جمال الدین الحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین بن أحمد بن عبد الله عظمة خان بن عبد الملك بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، وامام علی همسر فاطمة دختر محمد صلی الله علیه و آله است. او نوزدهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.<ref> المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). "شمس الظهيرة" (PDF). الجزء الثاني. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 529. مؤرشف من الأصل (PDF) في 2 يناير 2020.</ref>

وی در سال 709 هجری قمری / 1310 میلادی در منطقه ملابار هند به دنیا آمد. پدرش حاکم ایالت ملابر و پدربزرگش عبدالملک کسی بود که از حضرموت به هند مهاجرت کرد. جمال الدین الحسین برای کسب دانش بیشتر به مناطق مختلف سفر کرد، از جمله شهر سمرقند در آسیای مرکزی که مدت زیادی در آنجا زندگی کرد، زیرا در آن زمان یکی از مراکز علم و دانش بود.<ref>"Maulana Husain, Pelopor Dakwah Nusantara". Kanzunqalam's Blog. مؤرشف من الأصل في 20 سبتمبر 2020.</ref>

او در حدود سال 750 هجری قمری / 1349 م به مجمع الجزایر مالایی مهاجرت کرد و اولین کسی بود که از خاندان عظمت خان به آسیای جنوب شرقی کوچ کرد. یکی از دلایل اصلی هجرت او تبلیغ اسلام بود. ابتدا به کلنتن در شبه جزیره مالایا رفت و از آنجا به ساموديرا باسای در جزیره سوماترا، پس از آن به جزیره جاوا نقل مکان کرد. در آنجا او به عنوان "جماد الکبری" شناخته شده بود، اما به اندازه نوادگانش معروف نبود. نواحی شرقی جاوه در آن زمان تحت فرمانروایی پادشاهی هندو ماجاپاهیت بود که نفوذ به آن بسیار دشوار بود زیرا این کشور فضای داخلی جاوه را کنترل می کرد و این آموزه های هندو بود که مردم جاوه به آن پایبند بودند و تاثیر بسیار زیادی در زندگی مردم داشت.

او در سال 778 ق / 1376 میلادی در گذشت و در ترولان در شرق جاوه به خاک سپرده شد و اکنون بسیاری از مردم از سراسر اندونزی به زیارت مقبره او می روند.<ref> BS, Tri Wibowo (2015). Akulah Debu Di Jalan Al-Musthofa: Jejak-Jejak Awliya Allah (باللغة الإندونيسية). Jakarta, Indonesia: Prenada. صفحة 208.</ref>

همچنین گفته شده به دلیل اینکه اکثر مردم آلبوکس به اسلام نگرویده بودند او به جزیره سولاوسی رفت و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد و در سال (857 هجری قمری / 1453 میلادی)درگذشت و در روستای توسورا به خاک سپرده شد و بارگاهش در کنار مسجد توسوره منطقه قدیمی واجو قرار دارد.<ref>Ibda, Hamidulloh (2019). Andrian Gandi Wijanarko (المحرر). Peradaban Makam: kajian inskripsi, kuburan, dan makam (باللغة الإندونيسية). Indonesia: CV. Asna Pustaka. صفحة 67.</ref> علاوه بر این زیارتگاه های پراکنده دیگری در جزیره جاوه منسوب به اوست.<ref>"Syeik Jumadil Kubra: Bapak Para Wali di Nusantara". Gana Islamika. 2018. مؤرشف من الأصل في 20 سبتمبر 2020.</ref>

"KEBERADAAN SYEKH JAMALUDDIN AKBAR ALHUSAINI DI KABUPATEN WAJO PROVINSI SULAWESI SELATAN". Balai Pelestarian Nilai Budaya Sulawesi Selatan. مؤرشف من الأصل في 20 سبتمبر 2020.