس نزد همه دانشمندان [[شیعه]]، معروف به زهد و تقوی بوده و همگی عظمت علمی او را ستوده اند. با آن که قرنها از رحلت وی می گذرد، هنوز با افتخار و احترام در محافل علمی از او یاد می شود. آوازه علمی و فکری و اخلاص عملی او به قدری است که شخصیتهای علمی معاصر او و نیز نسخه برداران آثارش، او را تمجید کرده اند. اینک برخی از گفتارهای بزرگان درباره ی سید بن طاووس را به اختصار بیان می داریم: | |||
۱. [[علامه حلی]] (متوفی ۷۲۶ هجری) در حق رضی الدین می گوید: رضی الدین دارای کراماتی بود که برخی از آنها را خودش برایم بیان کرد و پاره ای از آنها را پدرم بازگو کرد و من از او شنیدم. <ref>بحارالانوار، ج۱۰۷، ص۶۳ و ۶۴</ref> | |||
۲. [[علامه مجلسی]] گوید: السید النقیب، الثقة الزاهد، جمال العارفین. <ref>بحارالانوار،ج۱، ص۲۰۵</ref> | |||
۳. [[محدث قمی]] می گوید: السید رضی الدین ابوالقاسم الأجل الأورع الأزهد الأسعد، قدوة العارفین و مصباح المتهجدین، صاحب الکرامات، طاووس آل طاووس، السید بن طاووس قدس الله سره و رفع فی الملأ الأعلی ذکره. <ref>قمی، شیخ عباس، الفوائد الرضویة فی أحوال علماء المذهب الجعفریة، ترجمه و تحقیق ناصر باقری بیدهندی، قم، نشر بوستان کتاب، ۱۳۸۵شمسی، ج۱، ص۵۴۲</ref> | |||
۴.[[علامه طهرانی]] در مهر تابان می نویسند: "مرحوم استاد [[علامه طباطبایی]] به دو نفر از علماء اسلام بسیار ارج می نهادند و مقام و منزلت آنان را به عظمت یاد می کردند: | |||
اوّل: سیّد أجلّ علیّ بن طاووس - أعلی اللهُ تعالَی مقامَه الشّریف -، و به کتاب اقبال او اهمّیّت می دادند و او را «سیّد أهل الْمُراقَبة» می خواندند. | |||
دوّم: سید مهدی بحرالعلوم أعلی اللهُ تعالَی مقامَه." <ref>مهر تابان، علامه طهرانی، ص٨٦</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |