طبری: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

|تألیفات

|-

|[[دین]]

|نویسنده تاریخ طبری و اولین مفسر قرآن

|-

|-

|مکتب

</div>

طبری در این سفرها، سفرنامه‌هایی را که حاوی تاریخ و جغرافیای پیش از زمان خود بود، مطالعه کرد. هم‌چنین در آن سفرها سیره نویسان گوناگونی را در [[جهان اسلام]] دیدار کرد و اطلاعات زیادی از آن‌ها به دست آورد و بسیاری از این آگاهی ها را در کتاب ها خود بازتاب داد. طبری در بغداد ضمن آن که دانش خود را در [[فقه]]، [[تاریخ]]، [[حدیث]] تکمیل می‌کرد به نگارش تاریخ خود به نام "تاریخ الرسل و الملوک و اخبارهم و من کان فی زمن کل واحد منهم" که با نام تاریخ طبری شناخته می‌شود به زبان عربی پرداخت. این اثر تجربیات و دستاوردهای بسیاری برای وی به همراه داشت.

=زندگی نامه محمد بن جریر طبری=

وی در سال ۲۲۴ هجری قمری برابر با ۲۱۸ هجری خورشیدی در آمل چشم به جهان گشود. وی در عین تاریخ‌نگار بودن مفسری پرتوان نیز بود، وی کتاب تاریخ طبری را نگاشت که در آن وقایع به ترتیب سال تنظیم شده و تا سال ۳۰۲ هجری را در برمی گیرد. تاریخ طبری مرجع عمده تاریخ جهان و [[ایران]] تا اول سده چهارم هجری است، همچنین این کتاب در واقع مأخذ عمده تمام کسانی واقع شده‌است که بعد از طبری به تألیف [[تاریخ اسلام]] اهتمام ورزیده‌اند. وی از سنین پیش از نوجوانی در زادگاهش طبرستان به فراگرفتن فنون و دانش از جمله مبحث علم و عرفان مشغول گردید. پس از فراگرفتن مقدمات علوم در ۱۲ سالگی آمل را ترک گفت و به [[ری]] روآورد. طبری پس از مدتی [[بین‌النهرین]] را ترک کرد و برای آشنایی با [[اصحاب]] ری عازم [[مصر]] شد.  

شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] که معتقد است طبری به سال ۳۱۰ق وفات یافته و محضر [[امام حسن عسکری]] را درک کرده است، <ref> آقابزرگ تهرانى، طبقات أعلام الشيعة، ج‏۱، ص۲۵۱</ref> مشایخ او را چنین بر می شمارد: <ref>آقابزرگ تهرانى، طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱، ص۲۵۰</ref>

=شاگردان=

=فوت=

طبری در ۲۸ شوال ۳۱۰ [[هجری قمری]] مصادف با ۳۰۱ شمسی در شهر بغداد درگذشت. خطیب بغدادی می‌نویسد: «در تشییع جنازهٔ او انبوهی از خلق که شمار آنان را جز [[خدا]] کسی نمی‌دانست، حضور یافتند و چندین ماه، شب و روز بر آرامگاهش [[نماز]] می‌گذاردند. گروه بسیاری از ارباب ادب و دیانت، اشعاری در رثای او سرودند». <ref> نگاهی به اندیشه‌ی سیاسی محمد بن جریر طبری</ref>

=پانویس=