|
|
| خط ۵۴: |
خط ۵۴: |
|
| |
|
| رئيس اين جمعيت [[حرقوص بن زهير السّعدى]] ملقب به <sub>ذى الثديّة</sub> است. [[حضرت امير (ع)]] ابتدا به سوى آنها رفت و آنها را موعظه نمود و از آنها خواست كه به بيعت خود باز گردند ولى آنها جواب حضرت را با تير دادند و آن حضرت نيز به جنگ با ايشان برخاست. | | رئيس اين جمعيت [[حرقوص بن زهير السّعدى]] ملقب به <sub>ذى الثديّة</sub> است. [[حضرت امير (ع)]] ابتدا به سوى آنها رفت و آنها را موعظه نمود و از آنها خواست كه به بيعت خود باز گردند ولى آنها جواب حضرت را با تير دادند و آن حضرت نيز به جنگ با ايشان برخاست. |
|
| |
| =زمینه جنگ=
| |
|
| |
| هنگامی که امام علی (ع) به خلافت رسید، [[معاویه]] حاکم شام بود. سال‌ها پیش از آن (در سال ۱۸ قمری)، [[خلیفه دوم]] او را امیر [[دمشق]] کرده بود و در زمان [[خلیفه سوم]]، معاویه حاکم منطقه شام شده بود. امیرالمؤمنین تصمیم گرفت عبدالله بن عباس را حاکم شام کند؛ پس نامهای به معاویه نوشت و در آن نامه، از او خواست تا همراه اَشراف شام به [[مدینه]] بیاید و با حضرت بیعت کند؛ اما معاویه نه تنها از بیعت سر باز زد، خون‌خواهی از [[عثمان]] را پیش کشید.
| |
|
| |
| [[امیرالمؤمنین (ع)]] در نامه گفته بود مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند، ولی اکنون از روی مشورت و اجتماع، او را به [[خلافت]] انتخاب کرده‌اند. در یکی از نامه‌هایی که امام علی (ع) به معاویه نوشت این‌گونه آمده است:
| |
|
| |
| "بیعت من یک بیعت عمومی است و شامل همه مسلمانان می‌شود، اعم از کسانی که در موقع بیعت در مدینه حاضر بوده و یا کسانی که در [[بصره]] و شام و شهر‌های دیگر باشند و تو گمان کرده‌ای که با [[تهمت]] زدن قتل عثمان نسبت به من می‌توانی از بیعت من سرپیچی کنی؟ همه می‌دانند که او را من نکشته‌ام تا قصاصی بر من لازم آید و ورثه عثمان در طلب خون او از تو سزاوارترند و تو خود از کسانی هستی که با او مخالفت کردی و در آن موقع که از تو کمک خواست، وی را یاری نکردی تا کشته شد. "
| |
|
| |
| معاویه پاسخی به نامه نداد.
| |
| پس از خاتمه [[جنگ جمل]]، امام (ع) در کوفه مستقر شد و کوشید معاویه را به اطاعت قانع کند. پس از آنکه امام (ع) مطمئن شد معاویه قصد بیعت و اطاعت ندارد و بزرگان [[کوفه]] مدافع حضرت در جنگ با شام‌اند، در خطبهای عمومی، مردم را به [[جهاد]] فرا خواند.
| |
|
| |
|
| =زمان وقوع جنگ= | | =زمان وقوع جنگ= |
