عبدالرحمن علی الجفری: تفاوت میان نسخه‌ها

او در نوامبر 1943 در یشبوم ، استان شبوه به دنیا آمد و قرآن را در مدرسه پدرش در یشبوم آموخت. تحصیلات او در مرحله مقدماتی و مقدماتی در مدرسه العبدالله و المحسنیه لحج و تحصیلات متوسطه در مدرسه حلوان قاهره مصر بود .  

او دو سال را در دانشکده علوم دانشگاه قاهره گذراند و در فوریه 1965 از دانشکده نظامی مدرک لیسانس علوم نظامی دریافت کرد. او اولین دانشجوی غیر مصری بود که دانشگاه را رها کرد. در سال 1964، عبدالرحمن برای پایان نامه خود در مورد بی طرفی مثبت و سیاست عدم تعهد، که در همان سال در مجله نیروهای مسلح جمهوری عربی متحده منتشر شد، جایزه فرهنگ را دریافت کرد. بعداً از سال 1973 تا 1975 دوره مهندسی نظامی را در دانشکده مهندسی نظامی طائف گذراند و در لندن به تحصیل زبان انگلیسی، برنامه نویسی کامپیوتر و مدیریت بازرگانی پرداخت .

عبدالرحمن در سال 1956 در سیزده سالگی به اتحادیه حزب جوانان پیوست و یکی از پیشگامان تأسیس سازمان جوانان برای همبستگی خلق های آفریقایی-آسیایی بود. اتحادیه حزب جوانان یکی از قدیمی ترین و کوچکترین احزاب مخالف در کشور بود.

عبدالرحمن پس از اتمام تحصیلات خود در لندن، به عنوان مدیر کل برای تعدادی از شرکت های سرمایه گذاری در منطقه خلیج فارس مشغول به کار شد. در نوامبر 1986 در هفتمین کنفرانس عمومی به عنوان رئیس حزب انتخاب شد. او در سال 1992 توسط هشتمین کنفرانس عمومی در صنعا به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد و رئیس کمیته مقدماتی کنفرانس ملی بود.

عبدالرحمن در تأسیس جبهه ملی مخالف، که موفق ترین ائتلاف مخالف در عرصه سیاسی یمن بود، نماینده اتحادیه بود. او نماینده حزب در کمیته گفتگو بود که نتیجه مستقیم فشار جبهه علیه دولت حاکم بود. او مبانی رئوس سند میثاق و میثاق را تنظیم کرد و سند آن را به نام اتحادیه به جبهه ملی اپوزیسیون در اکتبر 1993 ارائه کرد. جبهه ملی مخالف این سند را در 18 دسامبر به کمیته گفتگو در صنعا ارائه کرد. ، 1993.

عبدالرحمن به عنوان یک عضو این عهد و پیمان را امضا کرد. او به همراه عمر الغاوی نسبت به سازوکار اجرای آن ابراز نگرانی کرد. او به دولت نسبت به استفاده از این سند به عنوان پیراهن عثمان هشدار داد. او با اعضای کمیته گفتگوی مشترک در تلاش برای آرام کردن اوضاع پس از حوادث دردناک عمران مشارکت داشت. با وجود این، درگیری ها تا آغاز جنگ داخلی در اوایل اردیبهشت 94 شدت گرفت.

رهبران جنوب با حمایت سعودی ها اعلام جدایی کردند و جمهوری دموکراتیک یمن را در 21 می 1994 تأسیس کردند، اما DRY توسط جامعه بین المللی به رسمیت شناخته نشد. اگرچه جنوبی‌ها انگیزه‌های خاص خود را برای جنگ داشتند، رهبران شمالی مدت‌ها مدعی بودند که سعودی‌ها از آرمان جنوبی به عنوان راهی برای پیشبرد اختلافات مرزی خود با جمهوری یمن حمایت می‌کنند. حامیان علی ناصر محمد که کمک زیادی به عملیات نظامی علیه جدایی طلبان می کردند در 7 ژوئیه 1994 در عدن دستگیر شدند . مقاومت به سرعت فروپاشید و هزاران تن از رهبران جنوبی و نظامی تبعید شدند.

پس از شکست در جنگ، رهبران جبهه مخالف به تعدادی از کشورهای عربی گریختند و عبدالرحمن در تبعید زندگی کرد. جبهه ملی اپوزیسیون در لندن مستقر بود، جایی که با وجود عقب نشینی از موضع جدایی طلبانه خود، کمپین تبلیغاتی را علیه دولت صنعا به راه انداختند. در ژانویه 1995، عبدالرحمن به عنوان رئیس جبهه ملی مخالف انتخاب شد.

در سال 1997 عبدالرحمن در یک کنفرانس حقوق بشر در برگزار شد، شرکت چتم هاوس در لندن در ماه اکتبر و یک سخنرانی در مورد این مسئله یمن در داد دانشگاه اکستر که سخنرانی خود منتشر شده است.

مطالعاتی در مورد او منتشر شده است که اولی آن توسط عوض الارشانی از مطبوعات الاهرام با عنوان عبدالرحمن الجفری: تقابل و چالش و دیگری از القدس للمطالعات و تحقیقات با عنوان قرائت در اندیشه عبدالله است. -رحمان الجفری، رئیس جبهه ملی مخالف.  

عبدالرحمن تألیف و در تدوین بسیاری از کتابهای حزب مشارکت داشت که برخی از آنها به شرح زیر است:

چشم انداز متحد کردن تلاش های مخالفان یمن.

راه مردم و رهبر کاریزماتیک 1980 و کتابی درباره یکی از برجسته ترین بنیانگذاران نهضت ملی، محمدعلی الجفری.

عبدالرحمن دو پسر دارد: علی الجفری، محققی که در حال حاضر در ابوظبی، امارات متحده عربی اقامت دارد ، و در دانشگاه معروف اسلامی دارالمصطفی سخنرانی می کند و مؤسس بنیاد تابه در ابوظبی در سال 1995. .