اخوان المسلمین عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

این سازمان از دهه چهل قرن بیستم آغاز به کار کرد و چارچوب رسمی خود را در سال 1949 به عنوان یک انجمن اسلامی به نام انجمن برادران اسلامی به ریاست شیخ امجد الزهاوی شکل داد. طبق ساختار اخوانی این گروه تشکل یافت و ریاست آن را شیخ محمد محمود الصواف بر عهده گرفت. این انجمن تا سال 1954 که تعطیل شد فعالیت رسمی داشت ، اما از آن تاریخ به بعد فعالیت آن بدون ساختار رسمی ادامه یافت.

اخوان المسلمین در عراق در سال 1970 تحت فشار و تهدید دولت وقت ، فعالیت تشکیلاتی خود را تعطیل کرد این امر اجازه کار سیاسی خارج از حزب بعث را نمی داد تا جایی که تعداد زیادی از فعالان آنها دستگیر و اعدام شدند افرادی مانند محمد فرج الجاسم ، عبد الغنی شندالة والشیخ عبد العزیز البدری.

با وجود محدود کردن کار سازمانی در آن دوره ، گروه های سازمانی در سطح عراق کار می کردند ، از جمله:

یک گروه تشکل دانشجویی که در بین جوانان در دانشگاه ها کار می کند ، به رهبری ایاد السمرایی ، که پس از کشف سازمان خود به خارج از عراق فرار کرد.

یکی از مهمترین سازمانهای جوانان وابسته به این سازمان ، مهندس جوان سرمد الدوری در پایان دهه هفتاد بود و وی پس از کشف اعدام شد.

سازمان دیگری که در مقدادیه ظاهر شد ، وابسته به آن بود که بعداً در اوایل دهه هشتاد به عنوان سازمان (برادر حسین) شناخته شد. همچنین کشف شد و تعدادی از آنها به اعدام محکوم و اعدام شدند و بقیه برای دوره های مختلف زندانی شدند.

بزرگترین و گسترده ترین گروه سازمانی ، گروهی بود که به عنوان سازمان 1987 به رهبری دکتر عبدالمجید عبدالسامرائی شناخته می شد ، که آن به تمام مناطق عراق گسترش یافت. این سازمان ساختار بسیار دقیقی داشت اما بسیاری از اعضای آن در سال 1987 دستگیر شدند به اتهام شرکت در یک سازمان مخفی ، دادگاه انقلاب برخی از آنها را به اعدام محکوم کرد و سپس این حکم با مداخله رهبران اسلامی در کشورهایی مانند [[ترکیه]] ، [[سودان]] و [[اردن]] به حبس ابد تبدیل شد. آنها در سال 1991 آزاد شدند ، از جمله دکتر عصام الراوی والدکتور علاء مکی ونصیر العانی ومحمد فاضل السامرائی و بسیاری دیگر.

این گروه در سال 1989 با یک سازمان مخفی کار اخوان در داخل عراق را به شیوه ای پویاتر ترمیم کردند و آنها با رهبری موقت ساختارهای سازمانی خود را بازسازی کردند و یک شورای از مسئولان سازمان های استانی تشکیل دادند. آنها در این زمینه کار کردند تا سال 1996 ، شورای جدیدی را انتخاب کردند که در شب 20 رمضان  1416 هجری قمری (1996 میلادی) با یک رهبر جدید دیدار و انتخاب کرد (اما این منابع نام رهبری و اعضای جدید سری بود تا اینکه این سازمان نیزافشا شد و برخی از رهبران آن دستگیر شدند ، از جمله دکتر محسن عبدالحمید که بعداً با مداخله رهبران اسلامی در ترکیه ، اردن و سودان آزاد شد.

پس از حوادث سال 2003 ، کار در داخل و خارج از کشور تحت ریاست سازمان در عراق یکپارچه شد.

در سال 2003 ، بخشی از اخوان جبهه ای سیاسی به نام حزب اسلامی عراق به ریاست دکتر محسن عبدالحمید تأسیس کرد ، چون می خواست حزب قدیمی تاسیس شده در دهه شصت ، که به همین نام بود را احیا کند. در سال 2004 ریاست را برعهده دکتر زیاد شفیق الراوی ، که شخصیتی بین المللی و قابل توجه بود نهادند.