شبهه استغاثه (طلب یاری کردن) از مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

از جمله مبانی اعتقادی جریانهای تکفیری منع استغاثه به مخلوق اعم از پیامبران و دیگران در دوران حیات یا بعد از ان می باشد. البته استغاثه ممنوع در جائی است که فردی که مورد استغاثه قرار گرفته قادر به انجام ان کار نباشد ..پیامبر اکرم چنین استغاثه ای را از غیر خداوند نهی فرمود:‌ إنَّهُ لَا یُسْتَغَاثُ بِی وَإِنَّمَا یُسْتَغَاثُ بِاَللَّهِ <ref>مجموعه الفتاوي ج 1ص 304</ref>

محمد بن عبدالوهاب می گوید : ‌از انجا که استغاثه نظیر انابه و استعانه عبادت است و عبادات نیز توقیفی است از اینرونمی توان غیر خداوند را درآن شریک نمود .چنانکه از قران نیز استفاده می شود که استغاثه بغیر خداوند مشروع نیست:‌‌اذتستغیثون ربکم <ref>الشيخ محمدبن عبدالوهاب ص 65- 67</ref> .   

ابن تیمیه می گوید:‌ استغاثه به پیامبر در اموری که لائق به منصب ان بزرگوار است مشروع بوده اما استغاثه به ان حضرت در اموری که لائق منصب او نیست انسان را درجرگه کفار قرار خواهد داد. انگاه دعای موسی علیه السلام را نقل می کند که اینچنین با خداوند مناجات می کرد :‌ " اللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ وَإِلَیْک الْمُشْتَکَى وَأَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَبِک الْمُسْتَغَاثُ وَعَلَیْک التکلان وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إلَّا بِک " <ref>مجموعه الفتاوي ج 1ص 112-113</ref>   

چنانکه محمدبن عبدالوهاب می گوید :‌ انابه نیز همانند استغاثه و توسل در زمره عبادات بوده و نمی توان غیر خداوند را دران شریک نمود . <ref>ديوان النهضه ، محمدبن عبدالوهاب ص 65-67</ref>  

تبیین :‌ استغاثه کننده بغیر خداوند از مدعو می خواهد که کار خارق العاده ای که از توانش خارج است را انجام دهد علاوه بر اینکه در انجا که مدعو غایب است و استغاثه کننده او را جهت خواسته اش ندا می کند که این امر مستلزم اگاهی مدعو اگاهی از امور غیب می باشد. نتیجه انکه از انجا که استغاثه مستلزم نسبت دادن دو صفت قدرت بر انجام کارهای خارق العاده و نیز اگاهی از امور غیب بر غیر خداوند می باشد و این نوع امور از منظر مسلمانان شرک می باشد از اینرو عمل استغاثه کننده عملی مشرکانه خواهد بود.  <ref>رک به :‌ کتاب کشف الشبهات محمدبن عبدالوهاب ص 14-16 ؛ ديوان النهضه ،محمدبن عبدالوهاب ص 65-67؛</ref>  

اگر براستى کسى کار خدا را از غیرخدا بخواهد و او را مستقل در انجام آن بداند مشرک است، ولى اگر از او شفاعتى بخواهد که کار خود او است و خدا به او داده، نه تنها شرک نیست بلکه عین ایمان و توحید است. کلمۀ «مع» در آیۀ{فَلا تَدْعُوا مَعَ الله أَحَداً}نیز گواه بر این مدعاست که نباید کسى را در ردیف خداوند مبدأ تاثیر مستقل دانست.    <ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج‏1، ص246</ref>