پرش به محتوا

محمدمهدی فولادوند: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده:محمدمهدی فولادوند.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|محمدمهدی فولادو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
|}
|}
</div>
</div>
محمدمهدی فولادوند؛ مترجم،ادیب، قرآن‌پژوه، استادادبیات و زبان فرانسه و زیباشناس شهیر می‌باشد.از آثار مطرح ایشان دورۀ کامل ترجمۀ قرآن کریم معروف به (ترجمۀ فولادوند) می‌باشد.
محمدمهدی فولادوند؛ مترجم،ادیب، قرآن‌پژوه، استادادبیات و زبان فرانسه و زیباشناس شهیر ایرانی می‌باشد.از آثار مطرح ایشان دورۀ کامل ترجمۀ قرآن کریم معروف به ([[ترجمۀ فولادوند]]) می‌باشد.




==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
محمدمهدی فولادوند، نوادۀ آیت الله العظمی حاج محسن اراکی و فرزند محمد حسین خان بختیاری (ضرغام نظام)؛ از امرای لشکر کامران میرزا نایب‌السلطنه، امیرکبیر (فرزند ناصرالدین شاه قاجار) است. ایشان در اول دی ماه 1299 شمسی در منزل ناظم‌التجار در اراک متولد شد. در دوازده سالگی به مدرسۀ علمیه در نزدیکی مدرسۀ سپهسالار تهران (شهید مطهری) راه یافت و پس از منحل شدن آن به مدرسه دارالفنون رفت. استاد در سال 1318 شمسی موفق به گرفتن دیپلم از مدرسۀ یاد شده گردید و آنگاه، برای ادامۀ تحصیل روانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. تمایلات ادبی و عرفانی او از یکسو و عدم هماهنگی رشته حقوق با ذوق و قریحۀ وی از طرف دیگر، زمینۀ ترک تحصیل در رشتۀ مزبور را برای ایشان فراهم آورد تا اینکه جهت تکمیل یافته‌های خویش در شهریور 1329 شمسی از راه مصر و ایتالیا به فرانسه رفت و در مدت 14 سال اقامت خود در پاریس به فراگیری رشتۀ ادبیات زبان خارجی در دانشگاه سوربن پرداخت. سپس، به مدرسۀ السنه شرقیه پاریس و معهدالاسلامیه دانشگاه مزبور راه یافت و موفق به دریافت لیسانس ادبی از آنجا گردید.
محمدمهدی فولادوند، نوادۀ [[آیت الله العظمی حاج محسن اراکی]] و فرزند [[محمد حسین خان بختیاری]] ([[ضرغام نظام]])؛ از امرای لشکر [[کامران میرزا]] نایب‌السلطنه، [[امیرکبیر]] (فرزند [[ناصرالدین شاه]] قاجار) است. ایشان در اول دی ماه 1299 شمسی در منزل ناظم‌التجار در [[اراک]] متولد شد. در دوازده سالگی به مدرسۀ علمیه در نزدیکی [[مدرسۀ سپهسالار تهران]] ([[شهید مطهری]]) راه یافت و پس از منحل شدن آن به [[مدرسۀ دارالفنون]] رفت. استاد در سال 1318 شمسی موفق به گرفتن دیپلم از مدرسۀ یاد شده گردید و آنگاه، برای ادامۀ تحصیل روانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. تمایلات ادبی و عرفانی او از یکسو و عدم هماهنگی رشتۀ حقوق با ذوق و قریحۀ وی از طرف دیگر، زمینۀ ترک تحصیل در رشتۀ مزبور را برای ایشان فراهم آورد تا اینکه جهت تکمیل یافته‌های خویش در شهریور 1329 شمسی از راه مصر و ایتالیا به فرانسه رفت و در مدت 14 سال اقامت خود در پاریس به فراگیری رشتۀ ادبیات زبان خارجی در [[دانشگاه سوربن]] پرداخت. سپس، به مدرسۀ السنه شرقیه پاریس و معهدالاسلامیه دانشگاه مزبور راه یافت و موفق به دریافت لیسانس ادبی از آنجا گردید.


استاد در مدت اقامت خود در اروپا علاوه بر تحصیل زبان‌های متعدد به چاپ بخشی از آثار خود همت گماشت و ضمن آن، به انجام پژوهش‌های متعدد اقدام کرد. در همین ارتباط، رساله دکترای خود را دربارۀ «عمرخیام » به زبان فرانسه منتشر ساخت و «کتاب سبز» خویش را که مورد توجه و تقریظ‌های متعدد رجال درجه اول فرانسه قرار گرفت، در آن کشور به چاپ رساند. او جدای از اقامت یک و نیم دهه‌ای خود در فرانسه - به مسافرت‌های عدیده‌ای در اروپا پرداخت و از کشورهای انگلستان، هلند، اتریش، ایتالیا، یونان، اسپانیا، سوئیس، ترکیه و مصر و عراق دیدن کرد و بر تکمیل روزافزون مطالعات خویش می‌افزود.
استاد در مدت اقامت خود در اروپا علاوه بر تحصیل زبان‌های متعدد به چاپ بخشی از آثار خود همت گماشت و ضمن آن، به انجام پژوهش‌های متعدد اقدام کرد. در همین ارتباط، رساله دکترای خود را دربارۀ «[[عمرخیام]]» به زبان فرانسه منتشر ساخت و «[[کتاب سبز]]» خویش را که مورد توجه و تقریظ‌های متعدد رجال درجۀ اول فرانسه قرار گرفت، در آن کشور به چاپ رساند. او جدای از اقامت یک و نیم دهه‌ای خود در فرانسه - به مسافرت‌های عدیده‌ای در اروپا پرداخت و از کشورهای انگلستان، هلند، اتریش، ایتالیا، یونان، اسپانیا، سوئیس، ترکیه و مصر و عراق دیدن کرد و بر تکمیل روزافزون مطالعات خویش می‌افزود.


دکتر فولادوند در آبان 1344 به تهران بازگشت و در بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی از جمله؛ هنرکدۀ دراماتیک و هنرهای زیبای تهران و مدارس عالی ادبیات و زبان‌های خارجه و علوم تربیتی، مدرسۀ عالی قضائی قم و دانشکدۀ اسلامی به تدریس دروس مختلف فلسفه، زیبا شناسی، ادبیات زبان فرانسه، تاریخ مذاهب و فرهنگ و تمدن پرداخت. دو سال قبل از آمدن به ایران در سال 1342 شمسی به عنوان عضو دائمی «انجمن نویسندگان فرانسه» (Associtation des ecrivains de langue Fransaise) و انجمن شعرای آن کشور انتخاب شد. استاد همچنین، یکی از اعضای برجسته «انجمن فلسفی ایران و علوم انسانی» وابسته به یونسکو زیرنظر شادروان دکتر علی اکبر سیاسی، از مؤسسان انجمن فلسفی ایران- تهران در سال 1324 شمسی بوده و در سال 1378 شمسی نیز به عنوان یکی از 13 دانشمند و اندیشمند (فرزانگان) برجستۀ کشور از سوی سازمان صدا و سیما معرفی شده است.
دکتر فولادوند در آبان 1344 به تهران بازگشت و در بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی از جمله؛ [[هنرکدۀ دراماتیک و هنرهای زیبای تهران]] و مدارس عالی ادبیات و زبان‌های خارجه و علوم تربیتی، [[مدرسۀ عالی قضائی قم]] و دانشکدۀ اسلامی به تدریس دروس مختلف فلسفه، زیبا شناسی، ادبیات زبان فرانسه، [[تاریخ مذاهب و فرهنگ و تمدن]] پرداخت. دو سال قبل از آمدن به ایران در سال 1342 شمسی به عنوان عضو دائمی «[[انجمن نویسندگان فرانسه]]» (Associtation des ecrivains de langue Fransaise) و انجمن شعرای آن کشور انتخاب شد. استاد همچنین، یکی از اعضای برجسته «[[انجمن فلسفی ایران و علوم انسانی]]» وابسته به [[یونسکو]] زیرنظر شادروان دکتر [[علی اکبر سیاسی]]، از مؤسسان انجمن فلسفی ایران- تهران در سال 1324 شمسی بوده و در سال 1378 شمسی نیز به عنوان یکی از 13 دانشمند و اندیشمند (فرزانگان) برجستۀ کشور از سوی سازمان صدا و سیما معرفی شده است.
 
==نظرات==
نظر به اهمیت آثار، اندیشه ها و کتب دکتر فولادوند- آثار استاد مورد توجه مشاهیر و معاریف داخلی و خارجی متعددی قرار گرفته و نسبت بدانها اعلام نظر شده است.
« فرانسوا موریاک» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه و برنده جایزه نوبل - « هانری دومنترلان» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه و مؤلف کتاب هایی است که اغلب به دوازده زبان ترجمه شده اند- « ژان ککتو» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه- «پیر مورو» ؛ از سخنوران نامی و استاد فصاحت و بلاغت در دانشگاه سورین- ژنرال دگل» ؛ رئیس جمهور پیشین و وقت فرانسه- سید حمزه بوبکر» ؛ امام مسلمین فرانسه و رئیس معهدالاسلامیه پاریس- « لئوپلد سدارسنگر» ؛ رئیس جمهور سنگال و آکادمیسین- « رنه هویک » ؛ پرفسور (کلژ دُفرانس) - « ایتن سوریو» ؛ پرفسور دانشگاه پاریس، عضو انستیتو و رئیس جامعه زیباشناسان فرانسه؛ از زمرۀ مشاهیر و معاریف خارجی در این رابطه بوده اند. علاوه بر اینها، شادروان، علّامه محمدتقی جعفری- مرحوم محمدعلی جمالزاده- بهاء الدین خرمشاهی - امیری فیروزکوهی و دیگر معاریف ایرانی از استاد فولادوند به نیکی و احترام یاد کرده اند. رسانه ها و مطبوعات ایرانی و خارجی نیز در تجلیل و اهمیت آثار و اندیشه های استاد بسیار سخن ها گفته اند.


==آثار==
==آثار==
خط ۸۰: خط ۷۶:
* ترجمه جدید نهج البلاغه؛
* ترجمه جدید نهج البلاغه؛
* حافظ در آستان وحی؛
* حافظ در آستان وحی؛
* ترجمه تئاتر در ایران(به فرانسه).
* ترجمه تئاتر در ایران(به فرانسه).<ref> [https://www.hamshahrionline.ir/news/59904/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D9%81%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AF%D9%88%D9%86%D8%AF-%DB%B1%DB%B2%DB%B9%DB%B9-%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B7 زندگینامه: محمد مهدی فولادوند (۱۲۹۹-۱۳۸۷)]</ref>


==نظرات==
نظر به اهمیت آثار، اندیشه ها و کتب دکتر فولادوند- آثار استاد مورد توجه مشاهیر و معاریف داخلی و خارجی متعددی قرار گرفته و نسبت بدانها اعلام نظر شده است.
«[[فرانسوا موریاک]]» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه و برنده جایزه نوبل - «[[هانری دومنترلان]]» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه و مؤلف کتاب هایی است که اغلب به دوازده زبان ترجمه شده‌اند- «[[ژان ککتو]]» ؛ عضو فرهنگستان فرانسه- «[[پیر مورو]]» ؛ از سخنوران نامی و استاد فصاحت و بلاغت در دانشگاه سورین- «[[ژنرال دگل]]» ؛ رئیس جمهور پیشین و وقت فرانسه- «[[سید حمزه بوبکر]]» ؛ امام مسلمین فرانسه و رئیس معهدالاسلامیه پاریس- «[[لئوپلد سدارسنگر]]» ؛ رئیس جمهور سنگال و آکادمیسین- «[[رنه هویک]]» ؛ پرفسور (کلژ دُفرانس) - «[[ایتن سوریو]]» ؛ پرفسور دانشگاه پاریس، عضو انستیتو و رئیس جامعه زیباشناسان فرانسه؛ از زمرۀ مشاهیر و معاریف خارجی در این رابطه بوده‌اند. علاوه بر اینها، علّامه [[محمدتقی جعفری]]- [[محمدعلی جمالزاده]]- [[بهاء‌الدین خرمشاهی]] - [[امیری فیروزکوهی]] و دیگر معاریف ایرانی از استاد فولادوند به نیکی و احترام یاد کرده‌اند. رسانه‌ها و مطبوعات ایرانی و خارجی نیز در تجلیل و اهمیت آثار و اندیشه‌های استاد بسیار سخن‌ها گفته‌اند.


==وفات==
==وفات==
محمدمهدی فولادوند، پس از یک دوره بیماری، سرانجام در ۱۵ مرداد ۱۳۸۷ شمسی در سن 88 سالگی در منزلش درگذشت و در قبرستان ابن‌بابویه تهران در نزدیکی مزار علی‌اکبر دهخدا به خاک سپرده شد.
محمدمهدی فولادوند، پس از یک دوره بیماری، سرانجام در ۱۵ مرداد ۱۳۸۷ شمسی در سن 88 سالگی در منزلش درگذشت و در [[قبرستان ابن‌بابویه تهران]] در نزدیکی مزار [[علی‌اکبر دهخدا]] به خاک سپرده شد.


=پانویس=
=پانویس=
۵۶۵

ویرایش