حسین العطاس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسین العطاس''' (۱۹۲۸ - ۲۰۰۷) سیاستمدار، جامعه شناس و دانشگاهی مالزیایی بود. او در دهه 1980 به عنوان معاون دانشگاه مالایا خدمت کرد و حزب جنبش مردمی مالزی (جیراکان) را تشکیل داد. او چندین کتاب در زمینه فساد، چند قومیتی، امپریالیسم و اسارت فکری به عنوان بخشی از پروژه استعماری و پسااستعماری نوشته است که معروف ترین آنها «اسطوره بومی» یا «أسطورة السكان الأصلیین» است.

او در بوگور در هند شرقی هلند ( در حال حاضر اندونزی ) به دنیا آمد. جد او حبیب عبدالله بن محسن العطاس است که از حضرموت هجرت کرد و در بوگور<ref> Syed Hussein Alatas dies, Malaysia Today, 24 January 2007 نسخة محفوظة 10 October 2007 على موقع واي باك مشين..</ref> ساکن شد .  او برادر بزرگ سید محمد نقیب العطاس است . <ref>Syed Muhammad Naquib al-Attas (Genealogical Information) نسخة محفوظة 14 January 2011 على موقع واي باك مشين.</ref> <ref>An Intellectual life by Asian Analysis is brought to you by Asean Focus Group in cooperation with the Faculty of Asian Studies at The Australian National University نسخة محفوظة 29 يناير 2016 على موقع واي باك مشين.</ref>

سید حسین از جمله بسیاری از روشنفکرانی بود که حزب جنبش مردمی مالزی (جراکان) را در سال 1968 به عنوان شاخه ای از حزب منقرض شده کارگران تشکیل داد. این حزب در انتخابات عمومی سال 1969 پیروز شد. اعضای حزب بر اساس عدالت اجتماعی به مبارزات انتخاباتی پرداختند و امتیازات احزاب پراکنده مالایی (Bumivotra) را که در ماده 153 قانون اساسی تعریف شده بود، متمایل حزب خود  کردند. حزب گراکان در کوالالامپور پایتخت مالزی، یک گردهمایی پیروزی پس از انتخابات سراسری برگزار کرد. با این حال، تجمع از مسیر برنامه ریزی شده خود برای رسیدن به مناطق مالایی شهر منحرف شد، زیرا  حزب های مالایی دیگر را به سخره گرفتند در حالی که مالایی بودن یکی از ارکان اصلی دولت ائتلافی بود. اگرچه روز بعد از مالایی‌ها عذرخواهی کردند؛ اما یک تجمع تلافی جویانه برگزار شد. این تجمع به یک شورش تبدیل شد که در آن حداقل 180 نفر کشته شدند (برآوردهای دیگر، تعداد کشته ها را بسیار بیشتر نشان می دهد). در نتیجه وضعیت فوق العاده اعلام شد و پارلمان به حالت تعلیق درآمد . تا سال 1971 برگزار نشد.<ref> Means, Gordon P. (1991).</ref>

سید حسین کتاب های متعددی تألیف کرده است که معروف ترین آنها افسانه مردم بومی است. در سال 1966 او شروع به بیان جواب این سوال کرد که چرا استعمارگران غربی مردم جنوب شرقی آسیای دریایی را برای چهار قرن به عنوان عموماً تنبل می‌دانستند چرداخت و علت نرسیدن اروپاییان به این مناطق تا قرن هفدهم را توضیح داد. او سرانجام تحقیقات خود را تولید کرد و آن را "افسانه تنبل اصلی" نامید و این کتاب در سال 1977 منتشر شد. او در این کتاب به نمونه ای از دیدگاه "توهین آمیز" نسبت به جمعیت بومی اشاره کرد، زمانی که یک دانشمند آلمانی پیشنهاد کرد که فیلیپینی ها پاروهای قایق را از بامبو بسازند تا بتوانند در زمان کار مکرر استراحت کنند . او گفته بود: "پاروهایی از نی بامبو بسازند تا مرتب بشکنند ؛ اینگونه تا زمان اصلاح پاروها، آنها می توانند با خیال راحت استراحت کنند»! آقای حسین چنین باورهایی را در این کتاب مورد انتقاد قرار داد این تفکر برآمده از اندیشه های مبتذل و دروغ پرداز است نه فکری دانش پژوه و پاک. این اندیشه و بیان فقط برای توجیه سلطه استعماری به ویژه در نشریاتی که مردم را قربانی تسلیم شدن در برابر زبان سرمایه داری استعماری می کنند، است. او همچنین اظهار داشت که "تصویر بومی کند و عقب مانده به تصویر مردمی بلند همت تبدیل شده است که برای بالا رفتن از نردبان پیشرفت متکی به همکاری یکدیگر است"،